อู๋เฟยเยี่ยนรู้สึกพึงพอใจมากกับท่าทีของทั้งสามคนมาก สิ่งที่เธอต้องการคือการที่ทั้งสามคนเชื่อฟังคำสั่งของตน มิฉะนั้น เธอคงไม่สอนทั้งสามถึงวิธีการทะลวงจุดหนีว๋านอย่างแน่นอน
นอกจากนี้ วิชาที่อู๋เฟยเยี่ยนถ่ายทอดให้กับพวกเขาก็ไม่สมบูรณ์
แม้ว่าพวกเขาจะเก็บตัวถือศีลมาเป็นเวลาร้อยปีแล้ว หากอู๋เฟยเยี่ยนไม่ได้ให้ความช่วยเหลือจากภายนอกในช่วงหลัง พวกเขาทั้งสามก็จะไม่สามารถบุกทะลวงจุดหนีว๋านได้ ไม่ว่าวิธีใดก็ตาม
แม้จุดหนีว๋านจะอยู่ตรงหน้าพวกเขา แม้ว่าจะถูกกั้นด้วยกระดาษบางๆ เสมือนหน้าต่างชั้นสุดท้ายเท่านั้น แต่หากไม่มีอู๋เฟยเยี่ยน พวกเขาจะไม่สามารถทะลวงผ่านชั้นสุดท้ายนี้ไปได้
แต่พวกเขาทั้งสามไม่มีใครรู้เรื่องนี้เสียด้วยซ้ำ
ดังนั้นในสายตาของอู๋เฟยเยี่ยน หากทั้งสามคนให้ความสำคัญกับการบ่มเพาะมากกว่าคำสั่งของเธอในตอนนี้ เธอก็ควรจำกัดการทะลวงในขั้นสุดท้ายของพวกเขา เพื่อไม่ใหทั้งสามควบคุมพลังได้หลังจากทะลวงจุดหนีว๋าน
อู๋เฟยเยี่ยนพูดกับพวกเขาทั้งสามทันทีว่า "ช่วงนี้ องค์กรพั่วชิงมีศัตรูมากมายทีเดียว หลังจากที่พวกคุณเก็บตัวถือศีล สามในสี่เอิร์ลที่ฉันฝึกฝนได้เสียชีวิตลง แต่ตัวตนของศัตรูเป็นใครเราก็ยังไม่รู้”
ทั้งสามมองหน้ากัน สีหน้าเคร่งเครียด
พวกเขาเดาได้ว่าองค์กรพั่วชิงอาจเจอเข้ากับเรื่องแย่ แต่คิดไม่ถึงว่าจะแย่ขนาดนี้
ดังนั้นอู๋โพหลินจึงพูดโดยไม่ลังเลว่า "ผู้มีพระคุณ พวกเราสามคนเต็มใจที่จะช่วยคลายความกังวลนี้ของท่าน!"
อู๋เฟยเยี่ยนพยักหน้าเล็กน้อย พูดว่า "เวลามีไม่มากแล้ว ทั้งสามคนตามเทียนหลินไปเตรียมตัวก่อน อีกหนึ่งชั่วโมงเครื่องบินจะพาพวกนายไปที่จินหลิง"
หลังจากพูดจบ เธอก็หันกลับมาเรียกอู๋เทียนหลินที่อยู่นอกประตู พูดกับทั้งสามคนว่า "นี่คือเทียนหลิน ลูกชายคนโตของอวี้เฟิง"
หลังจากพูดจบ เธอก็ถามอู๋เทียนหลินว่า "เทียนหลิน ผู้อาวุโสทั้งสามจะบินตรงไปที่จินหลิงด้วย ไม่มีปัญหาใช่ไหม?"
อู๋เทียนหลินรีบพูดว่า "ผู้มีพระคุณขอรับ กระผมทำตามคำแนะนำของท่านอย่างเคร่งครัด ทุก 20 ปีได้เปลี่ยนข้อมูลประจำตัวของผู้อาวุโสทั้งสาม หนังสือเดินทางเวอร์ชันล่าสุดอยู่กับผม ผู้อาวุโสทั้งสามจะสามารถเดินทางเข้าประเทศได้อย่างราบรื่น" !"
"อืม ดี!" สีหน้าของอู๋เฟยเยี่ยนดูมืดมนลง เธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ออกเดินทางโดยเร็วที่สุด! หลังจากมาถึงจินหลิงแล้ว
นอกจากตระกูลอานที่เราต้องการฆ่า ใครก็ตามที่สงสัยในตัวพวกนายก็ต้องถูกฆ่าด้วย! อย่าลืม ฆ่าพวกมันให้หมด! อย่าทิ้ง
ปัญหาให้ตามมา!"
ทั้งสี่คนพูดพร้อมกันว่า "รับทราบ!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...