ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5654

เย่เฉินได้ยินถึงตรงนี้ ก็ตกใจจนพูดไม่ออกไปเลย

เดิมทีนึกว่า การหลบหนีหลายปีมานี้ของหลินหว่านเอ๋อร์ อาจจะใช้ชีวิตอยู่ที่ห่างไกลความเจริญมาโดยตลอด เพื่อหลบการไล่ฆ่า กลับนึกไม่ถึงว่า เธอถึงกับเดินทางในสถานที่ที่รุนแรงที่สุดของโลกอยู่ตลอด

ถึงขนาดที่ว่า ในกระบวนการที่ตัวเธอเองกำลังหลบหนี ยังอยากทุ่มเทความสามารถให้หัวเซี่ย ข้อนี้เหมือนกับหลินจู๋ว์หลูเป็นอย่างมาก เป็นพ่อลูกกันไม่มีผิดอย่างที่คาดไว้

คราวนี้ หลินหว่านเอ๋อร์พูดต่อว่า : “ดิฉันเพิ่งมาถึงเกาะฮ่องกาง ก็ได้รับการติดต่อกับแก๊งซิ่งหัว ผ่านความสัมพันธ์ก่อนหน้านี้ แต่ตอนที่ดิฉันเตรียมที่จะพบกับพวกเขา ก็โดนซุ่มโจมตีจากทหารหน่วยกล้าตายองค์กรพั่วชิงเข้า รอดจากอันตรายมาได้อย่างหวุดหวิดจึงจะหนีออกจากปากเสือ”

เย่เฉินถามเธอ : “ตอนนั้นมีคนเผยความลับ ?”

“ใช่แล้วค่ะ” หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า พูดจากใจ : “ในตอนนั้นดิฉันไม่ทราบ คนของอู๋เฟยเยี่ยนได้เริ่มแทรกซึมถึงแก๊งซิ่งหัวตั้งนานแล้ว”

ว่าแล้ว หลินหว่านเอ๋อร์ก็พูดอีกว่า : “หลังจากรอดชีวิตจากความตายในครั้งนั้น ดิฉันจึงตระหนักได้ว่า อู๋เฟยเยี่ยนได้เริ่มแทรกซึมและวางหมากตั้งแต่เอเชียจนถึงแต่ละที่ทั่วโลกแล้ว จึงไปอเมริกาใต้ที่ค่อนข้างล้าหลัง”

“คืนก่อนสงครามโลกครั้งแรก ดิฉันได้ยินมาว่าประกาศสละบัลลังก์ ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับเลยสามวัน จึงเสี่ยงอันตรายกลับมาที่หัวเซี่ยอีกครั้ง”

“หลังจากใช้ชีวิตอยู่ที่เย่นจิงได้สักระยะหนึ่ง ดิฉันก็ไปท่องเที่ยวทางเหนืออยู่ชั่วเวลาหนึ่ง จนถึงประเทศญี่ปุ่นเปิดฉากอุบัติการณ์มุกเดนที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ”