ได้ยินเหล่าจางพูดแบบนี้ ชิวอิงซานและซุนจือต้งก็ตกใจจนพูดไม่ออก!
ทั้งสองยืนตัวสั่นโดยไม่รู้ตัว ซุนจือต้งมองเหล่าจาง โพล่งถามเขาไปว่า:“เหล่าจาง นายบอกว่าคุณหนูพะวงเรื่องทางโลกแล้ว พะวงเรื่องทางโลกอะไรเหรอ?”
เหล่าจางถามเสียงเบาว่า:“พวกนายจำได้ไหม ความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเราทั้งสามคนเมื่อก่อนคืออะไร?”
ชิวอิงซานพูดโดยไม่ลังเลว่า:“แน่นอนว่าอยากให้คุณหนูพบเจอคนที่ชอบแล้วสร้างครอบครัว เพื่อที่จะได้ไม่โดดเดี่ยวอีกต่อไปทั้งชีวิต!”
“ใช่!”ซุนจือต้งก็อดไม่ได้ที่จะถอนใจ:“หลายสิบปีมานี้ฉันเอาแต่คิดว่า ก่อนพวกเราสิบขวบ คุณหนูเป็นคนพาพวกเราไปเล่น สิบขวบถึงยี่สิบ เป็นพวกเราที่อยู่เล่นกับคุณหนู พอพวกเรายี่สิบ ค่อย ๆ โต คุณหนูก็ยังเป็นคุณหนูที่อายุสิบเจ็ดอยู่เสมอ ตอนนั้นเราเริ่มหวังว่าคุณหนูจะได้พบที่พักพิงของตัวเอง วันข้างหน้าพวกเราไปจากคุณหนู ไม่มีข่าวคราวของคุณหนูอีก แต่ในใจฉันก็หวังแบบนี้เสมอ……”
พูดไป ซุนจือต้งก็มองไปที่เหล่าจาง โพล่งถามว่า:“เหล่าจาง ที่นายบอกว่าคุณหนูพะวงเรื่องทางโลก หรือว่าเกี่ยวกับสิ่งนี้?!”
เหล่าจางพยักหน้าอย่างตื่นเต้น พูดเสียงเบาว่า:“คุณเย่ เย่เฉิน ตอนนี้อยู่ในห้องของคุณหนู น่าจะเป็นคนที่คุณหนูรับกลับมาด้วยเฮลิคอปเตอร์!”
ชิวอิงซานขมวดคิ้วพูดว่า:“คุณหนูจากไปตั้งนานเพิ่งกลับมา หรือว่าไปเจอเย่เฉิน?!ฉันจำได้ว่าคุณหนูพูดว่า อย่าให้เย่เฉินรู้ว่าคุณหนูยังจำเขาได้ แล้วทำไมไปหาเขาตอนดึกขนาดนั้น?และตอนนี้ยังพาเขาไปที่ลานบ้านของตัวเองอีก เธอไม่กลัวเย่เฉินรู้เหรอ?”
เหล่าจางพูดเสียงเบา:“กลัว?คุณหนูบอกสถานการณ์ทุกอย่างของตัวเองแก่เขาไปหมดแล้ว!”
“อะไรนะ?!”
ทั้งสองได้ยิน ก็ยิ่งตกใจมากขึ้น
ซุนจือต้งพูดด้วยความตกใจว่า:“คุณ……คุณหนูบอกความลับของตัวเองให้เขาฟังหมดแล้ว?!”
“บอกหมดแล้ว!”เหล่าจางพยักหน้าอย่างแรง:“พูดง่าย ๆ ก็คือ มันรงไปตรงมา และ……และก็……”
“ห่า!”ซุนจือต้งสั่นด้วยความตื่นเต้น แล้วรีบถามว่า:“จริงเหรอ?นี่มันจริงเหรอ?”
ชิวอิงซานก็ตื่นเต้นมากเช่นกัน พูดเสียงสั่น:“เหล่าจาง นายไม่ได้ล้อพวกเราเล่นใช่ไหม?”
พวกเขาสามคน เติบโตมาด้วยกัน ตั้งแต่แปด เก้า สิบปีก่อน
ทั้งสามคนมีนิสัยคล้ายกัน มีนิสัยใจคอที่ดีมาก แม้ว่าทุกคนจะเลือกชีวิตที่แตกต่างกัน แต่เนื่องจากพวกเขาเติบโตมาด้วยกันกับหลินหว่านเอ๋อร์ ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาจึงลึกซึ้งมาก เหมือนพี่น้อง
ซุนจือต้งเคยอยู่ในตำแหน่งสูง ชิวอิงซานมีความมั่งคั่ง ชีวิตของทั้งสองประสบความสำเร็จอย่างมาก ส่วนเหล่าจางตั้งแต่อยู่ในผ้าอ้อม จนเป็นพ่อบ้านคอยอยู่ข้างกายหลินหว่านเอ๋อร์มาเกือบเก้าสิบปี และดูเหมือนจะไม่ประสบความสำเร็จอะไรเลย แต่สำหรับทั้งสองแล้ว พวกเขาต่างชื่นชมเหล่าจาง
หลายปีมานี้ หลินหว่านเอ๋อร์รับเลี้ยงเด็กไว้หลายคน แต่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ที่จะอยู่เคียงข้างเธอได้

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...