ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5673

หลินหว่านเอ๋อร์ในเวลานี้มองไปทางเย่เฉิน เอ่ยปากกล่าว: “คุณชาย ถ้าหากอู๋เฟยเยี่ยนให้ผู้อาวุโสทั้งสามออกจากการเก็บตัวจริง ดิฉันกังวลว่าคุณชายคนเดียวจะสู้พวกเขาสามคนได้ยาก เพื่อความปลอดภัย ไม่สู้คุณชายออกจากเมืองจินหลิงไปก่อนสักระยะเพื่อหลบภัย......”

หยุนหรูเกอก็กล่าวเห็นด้วยเช่นกัน: “คุณเย่ ที่คุณหลินพูดไม่ผิด ผู้อาวุโสทั้งสามรวมตัวกัน ต่อให้เป็นอู๋เฟยเยี่ยนก็เกรงว่ายากที่จะเอาชนะได้เช่นกัน ตอนนี้คุณยังไม่ได้เปิดจุดหนีว๋าน ถ้าหากอยู่ที่เมืองจินหลิงจริง ทันทีที่ผู้อาวุโสทั้งสามมาถึง เกรงว่ายากจะปลีกตัวแล้ว!”

เย่เฉินครุ่นคิดครู่หนึ่ง ส่ายหน้ากล่าว: “ผมไปนั้นง่ายมาก คุณตาคุณยายครอบครัวของผมจะหนียังไง? เป้าหมายของพวกเขาใหญ่ขนาดนี้ ถึงขนาดเป็นไปได้ว่าภายในยังมีสายขององค์กรพั่วชิง องค์กรพั่วชิงอยากจะเอาชีวิตของพวกเขา ไม่ว่าพวกเขาจะหนียังไง ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะสามารถหนีรอดจากการตามฆ่าของผู้อาวุโสทั้งสามนั่นได้......”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ทันใดนั้นเย่เฉินก็ถามหยุนหรูเกอ: “คุณมีความเข้าใจในตัวพ่อแม่ผมมากขนาดไหน? คุณรู้ไหมว่า ทำไมอู๋เฟยเยี่ยนผ่านไปยี่สิบปี ยังพยายามจะฆ่าคุณตาคุณยายของผมทั้งครอบครัว?!”

หยุนหรูเกอกล่าวตามความจริง: “คุณเย่ ฉันรู้เพียงแค่ตอนนั้นพ่อแม่ของคุณได้รับความลับอายุยืนก่อนอู๋เฟยเยี่ยนก้าวหนึ่ง นี่คือเหตุผลว่าทำไม เมื่อยี่สิบปีก่อนอู๋เฟยเยี่ยนถึงให้ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งตามฆ่าพ่อแม่ของคุณ สำหรับทำไมผ่านมายี่สิบปียังอยากจะฆ่าคุณตาคุณยายของคุณทั้งครอบครัว ข้อนี้ฉันก็ไม่แน่ใจแล้ว”

เย่เฉินขมวดคิ้วถามเธอ: “ความลับอายุยืน ผมก็ได้ยินสวี่ฉางชิงเคยพูดหลายรอบเช่นกัน ความลับอายุยืนนี้แท้ที่จริงแล้วคืออะไรกันแน่?”

หยุนหรูเกอส่ายหน้ากล่าว: “ดิฉันเองก็ไม่ทราบ...... ความลับอายุยืนเป็นเพียงคำบอกเล่าของอู๋เฟยเยี่ยนเท่านั้น แต่แท้ที่จริงแล้วคืออะไรกันแน่ พวกเราสี่คนก็ไม่ชัดเจน”

เย่เฉินมีความผิดหวังเล็กน้อย เขายังไม่เข้าใจเหมือนกัน ความแค้นของความลับอายุยืนระหว่างพ่อแม่กับอู๋เฟยเยี่ยนแท้ที่จริงแล้วคืออะไรกันแน่ แล้วก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมอู๋เฟยเยี่ยนผ่านมายี่สิบปีแล้ว กลับจะต้องไล่ตามฆ่าคุณตาคุณยายของตนให้สิ้นซากทั้งครอบครัวด้วย

หลินหว่านเอ๋อร์ที่อยู่ด้านข้างนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ รีบเอ่ยถาม: “สถานที่ตั้งขององค์กรพั่วชิงในตอนนี้ อยู่ที่ไหนกันแน่?”

พูดไป เย่เฉินกล่าวอีก: “นอกจากนี้ ถึงอย่างไรก็คงจะให้ผมพาทุกคนหนีตายไปด้วยกันได้ตลอดหรอกใช่ไหม? เดิมทีผมอยู่กับอู๋เฟยเยี่ยนที่นั่นยังสามารถหลบซ่อนตัวได้ ถ้าหากกระทำการใหญ่โตขนาดนี้ไป ไม่ใช่ว่าเป็นการเปิดโปงตัวเองหรอกเหรอ?”

หลินหว่านเอ๋อร์กล่าวด้วยความกังวลเป็นอย่างยิ่ง: “คุณชาย ถึงแม้ว่าอเมริกาใต้จะไกล แต่ผู้อาวุโสทั้งสามท่านนั้นมีความเชื่อมั่นในอู๋เฟยเยี่ยนอย่างลึกซึ้ง ทันทีที่พวกเขาออกจากการเก็บตัว อู๋เฟยเยี่ยนจะต้องให้พวกเขามาที่เมืองจินหลิงอย่างเร็วที่สุด อย่างมากสุดไม่เกินยี่สิบสี่ชั่วโมง พวกเขาก็จะมาถึงได้ หลังจากยี่สิบสี่ชั่วโมง หากคิดจะหนีก็ไม่ง่ายขนาดนั้นแล้ว......”

เย่เฉินเงียบขรึมไปครู่ใหญ่ สีหน้ายิ่งยืนกรานมากกว่าเดิม กล่าวเสียงหนักแน่น: “ผมไม่ไป! คนของตระกูลอานก็ไม่จำเป็นต้องไป! ในเมื่อเธออู๋เฟยเยี่ยนได้จ้องเมืองจินหลิงแล้ว ถ้าอย่างนั้นผมก็จะให้เธอร้องออกมา! ผมอยากจะดูว่า เธอจะมีความกล้านั้นที่จะปล่อยม้าเข้ามาหรือไม่!”