ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5628

ทันใดนั้นท่านเอิร์ลฉางเซิ่งก็นึกขึ้นมาได้ว่าเมื่อครู่นี้เย่เฉินหลุดปากพูดประโยคนั้นออกมาโดยไม่รู้ตัว ด้วยเหตุนี้จึงเอ่ยถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัย: “ในเมื่อแกไม่รู้ว่าพ่อแม่ของแกเชี่ยวชาญปราณทิพย์ ถ้าอย่างนั้นปราณทิพย์ของแกมาจากไหน?! ใครพาแกเข้าถึงเต๋า!?”

เย่เฉินกล่าวเสียงเย็น: “ฉันพาตัวฉันเองเข้าถึงเต๋า!”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งกล่าวด้วยรอยยิ้มเหยียดหยาม: “ช่างเป็นเรื่องตลกที่สุดในโลกหล้าจริงๆ! ฉันมีชีวิตอยู่มาร้อยกว่าปี ไม่เคยได้ยินใครสามารถเข้าถึงเต๋าด้วยตัวเองมาก่อน!”

เย่เฉินยิ้มจางๆ: “ถ้าอย่างนั้นวันนี้แกก็จะได้เห็น!”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งกัดฟันแน่น กล่าวอย่างเย็นชา: “เด็กน้อย วันนี้จะทำให้แกได้รู้เอาไว้ว่า ไม่เคารพฉันจะมีจุดจบแบบไหน!”

พูดจบ เขารีบกวัดแกว่งมีดคุไนไม้ นำปราณทิพย์ที่ถ่ายทอดเข้าไปด้านใน ฟันไปทางเย่เฉินจนหมดเกลี้ยง กล่าวอย่างเย็นชา: “แกวิ่งเก่งไม่ใช่เหรอ? ฉันจะฟันขาทั้งสองข้างของแกก่อน!”

ภายในชั่วพริบตา คมมีดไร้รูปร่างที่หมุนวนกลุ่มหนึ่งที่อยู่ในมีดคุไนไม้ก็พุ่งออกมา

เย่เฉินรู้สึกได้อย่างชัดเจน คมมีดกลุ่มนั้นแฝงไปด้วยพละกำลังที่แข็งแกร่ง เหมือนกับเฮลิคอปเตอร์ที่บินด้วยความเร็วสูงลำหนึ่ง ที่นำใบพัดสะบัดออกมาอย่างกะทันหันอย่างไรอย่างนั้น!

เย่เฉินรู้ดีว่าพลังรบของตนเองไม่เพียงพอ ประสบการณ์ไม่มาก ดังนั้นไม่กล้าเกียจคร้านเลยแม้แต่น้อย เมื่อเห็นว่าคมมีดหมุนวน ฟันกิ่งไม้นับไม่ถ้วนตลอดทาง จนพังพินาศย่อยยับไปอย่างง่ายดาย รีบหาโอกาสที่แม่นยำ ตะโกนสุดเสียง: “แกคิดว่ามีแค่แกที่ฟันเป็นเท่านั้น!”

พูดจบ มีดทะลุวิญญาณก็พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว มีดทะลุวิญญาณที่ราวกับคันธนูยักษ์ไร้รูปร่างพุ่งไปทางคมมีดหมุนวนกลุ่มนั้นด้วยความรวดเร็ว!

ภายในชั่วเวลาพริบตาเดียว พละกำลังสองกลุ่มก็ปะทะเข้าด้วยกัน ทันใดนั้นได้ยินเพียงเสียงระเบิดที่ว่างเปล่า กลางอากาศที่อยู่ระหว่างพวกเขาสองคนดังลอยมา ต้นไม้ภายในระยะรัศมีสิบเมตร เดิมทียังมีใบไม้เขียวชอุ่มมากมาย วินาทีต่อมาใบไม้สีเขียวทั้งหมดก็ร่วงกราวราวกับฝนที่ตกลงมาห่าใหญ่!

แรงโจมตีที่รุนแรง ถึงขนาดทำให้เย่เฉินกับท่านเอิร์ลฉางเซิ่งต่างก็กรูถอยหลังไปหลายก้าวอย่างควบคุมไม่อยู่!

สีหน้าของท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเกิดความตกตะลึงเป็นอย่างยิ่งทันที!

แม้กระทั่งหยุนหรูเกอที่แอบสังเกตการณ์อยู่ที่ไกลๆ ก็ตกใจอย่างสุดขีดเช่นเดียวกัน!

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งอ้าปากค้างจ้องมองเย่เฉินอย่างตกตะลึง กล่าวด้วยความตื่นตระหนก: “แก......คาดไม่ถึงว่าแกยังมีเครื่องมือทางธรรมอีกด้วย?!”