ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5634

ภายในใจของท่านเอิร์ลฉางเซิ่งได้ถูกความหวาดกลัวครอบงำไปโดยสิ้นเชิงแล้ว เขามีชีวิตอยู่มาหนึ่งร้อยห้าสิบหกปี พูดตามหลักเหตุผลใช้ชีวิตมาคุ้มค่าแล้ว ต่อให้ตายไป ก็มีความสุขมากกว่าคนจำนวนมากมาย

แต่ว่า ความโลภของมนุษย์ ไม่มีทางปฏิบัติตามกฎเกณฑ์เช่นนี้ตลอดไป

ความจริงมักจะเป็นเช่นนี้ คนที่ยิ่งอายุน้อย ยิ่งไม่กลัวตาย วัยรุ่นอายุสิบห้าสิบหกปีจำนวนไม่น้อยกล้าเอาชีวิตไปสู้กับคนอื่นอย่างเอาเป็นเอาตาย ในทางกลับกันคนที่อายุมากพวกนั้น ส่วนมากยิ่งกลัวความตาย

ส่วนมากเป็นคนมี่บำเพ็ญตบะอย่างเช่นท่านเอิร์ลฉางเซิ่ง ไม่สามารถยกเลิกประเพณีที่ยึดถือปฏิบัติกันอยู่ในสังคมได้เช่นกัน

ในทางตรงกันข้าม เขากลัวตาย มากกว่าคนส่วนมากเสียอีก

เมื่อเห็นเย่เฉินไม่มีจิตใจสงสารใดๆ ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งกล่าวพร้อมร้องไห้: “เย่เฉิน ตอนนั้นฉันเองก็ปฏิบัติตามคำสั่งเช่นกัน ผู้มีพระคุณมีคำสั่ง ไม่สามารถทนคำปฏิเสธของฉันได้เลยสักนิด! นายอยากจะแก้แค้นแทนพ่อแม่ของนาย ก็ควรจะไปฆ่าผู้มีพระคุณ แต่ไม่ใช่คนตัวเล็กอย่างฉัน......”

เย่เฉินกล่าเหยียดหยาม: “ทำไม? ตอนนี้จะขายเจ้านายเอาตัวรอดแล้วงั้นเหรอ? ดีซิ ถ้าหากนำเรื่องทั้งหมดและทุกอย่างขององค์กรพั่วชิงที่แกรู้พูดออกมาอย่าว่าง่าย บางทีฉันอาจจะให้แกได้ไปสบาย ทำให้แกตายอย่างไม่อับลักษณ์ขนาดนั้น!”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งยิ้มอย่างเศร้าสลด ย้อนถามเขา: “ถ้าหากฉันนำเรื่องทั้งหมดและทุกอย่างที่รู้พูดออกมา นายจะสาบานต่อหน้าวิญญาณของพ่อแม่นายได้หรือไม่ ว่าจะไว้ชีวิตฉัน?! ถ้าหากทำได้ ฉันยอมที่จะเล่าทุกอย่าง!”

สำหรับท่านเอิร์ลฉางเซิ่งแล้ว สามารถอยู่รอดได้หนึ่ง ก็คือหนึ่งวัน

ถ้าหากทรยศผู้มีพระคุณ ถึงจะได้รับการยกโทษของเย่เฉิน ถ้าอย่างนั้นก่อนหน้าที่ตนจะถูกฉีดยาพิษให้ตาย อย่างน้อยที่สุดยังมีเวลาที่สามารถใช้ชีวิตได้อีกสองปีกว่า

ขอเพียงเย่เฉินสามารถใช้การสามบานต่อหน้าดวงวิญญาณของพ่อแม่เขาไว้ชีวิตตน ตนก็สามารถนำเรื่องทุกอย่างบอกเขาได้ เวลาสองปีกว่าที่เหลือ ตนยังสามารถหาสถานที่ไร้ซึ่งผู้คน รอคอยความตายอย่างสงบ

ที่จริงเย่เฉินเองก็อยากรู้เบื้องหลังที่เกี่ยวกับองค์กรพั่วชิงให้มากกว่านี้มาก แต่ว่า เขาไม่อนุญาตให้ตัวเองปล่อยท่านเอิร์ลฉางเซิ่งไป ยิ่งไม่อนุญาตให้ตัวเองสาบานในนามของพ่อแม่ทำแบบใดก็ต้องได้แบบนั้น

ดังนั้น เขาไม่มีความลังเลใดๆ กล่าวปฏิเสธทันที: “วันนี้แกจะพูดหรือไม่พูด ฉันก็ไม่มีทางให้แกมีชีวิตอยู่ต่อไป! แกพูดแล้ว ก็จะให้แกตายง่ายๆหน่อย แกไม่พูด ฉันก็ทำให้แกได้ลิ้มลองความเจ็บปวดจนตาย!”

พูดจบ เย่เฉินอ้ามือทั้งสองข้างออก แหงนหน้ามองฟ้าตะโกนเสียงดัง: “สายฟ้าจงมา!”