ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5690

ตอนนี้เอง หลินหว่านเอ๋อร์ที่อยู่ด้านข้างก็ดูมีความสุข พูดทันทีว่า:“เฒ่าแก่ซุน ฉันบอกแล้วไง ประตูชีวิตนายอยู่ที่จินหลิง ดูเหมือนว่าทั้งหมดนี้จะอยู่คุณชายเย่ ทำไมนายไม่รีบขอบคุณคุณชายเย่ที่ช่วยชีวิตล่ะ?”

ซุนจือต้งเบิกตากว้างทันที ใบหน้าดูไม่เชื่อ

หลินหว่านเอ๋อร์กล่าวกับอีกสองคนว่า:“เหล่าจาง เหล่าชิว คุณชายเย่จะเอาของดีมาให้พวกนาย พวกนายยืนงงอะไรกัน?”

ทั้งสามได้สติคืนมาพร้อมกัน ก็เข้าใจความหมายของหลินหว่านเอ๋อร์ทันที พวกเขาตื่นเต้นอย่างมาก แล้วจึงคำนับเป็นการขอบคุณเย่เฉินทันที

เย่เฉินรีบเอามือห้ามทั้งสาม แล้วพูดว่า:“ท่านทั้งสามอย่าทำให้ผมลำบากใจเลย ผมมีเวลาจำกัด คืนพรุ่งนี้จะมาเยี่ยมถึงบ้าน แล้วค่อยคุยรายละเอียดกับท่านทั้งสาม”

พูดจบ เขาก็มองไปที่หลินหว่านเอ๋อร์ พูดว่า:“คุณหลิน พวกเราไปกันก่อนดีกว่า”

หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้าเบา ๆ แล้วพูดกับทั้งสามว่า:“ฉันจะไปส่งคุณชายเย่กลับบ้านขฌ เดี๋ยวพวกนายให้พวกลูกน้องทำงานตามปกติเลย”

ชิวอิงซานพูดด้วยความเคารพว่า:“ครับคุณหนู!”

ในโฮมสเตย์จื่อจิน Rolls-Royceคันหนึ่งเปิดประตูไว้แล้วจอดอยู่ตรงนั้น

หลินหว่านเอ๋อร์กำลังจะไปตรงที่นั่งคนขับ เย่เฉินจึงพูดก่อนว่า:“คุณหลิน ผมขับเอง”

หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า ไปที่นั่งข้างคนขับทันที

หลังจากขึ้นรถแล้ว เย่เฉินจึงขับรถลงจากเขา ไป Tomsonจจ Riviera

ระหว่างทาง หลินหว่านเอ๋อร์พูดอย่างขอบคุณว่า:“คุณชาย พวกเหล่าจางทั้งสามคน อายุมากแล้ว ถ้าไม่มีโชคของคุณชายนี้ เกรงว่าคงจะยากที่จะอยู่รอดถึงสามถึงห้าปี ข้าน้อยอยากขอบคุณคุณชายสำหรับพระคุณอันยิ่งใหญ่นี้!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน