หงห้ารีบพูดว่า: “อย่าปล่อยให้เรื่องนี้รั่วไหลออกไปเด็ดขาด คนในสำนักว่านหลงก็อยู่ที่นี่ไม่น้อยเช่นกัน ฉันกลัวว่าหากพวกเขารู้ว่าคุณชายเป็นอะไรไปแล้วจะทำตัวไม่ซื่อสัตย์!”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง?”เฉินจื๋อข่ายพูด: “ตอนที่ว่านพั่วจวินอยู่บนภูเขาเย่หลิงซาน เขาเคยให้คำปฏิญาณกับคุณชายแล้วนะว่าจะถวายความจงรักภักดีต่อคุณชาย!”
หงห้าส่ายหน้าพลางพูด: “ถึงจะเป็นแบบนี้ก็เถอะ แต่ยังไงซะว่านพั่วจวินและอาจารย์เย่ก็มีความบาดหมางในตระกูล ในช่วงเวลาที่สำคัญแบบนี้ เราระมัดระวังหน่อยจะดีกว่า แถมเราก็ไม่สามารถพาคนไปเยอะได้ด้วย นายอย่าลืมนะว่าคุณชายยังมีศัตรูตัวฉกาจอย่างองค์กรพั่วชิง ถ้าเกิดเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป คาดว่าตัวตนของคุณชายคงจะถูกเปิดเผยแล้วล่ะ!”
เฉินจื๋อข่ายพยักหน้างึก ๆ แล้วพูด: “งั้นก็หาแค่คนในตระกูลเหอ!”
ซูรั่วหลีในวินาทีนี้กำลังนั่งท่าขัดสมาธิอยู่ในห้องนอน
เฉินจื๋อข่ายเคาะประตูห้อง ซูรั่วหลีจึงลืมตาขึ้นมาจากการทำสมาธิ เมื่อเปิดประตูออกแล้วพบว่าเป็นเฉินจื๋อข่าย เธอจึงถามอย่างรู้สึกสงสัย: “ผู้จัดการทั่วไปเฉินมาหาดิฉันเพราะมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ?”
เฉินจื๋อข่ายไม่ได้พูดอะไร แต่เป็นการโชว์หน้าจอโทรศัพท์ต่อหน้าเธอ
เมื่อเฉินจื๋อข่ายเห็นข้อความบนหน้าจอโทรศัพท์ น้ำตาก็พรั่งพรูออกมาจากเบ้าตาภายในพริบตา
บนหน้าจอโทรศัพท์เขียนไว้ว่า: เกิดเรื่องขึ้นกับคุณชายแล้ว โปรดอย่าเสียงดัง ช่วยเรียกคนในตระกูลเหอให้ออกตามหาพร้อมกัน!
ซูรั่วหลีไม่ได้พูดอะไร แต่เป็นการพยักหน้าแรง ๆ
ไม่นานนัก จำนวนคนสิบกว่าคนของตระกูลเหอจึงรวมตัวกันอย่างเร่งรีบ แล้วพากันมุดเข้าไปในเฮลิคอปเตอร์ ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังสถานที่เกิดเหตุใหม่อีกครั้ง
เมื่อซูรั่วหลีเห็นภาพฉากที่น่าทึ่งในสถานที่เกิดเหตุ หัวใจของเธอก็ราวกับถูกคนกระชากออกมาทั้งเป็น ควบคุมน้ำตาไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
แต่เธอก็ยังเช็ดน้ำตาพลางตามหาเบาะแสบริเวณรอบเขตพื้นที่ที่เกิดเหตุการณ์ระเบิดไปพร้อมกับคนในตระกูลเหอ
คนสิบกว่าคนขยายขอบเขตในการตามหาออกไปอย่างต่อเนื่อง ยิ่งกว่านั้นคือพวกเขาได้ทำการค้นหาพื้นที่บริเวณโดยรอบหนึ่งกิโลเมตรของส่วนกลางแรงระเบิดแล้ว แต่ก็ยังไม่พบร่องรอยใด ๆ ที่มีความเกี่ยวข้องกับเย่เฉินอีกเช่นเคย
ตั้งแต่เริ่มตามหากระทั่งวินาทีนี้ ไม่มีใครเคยพูดอะไรเลยแม้แต่คำเดียว ทว่าวินาทีความรู้สึกสิ้นหวังกลับปกคลุมอยู่ในหัวใจของทุกคน……
……
ย้อนเวลากลับไปถึงช่วงก่อนเย่เฉินและท่านเอิร์ลฉางเซิ่งจะต่อสู้กัน
เธอยื่นมือขวาที่ขาวนุ่มเล็กออกไป อยากดึงผ้าขนหนูมา
แต่ในวินาทีนี้ ก็มีเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นภายในบ่อน้ำพุร้อน!
เดิมทีระดับน้ำในบ่อน้ำร้อนนี้แทบจะอยู่ในระดับเดียวกันกับขอบบ่อ น้ำพุร้อนที่ใหม่สะอาดค่อย ๆ ไหลลงมาจากภูเขาปลอม ส่วนน้ำพุร้อนที่เป็นส่วนเกินก็จะไหลลงไปจากขอบบ่อที่เงาวาว ประกอบเป็นแผ่นน้ำบาง ๆ แล้วค่อย ๆ ถูกเปลี่ยนถ่ายออกไป ทำให้ระดับน้ำในบ่อรักษาอยู่ในระดับที่เกือบล้นมาโดยตลอด
แต่วินาทีนี้ระดับน้ำในบ่อน้ำพุร้อนกลับเพิ่มสูงขึ้นกะทันหัน!
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าน้ำจำนวนมากโผล่มาจากที่ไหน ระดับน้ำสูงกว่าขอบบ่ออย่างรวดเร็ว ทำให้น้ำในบ่อไหลทะลักออกไปจากขอบบ่อน้ำ!
อัตราความเร็วในการหายใจและการเต้นของหัวใจของหลินหว่านเอ๋อร์เพิ่มขึ้นภายในพริบตา ดวงตาทั้งสองข้างจ้องเขม็งผิวน้ำอย่างไม่ละสายตา ราวกับกำลังรอคอยอะไรบางอย่าง
วินาทีต่อไปจู่ ๆ ก็มีชายที่เปลือยกายล่อนจ้อน ร่างกายเต็มเปี่ยมไปด้วยบาดแผลคนหนึ่งลอยขึ้นมาจากน้ำ!
หลินหว่านเอ๋อร์มองเห็นใบหน้าของผู้ชายคนดังกล่าว ซึ่งเขาก็คือเย่เฉินที่ที่ช่วยชีวิตเธอกลับมาจากยุโรปเหนือดั่งเทพอัศวินจุตินั่นเอง!

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...