อู๋เฟยเยี่ยนรู้สึกพึงพอใจมากกับท่าทีของทั้งสามคนมาก สิ่งที่เธอต้องการคือการที่ทั้งสามคนเชื่อฟังคำสั่งของตน มิฉะนั้น เธอคงไม่สอนทั้งสามถึงวิธีการทะลวงจุดหนีว๋านอย่างแน่นอน
นอกจากนี้ วิชาที่อู๋เฟยเยี่ยนถ่ายทอดให้กับพวกเขาก็ไม่สมบูรณ์
แม้ว่าพวกเขาจะเก็บตัวถือศีลมาเป็นเวลาร้อยปีแล้ว หากอู๋เฟยเยี่ยนไม่ได้ให้ความช่วยเหลือจากภายนอกในช่วงหลัง พวกเขาทั้งสามก็จะไม่สามารถบุกทะลวงจุดหนีว๋านได้ ไม่ว่าวิธีใดก็ตาม
แม้จุดหนีว๋านจะอยู่ตรงหน้าพวกเขา แม้ว่าจะถูกกั้นด้วยกระดาษบางๆ เสมือนหน้าต่างชั้นสุดท้ายเท่านั้น แต่หากไม่มีอู๋เฟยเยี่ยน พวกเขาจะไม่สามารถทะลวงผ่านชั้นสุดท้ายนี้ไปได้
แต่พวกเขาทั้งสามไม่มีใครรู้เรื่องนี้เสียด้วยซ้ำ
ดังนั้นในสายตาของอู๋เฟยเยี่ยน หากทั้งสามคนให้ความสำคัญกับการบ่มเพาะมากกว่าคำสั่งของเธอในตอนนี้ เธอก็ควรจำกัดการทะลวงในขั้นสุดท้ายของพวกเขา เพื่อไม่ใหทั้งสามควบคุมพลังได้หลังจากทะลวงจุดหนีว๋าน
อู๋เฟยเยี่ยนพูดกับพวกเขาทั้งสามทันทีว่า "ช่วงนี้ องค์กรพั่วชิงมีศัตรูมากมายทีเดียว หลังจากที่พวกคุณเก็บตัวถือศีล สามในสี่เอิร์ลที่ฉันฝึกฝนได้เสียชีวิตลง แต่ตัวตนของศัตรูเป็นใครเราก็ยังไม่รู้”
ทั้งสามมองหน้ากัน สีหน้าเคร่งเครียด
พวกเขาเดาได้ว่าองค์กรพั่วชิงอาจเจอเข้ากับเรื่องแย่ แต่คิดไม่ถึงว่าจะแย่ขนาดนี้
ดังนั้นอู๋โพหลินจึงพูดโดยไม่ลังเลว่า "ผู้มีพระคุณ พวกเราสามคนเต็มใจที่จะช่วยคลายความกังวลนี้ของท่าน!"
อู๋เฟยเยี่ยนพยักหน้าเล็กน้อย พูดว่า "เวลามีไม่มากแล้ว ทั้งสามคนตามเทียนหลินไปเตรียมตัวก่อน อีกหนึ่งชั่วโมงเครื่องบินจะพาพวกนายไปที่จินหลิง"
หลังจากพูดจบ เธอก็หันกลับมาเรียกอู๋เทียนหลินที่อยู่นอกประตู พูดกับทั้งสามคนว่า "นี่คือเทียนหลิน ลูกชายคนโตของอวี้เฟิง"
หลังจากพูดจบ เธอก็ถามอู๋เทียนหลินว่า "เทียนหลิน ผู้อาวุโสทั้งสามจะบินตรงไปที่จินหลิงด้วย ไม่มีปัญหาใช่ไหม?"
อู๋เทียนหลินรีบพูดว่า "ผู้มีพระคุณขอรับ กระผมทำตามคำแนะนำของท่านอย่างเคร่งครัด ทุก 20 ปีได้เปลี่ยนข้อมูลประจำตัวของผู้อาวุโสทั้งสาม หนังสือเดินทางเวอร์ชันล่าสุดอยู่กับผม ผู้อาวุโสทั้งสามจะสามารถเดินทางเข้าประเทศได้อย่างราบรื่น" !"
"อืม ดี!" สีหน้าของอู๋เฟยเยี่ยนดูมืดมนลง เธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ออกเดินทางโดยเร็วที่สุด! หลังจากมาถึงจินหลิงแล้ว
นอกจากตระกูลอานที่เราต้องการฆ่า ใครก็ตามที่สงสัยในตัวพวกนายก็ต้องถูกฆ่าด้วย! อย่าลืม ฆ่าพวกมันให้หมด! อย่าทิ้ง
ปัญหาให้ตามมา!"
ทั้งสี่คนพูดพร้อมกันว่า "รับทราบ!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...