ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5654
เย่เฉินได้ยินถึงตรงนี้ ก็ตกใจจนพูดไม่ออกไปเลย
เดิมทีนึกว่า การหลบหนีหลายปีมานี้ของหลินหว่านเอ๋อร์ อาจจะใช้ชีวิตอยู่ที่ห่างไกลความเจริญมาโดยตลอด เพื่อหลบการไล่ฆ่า กลับนึกไม่ถึงว่า เธอถึงกับเดินทางในสถานที่ที่รุนแรงที่สุดของโลกอยู่ตลอด
ถึงขนาดที่ว่า ในกระบวนการที่ตัวเธอเองกำลังหลบหนี ยังอยากทุ่มเทความสามารถให้หัวเซี่ย ข้อนี้เหมือนกับหลินจู๋ว์หลูเป็นอย่างมาก เป็นพ่อลูกกันไม่มีผิดอย่างที่คาดไว้
คราวนี้ หลินหว่านเอ๋อร์พูดต่อว่า : “ดิฉันเพิ่งมาถึงเกาะฮ่องกาง ก็ได้รับการติดต่อกับแก๊งซิ่งหัว ผ่านความสัมพันธ์ก่อนหน้านี้ แต่ตอนที่ดิฉันเตรียมที่จะพบกับพวกเขา ก็โดนซุ่มโจมตีจากทหารหน่วยกล้าตายองค์กรพั่วชิงเข้า รอดจากอันตรายมาได้อย่างหวุดหวิดจึงจะหนีออกจากปากเสือ”
เย่เฉินถามเธอ : “ตอนนั้นมีคนเผยความลับ ?”
“ใช่แล้วค่ะ” หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า พูดจากใจ : “ในตอนนั้นดิฉันไม่ทราบ คนของอู๋เฟยเยี่ยนได้เริ่มแทรกซึมถึงแก๊งซิ่งหัวตั้งนานแล้ว”
ว่าแล้ว หลินหว่านเอ๋อร์ก็พูดอีกว่า : “หลังจากรอดชีวิตจากความตายในครั้งนั้น ดิฉันจึงตระหนักได้ว่า อู๋เฟยเยี่ยนได้เริ่มแทรกซึมและวางหมากตั้งแต่เอเชียจนถึงแต่ละที่ทั่วโลกแล้ว จึงไปอเมริกาใต้ที่ค่อนข้างล้าหลัง”
“คืนก่อนสงครามโลกครั้งแรก ดิฉันได้ยินมาว่าประกาศสละบัลลังก์ ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับเลยสามวัน จึงเสี่ยงอันตรายกลับมาที่หัวเซี่ยอีกครั้ง”
“หลังจากใช้ชีวิตอยู่ที่เย่นจิงได้สักระยะหนึ่ง ดิฉันก็ไปท่องเที่ยวทางเหนืออยู่ชั่วเวลาหนึ่ง จนถึงประเทศญี่ปุ่นเปิดฉากอุบัติการณ์มุกเดนที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ”
“ดิฉันเดินทางทั่วโลกมาหลายปี โอกาสต่าง ๆ ก็ได้ทรัพย์สมบัติมาไม่น้อย และได้สะสมอสังหาริมทรัพย์ไว้ทีละเล็กทีละน้อยในที่แต่ละที่ทั่วโลกไว้ไม่น้อย ดังนั้นเด็กที่ผ่านการทดสอบพวกนี้ รอหลังจากพวกเขาบรรลุนิติภาวะ ดิฉันจะให้ทรัพย์สมบัติและโอกาสแก่พวกเขา ถึงขนาดที่จะมอบธุรกิจบางอย่างให้พวกเขาตรวจเช็ค นานวันเข้า ก็นับว่าเป็นดอกไม้ที่บานไปทั่วทุกระหองระแหงแล้ว”
เย่เฉินถามด้วยความประหลาดใจ : “พวกเขาเป็นลูกบุญธรรมของคุณหมดเลย ?”
“ไม่นับว่าเป็นหรอกค่ะ” หลินหว่านเอ๋อร์ส่ายหน้าแล้วบอก : “ดิฉันไม่อยากเสียเศร้าใจเกินไปตอนที่พวกเขาจากไป เลยไม่ลืมที่จะสร้างเขตแดนทางความรู้สึกให้ชัดเจนกับพวกเขามาโดยตลอด ดิฉันให้พวกเขาเรียกดิฉันว่าคุณมาตั้งแต่เล็ก บางคนพอพูดเป็นก็เริ่มเรียกดิฉันว่าคุณ และจนถึงอายุที่ใกล้จะลงโลงแล้ว ก็ยังคงเรียกดิฉันว่าคุณอยู่ดี”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...