ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5646

หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า: “ตอบกลับคุณชาย ภาพวาดนี้เป็นภาพที่ข้าน้อยสร้างสรรค์ขึ้นมาเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ซึ่งเป็นภาพที่ทำเพื่อคุณชายโดยเฉพาะเลยเจ้าค่ะ!”

เย่เฉินรู้สึกตะลึงงันอย่างอดไม่ได้ เขานึกไม่ถึงเลยว่าหลินหว่านเอ๋อร์จะมีฝีมือการวาดภาพที่ยอดเยี่ยมล้ำเลิศขนาดนี้ ก่อนหน้านี้พ่อตายังบอกอยู่เลยว่าสมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาดจะจัดนิทรรศการจิตรกรรม เขาเครียดอยู่กับเรื่องที่หาผลงานศิลปะที่ล้ำเลิศไม่ได้ หากนำภาพวาดนี้ไปจัดแสดง เกรงว่านักจิตรกรภูเขาแม่น้ำทั้งประเทศคงต้องลุกเป็นไฟแน่นอน! 

และเวลานี้จู่ ๆ หลินหว่านเอ๋อร์ก็ใช้มืออีกข้างหนึ่งจับมือข้างขวาที่เย่เฉินสวมแหวนวงนั้น แล้วประสานมือของทั้งคู่เข้าด้วยกัน จากนั้นเธอก็พูดกับเย่เฉินด้วยใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความตั้งตารอคอย: “คุณชาย ข้าน้อยขอล่วงเกินพาคุณชายกลับไปดูสภาพของมันเมื่อสามร้อยกว่าปีก่อนด้วยสายตาของท่านเองนะเจ้าคะ!”

หลังจากพูดจบ แหวนที่ไม่มีลาดเลาใด ๆ ตลอดมาในตอนแรกก็ราวกับฟังคำพูดของหลินหว่านเอ๋อร์รู้เรื่องยังไงอย่างนั้น ปลดปล่อยปราณทิพย์ออกมาเล็กน้อยแล้วพุ่งไปยังสมองของทั้งสองโดยตรง 

วินาทีต่อไป เย่เฉินก็รู้สึกว่าวิสัยทัศน์ของตัวเองเลือนลางขึ้นมากะทันหัน ถัดจากนั้นก็เหมือนถูกหลินหว่านเอ๋อร์จูงมือ แล้วข้ามผ่านประตูใหญ่ไร้รูปบานหนึ่งอย่างรวดเร็ว ถัดจากนั้นก็มีลมเย็น ๆ ตีเข้าหน้า ส่วนภาพฉากที่อยู่ตรงหน้าก็มีชีวิตขึ้นมาภายในพริบตา

เขาในวินาทีนี้กำลังยืนอยู่กลางภูเขาใหญ่ที่ไร้ขอบเขตของเตียนหนาน ท้องฟ้าสดใสอย่างยิ่ง ภูเขาก็เขียวขจีจนซึมซาบเข้าไปในหัวใจ เมฆขาวที่กลิ้งไหลไปมาอยู่ใกล้แค่เอื้อม ราวกับแค่เอื้อมมือก็สัมผัสกับมันได้แล้ว ริมสระสวรรค์ นอกจากต้นแม่พันธุ์ชาผู่เอ๋อร์ที่เจริญงอกงามอย่างยิ่งแล้ว ยังมีพืชไม้ดอกไม้ต่าง ๆ ที่นับไม่ถ้วน ส่วนบนผิวน้ำของสระสวรรค์มีท้องฟ้าที่สดใส เมฆขาวและภูเขาที่เขียวขจีตกกระทบ ทำให้ภาพฉากทั้งหมดดูงดงามมากจนไม่สามารถบรรยายได้ด้วยคำพูด 

จากนั้นเย่เฉินก็เพ่งมองดูดี ๆ ด้านล่างของต้นแม่พันธุ์ชาผู่เอ๋อร์ มีหญิงสาวงดงามที่อยู่ในเสื้อจีนผ่าหน้าแขนยาวสีฟ้าอ่อน ควบคู่กับกางเกงหม่าเมี่ยนฉวิน กำลังนั่งจิบชาอยู่หน้าโต๊ะเล็ก ๆ หนึ่งตัว ซึ่งหญิงสาวคนดังกล่าวก็คือหลินหว่านเอ๋อร์นั่นเอง

ในตำแหน่งที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล ชาวไร่ชาวนาจำนวนมากกำลังเด็ดใบชาบนต้นชาที่ค่อนข้างต่ำ ก่อนที่พวกเขาแบกตะกร้าที่เต็มไปด้วยใบชาแล้วเตรียมพร้อมที่จะเดินลงไปจากเขา พวกเขาล้วนจะมาถึงหน้าต้นแม่พันธุ์ชาผู่เอ๋อร์ต้นนี้ แล้วประสานมือทำท่าคารวะต้นแม่พันธุ์ต้นนี้อย่างอ่อนโยน แล้วกล่าวทักทายหลินหว่านเอ๋อร์ที่เป็นคุณหนูอย่างเคารพนอบน้อม

หลินหว่านเอ๋อร์รู้จักพวกเขาทุกคน ทุกครั้งที่มีคนเข้ามาทักทาย เธอก็จะอมยิ้มแล้วสอบถามดอกผลในวันนี้ของฝ่ายตรงข้าม

ส่วนชาวไร่ชาวนาก็จะเดินเข้ามาแล้วกอบโกยใบชาขึ้นมาจากตะกร้าที่แบกอยู่ด้านหลัง แล้วยื่นไปด้านหน้าเธอเพื่อให้เธอประเมินดูเช่นกัน

หลินหว่านเอ๋อร์จะใช้มือหยิบชาขึ้นมาหนึ่งกำ ใช้จมูกดมกลิ่น แล้วหยิบใบชาขึ้นมาหนึ่งใบ ใส่เข้าไปเคี้ยวในปากอย่างละเอียด ก่อนจะบอกระดับของใบชาให้พวกเขา บอกพวกเขาว่าควรจะแปรรูปใบชาในล็อตนี้ยังไง ตากแห้งยังไง ผึ่งลมยังไง นึ่งด้วยความดันเท่าไหร่ถึงจะเก็บรักษาได้ดีที่สุด

หลังจากชาวไร่ชาวนาทุกคนได้รับคำชี้แนะจากเธอแล้ว ก็ล้วนจะกล่าวขอบคุณอย่างตื้นตันใจ จากนั้นถึงจะบอกลาแล้วจากไป

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน