ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5656

สามร้อยปีมานี้ เธอไม่เคยดีใจที่ตัวเองได้ความอายุยืนเลย ในทางกลับกัน เธอเบื่อหน่ายชีวิตที่หลบซ่อนพวกนี้ตั้งนานแล้ว

สามร้อยกว่าปีในอดีต เธอคิดอยากจบชีวิตของตัวเองมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว แต่เมื่อนึกได้ว่าคุณพ่อใช้ชีวิตของตัวเขาเองจึงจะแลกความอายุยืนมาให้ตัวเองได้ เธอทำได้แต่ละทิ้งความคิดฆ่าตัวตาย

อย่างไรก็ตาม เธอรู้อยู่แก่ใจดี ก่อนคุณพ่อจะสิ้นลม ความปรารถนาอันยิ่งใหญ่ที่สุด ก็คือให้ตัวเองมีชีวิตอยู่ต่อไป

เขาหวังว่าลูกสาวสุดที่รักของเขามีชีวิตยืนยาวถึงร้อยปี ถึงขนาดที่ชีวิตยืนยาวถึงร้อยปีก็ยังไม่พอ ห้าร้อยปีจึงจะดีที่สุด

ส่วนชีวิตของเขาเอง กลับนิ่งอยู่ที่สี่สิบเอ็ดปีไปตลอดกาล

เป็นเพราะเช่นนี้เอง หลินหว่านเอ๋อร์จึงจะกรอดฟันยืนหยัดต่อไป ตอนที่ขอบกำลังจะพังทลายอยู่นับครั้งไม่ถ้วน

แต่ในใจของเธอ ได้รับความทุกข์และความทรมานของความอายุยืนมาเต็มอิ่มตั้งนานแล้ว

เย่เฉินรู้สึกเห็นใจผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้ที่อยู่เบื้องหน้าจริง ๆ ต่อให้เธออายุใกล้สี่ร้อยปีแล้วก็ตาม

ในตอนนี้ หลินหว่านเอ๋อร์ถอนหายใจยาวเฮือกหนึ่ง พูดสะอึกสะอื้นด้วยตาแดงก่ำ : “ดิฉันขอขอบคุณคุณชายที่ห่วงใยค่ะ”

พูดจบ หลินหว่านเอ๋อร์ก็พูดอีก : “ดิฉันเคยสืบดูอดีตของคุณชาย ทราบว่าคุณชายมีความแค้นกับองค์กรพั่วชิงด้วยเหมือนกัน หากว่าคุณชายยินดี นับตั้งแต่วันนี้ไป ดิฉันยินดีที่จะพยายามสุดความสามารถ ช่วยคุณชายสังหารอู๋เฟยเยี่ยน ถึงเวลานั้น ดิฉันก็สามารถสิ้นสุดชีวิตหลบหนีสามร้อยกว่าปีนี้ ใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วไป……”

เย่เฉินพยักหน้าเบา ๆ แล้วพูดอย่างหนักแน่น : “คุณหลินวางใจได้ครับ องค์กรพั่วชิงฆ่าพ่อแม่ผม และอยากฆ่าคุณตากับคุณยายของผมทั้งตระกูลอยู่หลายครั้ง ความแค้นนี้ผมจะให้อู๋เฟยเยี่ยนชดใช้ด้วยเลือด !”