ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 565
บทที่ 565
พอคิดว่าคืนนี้จะฆ่าหงห้า ในใจอู๋ซินจู่ๆก็ตื่นเต้นขึ้นมา！
คุณพ่อพูดถูกต้อง หงห้า มันเทียบเท่ากับพลังไฟของเย่เฉินในจินหลิง!
คิดอยากจะฆ่าเย่เฉินอย่างราบรื่น คุณต้องกำจัดจุดพลังไฟของเขาก่อน!
อีกทั้ง แค่จะฆ่าทิ้งอย่างเดียวยังไม่พอ！
ยังจะเอาพลังไฟอันนี้ กลายเป็นพลังไฟของตัวเอง！
ถ้าเป็นอย่างนี้ อนาคตพลังไฟอันนี้ก็จะกลายเป็นกองกำลังสนับสนุนตระกูลอู๋ในจินหลิง！
ถึงเวลานั้น เย่เฉินจะดูถูกตัวเอง โทษที่ทำให้ผู้หญิงที่รายล้อมของตัวเองต้องมาชดใช้ด้วยชีวิต！
สำหรับตระกูลฉิน ตระกูลหวัง จะต้องชดใช้กับพฤติกรรมที่ไม่ประจบประแจงตระกูลอู๋！
ตอนนี้อู๋ตงไห่ มองดูอู๋ซิน พูดเบาๆว่า： “เจอเรื่องอะไรให้ตั้งสติ จะต้องระงับความรู้สึกไม่ว่าจะดีใจหรือโกรธให้ได้ อย่าเพิ่งตื่นตระหนกมากจนเกินไป”
อู๋ซินรีบปัดความตื่นเต้นโดยไม่เต็มใจบนใบหน้าของเขา พูดว่า： “พ่อ ผมรู้แล้ว！”
“อืม” ตงไห่พยักหน้า ไม่เอาเรื่องของเย่เฉินมาไว้ในใจอีก และเอ่ยถามว่า ： “ของขวัญวันเกิดของคุณท่านซ่ง เตรียมเสร็จแล้วเหรอ?”
อู๋ซินพยักหน้าพูดว่า： “ได้เตรียมเสร็จแล้ว ฉันได้ข่าวมาว่า คุณท่านซ่งชอบมากที่สุดคือภาพของถังหวง(ถังหูโป๋) ปกติตัวของเขาเองก็มีการสะสมอยู่มาก ดังนั้นฉันให้คนข้ามวันข้ามคืนเอามาจากคลังสะสมที่บ้านหนึ่งภาพ《ภาพพระจันทร์บนน้ำแร่》เอามาเป็นของขวัญวันเกิดภาพวาดนี้มีมูลค่าอย่างน้อยสองถึงสามพันล้าน เชื่อว่าเขาจะชอบมันแน่! "
อู๋ตงไห่อืมออกมาคำหนึ่ง ในสายตาก็เผยถึงความพึงพอใจ
《ภาพพระจันทร์บนน้ำแร่》แม้ว่ามีอยู่ในตระกูลอู๋ก็คือของล้ำค่า ให้ภาพนี้อีกฝ่ายจะยอมรับแน่นอน เชื่อว่าจะต้องเข้าไปเป็นหนึ่งในตระกูลซ่งได้แน่ ทำให้คุณปู่ซ่งให้ความสำคัญกับตระกูลอู๋ ตลอดจนทำให้เขายินยอมเรื่องงานแต่งของสองตระกูล
งานเลี้ยงวันเกิดได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการแล้วในเวลานี้
คุณท่านซ่งก้าวขึ้นไปบนเวทีเล็ก ๆ ที่ทำขึ้น ขอบคุณแขกทุกท่านที่มาร่วมงาน ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานวันเกิดอายุแปดสิบปีของเขา
หลังจากกล่าวเปิดงาน ทุกคนผลัดกันแสดงความยินดีในงานเลี้ยงวันเกิด เป็นฉากที่ส่งมอบของขวัญ
คุณท่านซ่งพยักหน้าพอใจอย่างมาก: “ได้ ได้ เทียนหมิงลูกใส่ใจจริงๆ！”
“ลูกคนที่สามซ่งเทียนเชิง ให้บ้านพักต่างอากาศที่เมืองซานย่ามณฑลไหหลำหนึ่งหลัง มูลค่าสองร้อยล้าน！”
คนวัยกลางคนที่อายุน้อยกว่าซ่งเทียนหมิงมาก รีบพูดว่า： “พ่อ ลูกคิดไม่ถึงว่าพี่ใหญ่จะให้ของขวัญชิ้นใหญ่เป็นเกาะแบบนี้ บ้านพักนี้เทียบไม่ได้จริงๆ！”
คุณท่านซ่งยิ้มเล็กน้อย： “มีความตั้งใจก็พอแล้ว ไม่ต้องใส่ใจอะไรมาก”
“ลูกคนที่สี่ซ่งเทียนอืน มอบเรือยอชต์สุดหรู มูลค่า 150 ล้าน! "
ชายวัยกลางคนอีกคนกล่าวอย่างรีบร้อน： “พ่อ เรือยอชต์เทียบกับบ้านพักที่ซานย่า ผมกับพี่3 วางแผนกันไว้ ต่อไปหากคุณไปที่ซานย่า ก็สามารถนั่งเรือยอชต์ออกทะเลชมวิวได้”
พูดจบ ก็ได้พูดต่อไปอีกว่า： “แต่ว่าพวกเราคิดไม่ถึงว่า พี่ใหญ่จะสามารถให้เกาะได้ ถึงตอนนั้นสามารถขับ”ไปเกาะเขตร้อนของมัลดีฟส์！”
คุณท่านซ่งพยักหน้าและยิ้ม พูดว่า： “ดีๆๆ ต่อไปพอถึงฤดูหนาว พวกเราทุกคน ไปที่เกาะเขตร้อนของมัลดีฟส์ได้！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...