ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5628

ทันใดนั้นท่านเอิร์ลฉางเซิ่งก็นึกขึ้นมาได้ว่าเมื่อครู่นี้เย่เฉินหลุดปากพูดประโยคนั้นออกมาโดยไม่รู้ตัว ด้วยเหตุนี้จึงเอ่ยถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัย: “ในเมื่อแกไม่รู้ว่าพ่อแม่ของแกเชี่ยวชาญปราณทิพย์ ถ้าอย่างนั้นปราณทิพย์ของแกมาจากไหน?! ใครพาแกเข้าถึงเต๋า!?”

เย่เฉินกล่าวเสียงเย็น: “ฉันพาตัวฉันเองเข้าถึงเต๋า!”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งกล่าวด้วยรอยยิ้มเหยียดหยาม: “ช่างเป็นเรื่องตลกที่สุดในโลกหล้าจริงๆ! ฉันมีชีวิตอยู่มาร้อยกว่าปี ไม่เคยได้ยินใครสามารถเข้าถึงเต๋าด้วยตัวเองมาก่อน!”

เย่เฉินยิ้มจางๆ: “ถ้าอย่างนั้นวันนี้แกก็จะได้เห็น!”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งกัดฟันแน่น กล่าวอย่างเย็นชา: “เด็กน้อย วันนี้จะทำให้แกได้รู้เอาไว้ว่า ไม่เคารพฉันจะมีจุดจบแบบไหน!”

พูดจบ เขารีบกวัดแกว่งมีดคุไนไม้ นำปราณทิพย์ที่ถ่ายทอดเข้าไปด้านใน ฟันไปทางเย่เฉินจนหมดเกลี้ยง กล่าวอย่างเย็นชา: “แกวิ่งเก่งไม่ใช่เหรอ? ฉันจะฟันขาทั้งสองข้างของแกก่อน!”

ภายในชั่วพริบตา คมมีดไร้รูปร่างที่หมุนวนกลุ่มหนึ่งที่อยู่ในมีดคุไนไม้ก็พุ่งออกมา

เย่เฉินรู้สึกได้อย่างชัดเจน คมมีดกลุ่มนั้นแฝงไปด้วยพละกำลังที่แข็งแกร่ง เหมือนกับเฮลิคอปเตอร์ที่บินด้วยความเร็วสูงลำหนึ่ง ที่นำใบพัดสะบัดออกมาอย่างกะทันหันอย่างไรอย่างนั้น!

เย่เฉินรู้ดีว่าพลังรบของตนเองไม่เพียงพอ ประสบการณ์ไม่มาก ดังนั้นไม่กล้าเกียจคร้านเลยแม้แต่น้อย เมื่อเห็นว่าคมมีดหมุนวน ฟันกิ่งไม้นับไม่ถ้วนตลอดทาง จนพังพินาศย่อยยับไปอย่างง่ายดาย รีบหาโอกาสที่แม่นยำ ตะโกนสุดเสียง: “แกคิดว่ามีแค่แกที่ฟันเป็นเท่านั้น!”

พูดจบ มีดทะลุวิญญาณก็พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว มีดทะลุวิญญาณที่ราวกับคันธนูยักษ์ไร้รูปร่างพุ่งไปทางคมมีดหมุนวนกลุ่มนั้นด้วยความรวดเร็ว!

ภายในชั่วเวลาพริบตาเดียว พละกำลังสองกลุ่มก็ปะทะเข้าด้วยกัน ทันใดนั้นได้ยินเพียงเสียงระเบิดที่ว่างเปล่า กลางอากาศที่อยู่ระหว่างพวกเขาสองคนดังลอยมา ต้นไม้ภายในระยะรัศมีสิบเมตร เดิมทียังมีใบไม้เขียวชอุ่มมากมาย วินาทีต่อมาใบไม้สีเขียวทั้งหมดก็ร่วงกราวราวกับฝนที่ตกลงมาห่าใหญ่!

แรงโจมตีที่รุนแรง ถึงขนาดทำให้เย่เฉินกับท่านเอิร์ลฉางเซิ่งต่างก็กรูถอยหลังไปหลายก้าวอย่างควบคุมไม่อยู่!

สีหน้าของท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเกิดความตกตะลึงเป็นอย่างยิ่งทันที!

แม้กระทั่งหยุนหรูเกอที่แอบสังเกตการณ์อยู่ที่ไกลๆ ก็ตกใจอย่างสุดขีดเช่นเดียวกัน!

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งอ้าปากค้างจ้องมองเย่เฉินอย่างตกตะลึง กล่าวด้วยความตื่นตระหนก: “แก......คาดไม่ถึงว่าแกยังมีเครื่องมือทางธรรมอีกด้วย?!”

เย่เฉินหัวเราะน้ำเสียงเยาะหยัน ดันฝ่ามือออกไป เผยให้เห็นมีดทะลุวิญญาณของตนเอง เอ่ยกล่าวด้วยความเหยียดหยาม: “ทำไม? แกนึกว่ามีแค่แกถึงจะคู่ควรใช้เครื่องมือทางธรรม?!”

