ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5658

ทุกคนรีบเข้ามาปลอบประโลมซูรั่วหลี หงห้าถึงแม้ว่าภายในใจจะหนักหนาสาหัสมาก แต่ก็ยังเอ่ยปากออกมาก่อน：“คุณหนูซูอย่าได้เป็นกังวลไปก่อนแบบนี้เลย อาจารย์เย่เป็นคนดีไม่แน่เบื้องบนคุ้มครอง！”

“ใช่แล้วคุณหนูซู”เฉินจื๋อข่ายถึงแม้จะขอบตาแดง แต่ว่าก็ยังพยายามเข้มแข็งพูดปลอบใจออกมา：“ขอเพียงยังไม่มีหลักฐานที่แน่ชัดว่าคุณชายประสบอันตราย งั้นก็แสดงว่าทุกอย่างยังมีหวัง”

ซูรั่วหลีทราบดีว่าพวกเขาต่างแค่เพียงปลอบใจตัวเองเท่านั้น ความจริง ทุกคนต่างตามหาเย่เฉินไม่เจอ ภายในใจต่างหวาดหวั่นต่างเจ็บปวดเป็นอย่างมาก เพียงแต่ว่าตัวเองเป็นคนแรกที่เก็บความรู้สึกเอาไว้ไม่ได้

ในเวลานี้หลี่ญ่าหลินเดินเข้ามา บนใบหน้าด้วยความมั่นใจพูดกับทุกคนว่า：“ทุกท่านตอนนี้อย่าได้มองในแง่ลบเกินไป ตอนนี้มองดูแล้ว ผมคิดว่าอัตตาที่คุณเย่เฉินจะมีชีวิตรอดนั้นมีค่อนข้างมาก！”

ทันใดนั้นทุกคนต่างดีใจขึ้นมา พูดออกมาในทันใดว่า：“จริงเหรอ?！”

หลี่ญ่าหลินวิเคราะห์อย่างใจเย็น：“ทุกท่านต้องคิดให้ดีเรื่องหนึ่งก่อน พวกเราไม่ควรเพราะว่าหาคุณเย่ยังไงก็หาไม่เจอทว่ารู้สึกโศกเศร้า กลับกัน พวกเราควรจะเพราะว่าหาเจออย่างล่าช้าทว่ารู้สึกถึงความโชคดี”

พูดถึงตรงนี้ หลี่ญ่าหลินก็พูดต่อ：“ทุกท่านลองคิดดูนะ เมื่อสักครู่พลังของแรงระเบิดรุนแรงขนาดนั้น ถ้าพวกเราอยู่ที่นี่หาตัวคุณเย่เจอแล้วว่าอยู่ที่ไหน งั้นถ้าเขาต่อให้ยังมีชีวิตรอด เกรงว่าคงจะเหลือเพียงแค่อึดใจเดียว งั้นพอดีพวกเราหาคุณเย่ไม่เจอว่าอยู่ที่ไหน และก็หาศพของคุณเย่ไม่เจอ ดังนั้นนี่แสดงว่าโอกาสที่คุณเย่จะหนีเอาชีวิตไปได้ทว่าเป็นไปได้ค่อนข้างมาก！”

หงห้าเอ่ยปากพูดออกมา：“พล.ต.ท.หลี่ ตรงใจกลางการระเบิดมีสิ่งของของอาจารย์เย่ สิ่งของเหล่านั้นเป็นหลักฐานว่าในตอนเกิดการระเบิด เป็นไปได้ว่าอยู่ในตำแหน่งใจกลางของการระเบิด แต่ทว่าพวกเราตามหาในขอบเขตพื้นที่ที่กว้างขนาดนี้แล้ว ก็หาเบาะแสของอาจารย์เย่ไม่เจอ นี่ไม่ใช่ว่าขัดแย้งกันมากเหรอ? หรือว่าอาจารย์เย่ในขณะที่เกิดการระเบิดนั้น คนทั้งคนไปหลบอยู่ในที่ที่ปลอดภัยแล้ว? ถ้าเป็นเช่นนี้จริงๆ งั้นทำไมเขาไม่ติดต่อมาหาพวกเรา?”

หลี่ญ่าหลินพูดอย่างจริงจัง：“หงห้า คุณก็ติดตามคุณเย่มาเป็นเวลานานแล้ว คุณน่าจะเข้าใจวิธีการของคุณเย่ดี เดิมทีไม่ใช่ว่าพวกเราจะสามารถเข้าใจได้”

“ก็เหมือนกับที่ผมเองก็ไม่เข้าใจ ทำไมผมโดนยิงพรุนขนาดนั้นแล้ว ร่างกายถูกยิงจนกลายเป็นรังผึ้งแล้ว คุณเย่ยังสามารถช่วยชีวิตผมได้”

เฉินจื๋อข่ายที่อยู่ด้านข้างพูดออกมา：“เครื่องบินเฮลิคอปเตอร์ที่ทำหน้าที่ปิดสัญญาณกลับไปแล้ว ปิดสัญญาณเป็นเวลานาน ประชาชนที่อยู่โดยรอบแน่นอนว่าคงคิดหาวิธีร้องเรียน ถึงเวลานั้นคงจะนำมาซึ่งความยุ่งยากอันใหญ่หลวง”

“อ๋อ……”หงห้าพยักหน้า มองดูเบอร์โทรศัพท์แต่ไม่รู้จัก จากนั้นก็กดวางสายแล้ว เช็ดน้ำตาออก เอ่ยปากพูดออกมา：“พวกเราตามหากันต่อเถอะ！”

พึ่งจะพูดจบ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอีกแล้ว

หงห้าเดิมทีก็หงุดหงิด ถูกสายโทรศัพท์รบกวนยิ่งหงุดหงิดใจอย่างมาก จากนั้นก็กดปุ่มรับสาย หลุดปากด่าออกมา：“คุณเป็นบ้าหรือไง ดึกดื่นป่านนี้ยังจะโทรมาอีก คุณยังไม่พอใช่ไหม?”

สายโทรศัพท์ด้านโน้น เสียงของเย่เฉินดังมา　：“หงห้า คุณทำไมถึงได้โมโหเดือดดาลขนาดนี้?”