ในขณะที่หลินหว่านเอ๋อร์กับเย่เฉินกำลังบินตรงไปที่ช็องเซลีด้วยกัน หลี่ญ่าหลิน เฉินจื๋อข่ายอีกทั้งหงห้าและคนอื่นๆต่างวางใจลงได้แล้ว ก็หยุดการตามหา กลับไปที่ช็องเซลีก่อนแล้ว
หลี่ญ่าหลินทราบว่าคนตระกูลอานเป็นกังวลเรื่องความปลอดภัยของเย่เฉิน เมื่อลงจากเครื่งบินก็รีบวิ่งกลับไปที่วิลล่า
คนตระกูลอานในตอนนี้ แต่ละคนขมวดคิ้วหน้าตาขมขื่นนั่งรออยู่ที่ห้องรับแขก รอข่าวคราวจากหลี่ญ่าหลินตอบกลับมา
เพราะว่า สำหรับคนตระกูลอาน เย่เฉินเดิมทีก็สำคัญอย่างมาก ทำให้ตระกูลอานดำเนินมาได้เช่นนี้ยี่สิบกว่าปี ยิ่งไปกว่านั้น เย่เฉินยังมีสถานะที่สำคัญอีกอย่างหนึ่ง กระนั้นคือเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตคนตระกูลอานทั้งตระกูล ตอนนี้พูดได้ว่าเย่เฉินสำหรับตระกูลอานนั้น สำคัญกว่าสิ่งใดทั้งหมด
มองเห็นหลี่ญ่าหลินเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว คนตระกูลอานทันใดนั้นพร้อมใจกันยืนขึ้นมา แต่ละคนบนใบหน้ามองมาที่เขาอย่างรอคอย นายหญิงใหญ่เดินไปหาเขาตามสัญชาตญาณแล้ว เอ่ยปากพึมพำถามออกมา:“ญ่าหลิน พวกคุณตามหาเฉินเอ๋อเจอหรือยัง?!”
หลี่ญ่าหลินเผยรอยยิ้มเล็กน้อยพูดออกมา:“คุณป้า ทราบแล้วว่าคุณเย่อยู่ที่ไหน เขาไม่ได้เป็นอะไรมาก ยังพูดว่าให้พวกคุณวางใจได้ รอให้เขาจัดการธุระที่อยู่ในมือเรียบร้อยแล้ว ก็จะมาพบพวกคุณ”
นายหญิงใหญ่วางใจลงได้ในทันใด เพราะว่าความตื้นตันดีใจน้ำตาร้อนอดที่จะไหลออกมาไม่ได้
ทว่าตระกูลอานคนอื่นๆ ก็ในวินาทีนี้ปีติจนฮือฮาขึ้นมา แม้แต่อานฉี่ซานที่โดยปกติแล้วไม่ค่อยจะแสดงความรู้สึกออกมา ก็คือเผยรอยยิ้มน้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว
เย่เฉินปลอดภัย ก็คือพวกเขาในวินาทีนี้ เป็นความหวังที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
นายหญิงใหญ่ก็อดที่จะถามออกมาอีกไม่ได้:“เฉินเอ๋อทำไมไม่กลับมาในตอนนี้? เขาคือบาดเจ็บแล้วเหรอ?”
หลี่ญ่าหลินส่ายหน้าพูดว่า:“สถานการณ์เป็นยังไง ผมก็ยังไม่ทราบแน่ชัด ในตอนที่พวกเราตามไปที่สถานที่เกิดเหตุ คุณเย่ไม่ได้อยู่ที่นั่น พวกเราตามหาเป็นเวลานานก็หาไม่เจอว่าคุณเย่อยู่ที่ไหน สุดท้ายคุณเย่โทรศัพท์มาหาคุณหงแล้ว พวกเราจึงได้ทราบว่าเขาไม่ได้เป็นอันตรายจนถึงแก่ชีวิต”
นายหญิงใหญ่นี่ถึงได้วางใจลงได้:“กระนั้นเฉินเอ๋อโทรศัพท์มา งั้นก็แสดงว่าเขามั่นใจแล้วว่าไม่เป็นอันตรายต่อชีวิต……”
คนอื่นๆของตระกูลอานต่างเผยรอยยิ้มเหมือนยกภูเขาออกจากอกแล้ว
มีเพียงอานโฉงชิวที่สีหน้าแปลกๆ
อานโยวโยวที่อยู่ด้านข้างมองออกถึงเงื่อนงำ ถามออกมาอย่างสงสัย:“พี่ใหญ่ คุณเป็นอะไรเหรอ?”
คุณท่านเผยรอยยิ้มพูดออกมา:“ขับไล่คุณก็สมควรแล้ว คนของเฉินเอ๋อต่างพูดแล้ว โอสถทำได้เพียงแค่ทานในทันที ไม่สามารถนำออกไปได้ คุณยังจะท้าทายกฎเกณฑ์ นำคุณขับไล่ออกมานั่นไม่ใช่ว่าก็สมเหตุสมผลแล้วเหรอ?”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...