ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 567
บทที่ 567
ในสายตาของอู๋ซิน ถังหวง《ภาพพระจันทร์บนน้ำแร่》วางไว้ตรงนี้ เย่เฉินเขาก็แค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านตัวเล็กๆ จะเอาอะไรมาเทียบกับตัวเอง?！
ดังนั้น เขารู้สึกว่าครั้งนี้ แน่นอนว่าจะกดหัวเย่เฉินให้จมไปเลย กลายเป็นคนที่อยู่ในงาน ที่ทำให้แขกที่อยู่ในงานตกตะลึง และทำให้คุณท่านซ่งชอบที่สุดในงาน
ถึงอย่างไร ในสายตาของอู๋ซิน เย่เฉินก็แค่ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้าน สวะจนๆ ไม่สามารถหาของขวัญอะไรแบบนี้ได้แน่นอน
ดังนั้น ไม่ว่าเขาจะให้ของขวัญอะไร ไม่สามารถเทียบได้กับ《ภาพพระจันทร์บนน้ำแร่》ที่ตัวเองให้แน่！
ดังนั้นเขาจงใจพูดประชดออกมาว่า： “คุณปู่ซ่ง ฉันได้ยินมาว่าอาจารย์เย่อยู่ในแวดวงการหลอกลวงเรื่องความลึกลับของฮวงจุ้ยมาหลายปี ช่วงเวลาที่ผ่านมาจะต้องหลอกลวงของดีมาไม่น้อย ของขวัญที่มอบให้คุณ น่าจะมีมูลค่ากว่าหลายร้อยล้าน จนกระทั่งกว่าหลายพันล้านเลยใช่ไหม？”
พูดแล้ว อู๋ซินหัวเราะเยาะเย่เฉินอีกครั้ง: “ของขวัญของฉัน มูลค่าเพียงสามหรือสี่พันล้าน เชื่อว่าของขวัญของอาจารย์เย่จะต้องมีค่ามากกว่าของฉันแน่นอน！”
คุณท่านซ่งได้ยินคำนี้ ขมวดคิ้วขึ้นมา ยิ่งทำให้ไม่พอใจอู๋ซิน สีหน้าบูดบึ้งขึ้นมา： “ไม่ว่าอาจารย์เย่จะให้ของขวัญอะไรกับฉัน ในสายตาของฉัน ล้วนล้ำค่า!”
ทันใดนั้นอู๋ซินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
คุณท่านซ่งนี่ถูกเย่เฉินวางยาอะไรกัน?
และในเวลานี้เอง เย่เฉินถูกเขาเรียกชื่อ สีหน้าเผยรอยยิ้มพร้อมลุกขึ้นมา
ทุกคนต่างก็จ้องมาที่เขา อยากดูว่าเขาจะให้ของขวัญอะไรกันแน่
แต่ว่า กลับเห็นในมือเขาไม่มีของแม้แต่ชิ้นเดียว ลุกขึ้นมาก็ไม่เหมือนว่าจะมีของมีค่าอะไรบนตัว
หรือว่า เย่เฉินคนนี้ คือต้องการจะเล่นลูกไม้ “มือเปล่า”กับคุณท่านซ่งเหรอ?！
ถึงแม้ว่าจะให้ภาพวาดขนาดจะเอาไว้ในกระเป๋าไม่ได้แน่นอน！
แต่เย่เฉินสองมือว่างเปล่า นี่ทำให้คนส่วนใหญ่คิดว่า เขาไม่ได้เตรียมของขวัญแน่นอน
เขาในตอนนั้น ในทางกลับกันกลับว่ายอมให้สิ่งของทุกอย่างเหล่านี้แลกกับชีวิตแม้ว่าจะเป็นเวลาสั้นๆไม่กี่วัน
ดังนั้น คุณท่านซ่งหวังว่า เย่เฉินจะให้ยาอายุวัฒนะกับตัวเองสักเม็ด รอมานานแล้ว！ อาจกล่าวได้ว่านั่นเป็นความคาดหวังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขาตอนนี้
เวลานี้ เย่เฉินเดินเข้ามาไม่ช้าไม่เร็วมาถึงตรงหน้าคุณท่านซ่ง
อู๋ซินไม่รอให้เขาพูด ก็ได้ประชดไปว่า： “ไอ้หยาฉันว่านะพี่เย่ คุณก็ขี้งกเกินไป? วันเกิดของคุณปู่ซ่งครบแปดสิบปีทั้งที คิดไม่ถึงว่าอะไรก็ไม่ให้ สองมือว่างเปล่ามาร่วมงาน?”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย ถามกลับว่า ： “ใครบอกคุณว่า ฉันไม่ให้ของขวัญอะไร?”
“งั้นของขวัญที่จะให้ล่ะ?เอาออกมาสิ！”
อู๋ซินพูดอย่างดูถูก ： “คงไม่ใช่ไปซื้อของที่ระลึกเล็กๆน้อยๆมานะ เลือกหยิบของง่ายๆใส่กระเป๋ามาละซิ? คุณก็ไม่ดูหน่อยว่า ของขวัญที่ให้กันในวันนี้ มีอันไหนไม่น่าเกินสิบล้านบ้าง?”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...