ภายในใจของท่านเอิร์ลฉางเซิ่งตอนนี้กลัดกลุ้มเป็นอย่างยิ่ง!

สุภาษิตว่าไว้คนที่เปรียบกับคนที่ดีกว่าก็สมควรตาย สิ่งของเปรียบกับสิ่งของที่ดีกว่าก็สมควรโยนทิ้ง!

ก่อนหน้าที่ตนเองยังไม่ได้มาที่เมืองจินหลิง ตั้งแต่หัวจรดปลายเท้ามีเครื่องมือทางธรรมแค่เพียงชิ้นเดียว ยังเป็นของที่ผู้มีพระคุณให้ตนยืมเพื่อให้ออกมาปฏิบัติภารกิจอีกด้วย!

แต่ชายหนุ่มอายุไม่ถึงสามสิบที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ ไม่เพียงผ่านไปในระยะเวลายี่สิบปีก็ได้ควบคุมปราณทิพย์ ถึงขนาดยังมีเครื่องมือทางธรรมที่พละกำลังไม่ด้อยไปกว่ามีดคุไนไม้อที่ยู่ในมือตนเล่มนี้อีกด้วย ทันใดนั้นก็ทำให้ภายในใจของเขาไม่มั่นคงเป็นอย่างยิ่ง!

เขาอดไม่ได้ที่จะกัดฟันกล่าว: “เด็กน้อย แม้แต่พ่อแม่ผู้อายุสั้นของแกก็ไม่มีเครื่องมือทางธรรมที่แข็งแกร่งแบบนี้! แกได้มาจากที่ไหนกันแน่?!”

เย่เฉินกล่าวเสียงเย็น: “ฉันพูดว่าฉันหลอมขึ้นมาเอง แกจะเชื่อไหม?”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งรู้สึกว่าไอคิวได้รับการดูถูกเหยียดหยาม กัดฟันกล่าว: “หลอมเครื่องมือทางธรรม แม้แต่ผู้มีพระคุณยังทำไม่ได้ นับประสาอะไรกับเด็กสารเลวคนหนึ่งแบบแก! ในเมื่อแกไม่พูดความจริง ถ้าอย่างนั้นก็อย่าโทษว่าฉันไม่เกรงใจละ!”

พูดจบ ทันทีที่ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งสะบัดข้อมือ คมมีดสองกลุ่มพุ่งไปทางเย่เฉินอีกครั้ง ครั้งนี้ คมมีดสองกลุ่มราวกับบูมเมอร์แรงรูปทรงโค้งที่พุ่งไปข้างหน้าสองอัน พุ่งไปโอบล้อมเย่เฉินซ้ายอันขวาอัน!

เย่เฉินไม่รอให้คมมีดสองกลุ่มนั้นเข้าใกล้ รีบใช้มีดทะลุวิญญาณ ทันใดนั้นก็โจมตีไปทางด้านซ้ายขวาและด้านหน้าของตนเอง ติดต่อกันสามครั้ง ในขณะเดียวกันปราณทิพย์ที่ส่งไปยังขาทั้งสองข้าง ฝ่าเท้าก็ออกแรงทันควัน ร่างกายจึงพุ่งไปทางท่านเอิร์ลฉางเซิ่งที่อยู่ด้านหน้าอย่างรวดเร็ว!

เดิมทีท่านเอิร์ลฉางเซิ่งคิดว่า คมมีดสองกลุ่มโจมตีขนาบข้างเย่เฉิน ต่อให้โจมตีเขาไม่ตาย ก็จะทำให้เขาบาดเจ็บอย่างหนักแน่นอน แต่คิดไม่ถึงเลยว่า การโจมตีสองครั้งติดกันของเย่เฉิน จะปะทะเข้ากันกับคมมีดทั้งสองกลุ่มนั้นของตนอีกครั้งอย่างคาดไม่ถึง!

เสียงดังสนั่นหวั่นไหวราวกับฟ้าร้องดังขึ้นสองครั้งดังลอยมา ใบไม้จำนวนนับไม่ถ้วนที่ร่วงหล่นอยู่บนพื้นถูกแรงสั่นสะเทือนจนปลิวลอยเต็มท้องฟ้า

และในตอนนี้เอง ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งรู้สึกว่าพละกำลังที่รวดเร็ว รุนแรงกลุ่มหนึ่งกำลังมุ่งหน้าตรงหน้าที่หน้าผากของตน ทันใดนั้นก็ตระหนักได้ว่า เดิมทีเวลาชั่วพริบตาเมื่อครู่นี้นั้น ไม่ใช่ปล่อยพลังโจมตีออกมาเพียงสองกลุ่ม แต่เป็นสามกลุ่ม!

และสามกลุ่มนี้ ก็กำลังพุ่งตรงเข้ามาหาตนเอง!