ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 569
บทที่ 569
ใครก็คิดไม่ถึง คุณท่านซ่งที่อายุแปดสิบปี ว่าจะคุกเข่าให้เย่เฉิน！
ตามหลักแล้ว คนหนึ่งที่อายุได้แปดสิบปี พ่อแม่เกรงว่าได้เสียไปนานแล้ว แม้ว่าจะเป็นผู้ที่มีอำนาจมากแค่ไหน ก็ไม่คุ้มค่าที่เขาจะคุกเข่าให้
ยิ่งไปกว่านั้น คุณท่านซ่งยังเป็นผู้นำของตระกูลซ่ง！
ตระกูลซ่ง เป็นครอบครัวที่ใหญ่ที่สุดในจินหลิง！
ผู้นำตระกูลอายุแปดสิบปีของพวกเขา คิดไม่ถึงว่าจะคุกเข่าให้กับเด็กหนุ่มอายุยี่สิบกว่าปี！
นี่ ทำให้ทุกคนไม่น่าเชื่อ！
อู๋ซินไม่น่าเชื่อเช่นกัน
เป็นบ้าอะไรกัน?！
ยาเสริมพลังเม็ดเดียว คุณท่านซ่งก็คุกเข่าแล้ว?
ทำไมคุณไม่บอกให้เร็วกว่านี้！
ฉันจะได้เอาภาพสามสี่พันล้าน เอาไปแลกกับยาเสริมพลัง พอที่คุณจะกินไปจนถึงสองร้อยปี！
อีกทั้งพวกเราก็ไม่ขอร้องให้คุณคุกเข่า คุณยกซ่งหวั่นถิงให้ก็พอแล้ว！
เวลานี้ สีหน้าต่างก็ประหลาดใจ
การแสดงออกของซ่งหวั่นถิงเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและเป็นความตื่นเต้นที่ไม่สามารถควบคุมได้
พ่อแม่ของเธอตายไปนานแล้ว คุณปู่เลี้ยงดูเธอจนโต เธอและคุณท่านซ่งมีความผูกพันลึกซึ้งมาก
อีกทั้งยัง เธอเคยได้ยินคุณปู่พูดนานแล้วว่า หมอเทวดาซือเทียนฉีได้รับโอกาสรับยาอายุวัฒนะ รู้ด้วยว่าคุณปู่ปรารถนาอย่างยิ่งที่จะได้รับโอกาสเช่นนี้
คุณท่านซ่งรับกล่องไม้มา ในใจตื่นเต้นมาก！
ทันใดนั้นทุกคนก็ตกตะลึง ก้มตัวลงเคาะหน้าผากกับพื้น!
ฝ่ามือของเขาหงายขึ้น หลังมือแนบกับพื้น พูดด้วยความจริงใจว่า：
“ข้าน้อยซ่งจี่ ขอโขกหัวของคุณอาจารย์เย่ที่ให้โอกาสนี้！ บุญคุณอาจารย์เย่ ผู้แช่ซ่งไม่มีอะไรจะตอบแทน ขอสาบานต่อเทพเจ้าทั้งเก้าที่นี่ ฉันจะจงรักภักดีต่ออาจารย์เย่ตลอดชีวิต！”
ในงานเกิดเหตุสะเทือนขวัญ!
ถ้าไม่ได้เห็นกับตาตัวเอง ใครจะเชื่อว่า คุณท่านซ่ง คุกเข่าลงให้ชายหนุ่ม โขกหัว ยังใช้คำพูดเช่นนี้?！
ที่ไม่เข้าใจมากที่สุด ก็คืออู๋ซิน！
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...