ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5730

ในโฮมสเตย์จื่อจินยามค่ำคืน นอกจากหลินหว่านเอ๋อร์แล้ว ทุกคนล้วนอยู่ภายในห้องตน

เมื่อรถของเย่เฉินขับตรงเข้ามาถึง เขาก็เดินผ่านลานชั้นหนึ่งขึ้นบันไดหินไป

เมื่อเย่เฉินก้าวเข้าไปในลานอีกแห่ง หลินหว่านเอ๋อร์ก็เดินออกมาที่ลาน ทันทีที่เธอเห็นเย่เฉินก็พูดด้วยความดีใจและเขินอายว่า "คุณชาย......”

ขณะนี้หลินหว่านเอ๋อร์สวมชุดผ้าโปร่งสีขาว ผมเธอยาวลงมาที่ไหล่ ดูเหมือนว่าจะยังเปียกเล็กน้อย

น้ำในบ่อน้ำพุร้อนข้าง ๆ นิ่งสงบ เต็มไปด้วยกลีบดอกไม้ที่ลอยอยู่บนน้ำ ทำให้ลานแห่งนี้มีกลิ่นหอมของดอกไม้จาง ๆ

เย่เฉินเดาได้ทันทีว่าหลินหว่านเอ๋อร์น่าจะเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เขาจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกทำตัวไม่ถูก พยายามไม่หลบสายตามองไปที่น้ำพุร้อน แต่ฝืนมองไปที่หลินหว่านเอ๋อร์แล้วพูดอย่างประหม่าว่า “คุณหลิน ขอโทษที่มาช้า นอกจากเรื่องที่สัญญาไว้กับชายชราทั้งสามแล้ว ผมยังมีอีกเรื่องที่ต้องให้คุณหลินช่วยไขให้หายข้องใจ”

หลินหว่านเอ๋อร์หันไปทางเย่เฉินเล็กน้อย ทำความเคารพแล้วยิ้มอย่างอ่อนหวาน ความงามที่ท่วมท้นของเธอทำให้ผู้เห็นเป็นต้องหลงไหล จากนั้นริมฝีปากสีแดงเรื่อของเธอก็พูดออกมาเบา ๆ "คุณชายเกรงใจกันเกินไปแล้ว เป็นบุญของฉันที่สามารถแบ่งปันความกังวลของคุณได้ หากมีเรื่องใดเพียงบอกฉัน แล้วฉันจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อคุณ!”

หลังจากพูดจบ เธอหันไปทางห้องส่วนตัว ทำท่าทางเชื้อเชิญพูดเบา ๆ "คุณชาย เชิญเข้ามาด้านในก่อนเถิด!"

เย่เฉินพยักหน้าแล้วเดินตามหลินหว่านเอ๋อร์ไปที่ห้องส่วนตัวของเธอ ในห้องนั่งเล่นชั้น 1 หลินหว่านเอ๋อร์ชงชาไว้ล่วงหน้าแล้ว กลิ่นหอมของชาพิเศษอบอวลไปทั่วทั้งห้อง ทำให้รู้สึกสดชื่นยิ่งนัก

หลินหว่านเอ๋อร์พาเย่เฉินไปที่โต๊ะน้ำชาขนาดเล็กแล้วพูดกับเย่เฉินว่า "คุณชายโปรดนั่งลงก่อน ฉันจะรินชาให้ หากคุณมีคำถามใด ๆ สามารถถามฉันมาได้เลยค่ะ"

เย่เฉินพยักหน้าทำตาม ทั้งสองก็นั่งไขว่ห้างโดยมีโต๊ะน้ำชาขั้นกลาง