ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5710
หลินจู๋ว์หลูหายตัวไปในทันที ทำให้อู๋เฟยเยี่ยนตกใจมาก
ตอนแรกเธอไม่เข้าใจว่า หลินจู๋ว์หลูหายไปกลางอากาศได้อย่างไร แต่แป๊บเดียวก็ตระหนักได้ว่า ศิษย์พี่จะต้องถูกแหวนวงนั้นเคลื่อนย้ายไปที่อื่นแน่
จึงทำให้เธอคำรามด้วยความโกรธ กัดฟันพูดว่า：“ไอ้แก่แกมันลำเอียงจริง！บอกว่าฉันกับศิษย์พี่ไม่มีคุณสมบัติที่จะสืบทอดแกต่อได้ แต่แกกลับให้ของวิเศษที่ทำให้ศิษย์พี่หายตัวไปได้ทันที！แล้วมีสิทธิ์อะไรที่ฉันอู๋เฟยเยี่ยนไม่มี？มีสิทธิ์อะไร！ว่ามาสิ！แกพูดมาสิ！”
ถ้ำที่เมิ่งฉางเชิงมรณภาพในท่านั่งสมาธิ และหลินจู๋ว์หลูที่บาดเจ็บหนักหายไป เหลือเพียงแต่อู๋เฟยเยี่ยนเอง และเสียงร้องคำรามอย่างบ้าคลั่งของเธอก็ก้องไปทั่วหุบเขา
ผ่านไปสักพัก อู๋เฟยเยี่ยนเช็ดเลือดบนมีดคุไนอ่อนอย่างไร้ความรู้สึก แล้วเก็บมีดคุไนอ่อนกลับเข้าไปในเอว พูดอย่างเยือกเย็นว่า：“ศิษย์พี่ ตั้งแต่นี้ไป พี่กับฉันเป็นศัตรูกันไปจนวันตาย！”
พูดจบ เธอก็เดินลงจากภูเขาไปโดยไม่หันกลับมา
สิบวันต่อมา เมื่อเธอรีบไปเตียนหนานโดยไม่ได้พัก จึงรู้ว่าหลินจู๋ว์หลูอยู่ในดินแล้ว และลูกสาวที่เขารักมากที่สุดอย่างหลินหว่านเอ๋อร์ ก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
อู๋เฟยเยี่ยนขุดหลุมฝังศพของหลินจู๋ว์หลู ยืนยันการตายของหลินจู๋ว์หลูแล้ว และเมื่อพบว่าแหวนไม่ได้ถูกฝังไว้กับหลินจู๋ว์หลู เธอก็เริ่มตามล่าหลินหว่านเอ๋อร์มานานกว่าสามร้อยปี
เพราะเธอเห็นกับตาแล้วว่าแหวนวงนั้น สามารถเคลื่อนย้ายคนออกไปได้หลายพันไมล์เมื่อกำลังจะตาย ดังนั้นหลายปีมานี้ เธอจึงย้ำกับผู้มีหน้าที่ตามล่าหลินหว่านเอ๋อร์ว่า หลินหว่านเอ๋อร์ต้องถูกจับทั้งเป็น ห้ามฆ่าเด็ดขาด
แต่ว่า ผ่านไปหลายปี เธอก็ยังจับหลินหว่านเอ๋อร์กลับมาไม่ได้
เรื่องนี้ ทำให้อู๋เฟยเยี่ยนโกรธเป็นพิเศษ
แม้ว่าเธอจะไม่กล้าไปที่จินหลิง แต่เพื่อหามรดกที่อาจารย์ฝึกฝนมานับพันปีแล้ว เธอจึงตัดสินใจไปภูเขาแสนลี้อีกครั้ง
เธอซึ่งระวังตัวมากมาโดยตลอด ไม่กล้าไปหัวเซี่ยโดยตรง จึงเตรียมตัวเดินทางผ่านเมียนมา กลับไปยังหัวเซี่ย
เมียนมา มีพรมแดนติดกับเตียนหนานหลายพันกิโลเมตร
ที่อู๋เฟยเยี่ยนไปเมียนมา ก็เพราะหลังจากคิดถึงเมียนมา จึงข้ามชายแดนคนเดียว เข้าสู่เตียนหนานอย่างเงียบ ๆ
ถ้าจะไปภูเขาแสนลี้ บินเข้าเวียดนาม ที่จริงใกล้กว่าเมียนมาเล็กน้อย แต่ว่า อู๋เฟยเยี่ยนตั้งใจจะไปเตียนหนานก่อน ดูหลุมฝังศพของหลินจู๋ว์หลู แล้วค่อยเดินทางจากเตียนหนานไปภูเขาแสนลี้
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...