ในโฮมสเตย์จื่อจินยามค่ำคืน นอกจากหลินหว่านเอ๋อร์แล้ว ทุกคนล้วนอยู่ภายในห้องตน
เมื่อรถของเย่เฉินขับตรงเข้ามาถึง เขาก็เดินผ่านลานชั้นหนึ่งขึ้นบันไดหินไป
เมื่อเย่เฉินก้าวเข้าไปในลานอีกแห่ง หลินหว่านเอ๋อร์ก็เดินออกมาที่ลาน ทันทีที่เธอเห็นเย่เฉินก็พูดด้วยความดีใจและเขินอายว่า "คุณชาย......”
ขณะนี้หลินหว่านเอ๋อร์สวมชุดผ้าโปร่งสีขาว ผมเธอยาวลงมาที่ไหล่ ดูเหมือนว่าจะยังเปียกเล็กน้อย
น้ำในบ่อน้ำพุร้อนข้าง ๆ นิ่งสงบ เต็มไปด้วยกลีบดอกไม้ที่ลอยอยู่บนน้ำ ทำให้ลานแห่งนี้มีกลิ่นหอมของดอกไม้จาง ๆ
เย่เฉินเดาได้ทันทีว่าหลินหว่านเอ๋อร์น่าจะเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เขาจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกทำตัวไม่ถูก พยายามไม่หลบสายตามองไปที่น้ำพุร้อน แต่ฝืนมองไปที่หลินหว่านเอ๋อร์แล้วพูดอย่างประหม่าว่า “คุณหลิน ขอโทษที่มาช้า นอกจากเรื่องที่สัญญาไว้กับชายชราทั้งสามแล้ว ผมยังมีอีกเรื่องที่ต้องให้คุณหลินช่วยไขให้หายข้องใจ”
หลินหว่านเอ๋อร์หันไปทางเย่เฉินเล็กน้อย ทำความเคารพแล้วยิ้มอย่างอ่อนหวาน ความงามที่ท่วมท้นของเธอทำให้ผู้เห็นเป็นต้องหลงไหล จากนั้นริมฝีปากสีแดงเรื่อของเธอก็พูดออกมาเบา ๆ "คุณชายเกรงใจกันเกินไปแล้ว เป็นบุญของฉันที่สามารถแบ่งปันความกังวลของคุณได้ หากมีเรื่องใดเพียงบอกฉัน แล้วฉันจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อคุณ!”
หลังจากพูดจบ เธอหันไปทางห้องส่วนตัว ทำท่าทางเชื้อเชิญพูดเบา ๆ "คุณชาย เชิญเข้ามาด้านในก่อนเถิด!"
เย่เฉินพยักหน้าแล้วเดินตามหลินหว่านเอ๋อร์ไปที่ห้องส่วนตัวของเธอ ในห้องนั่งเล่นชั้น 1 หลินหว่านเอ๋อร์ชงชาไว้ล่วงหน้าแล้ว กลิ่นหอมของชาพิเศษอบอวลไปทั่วทั้งห้อง ทำให้รู้สึกสดชื่นยิ่งนัก
หลินหว่านเอ๋อร์พาเย่เฉินไปที่โต๊ะน้ำชาขนาดเล็กแล้วพูดกับเย่เฉินว่า "คุณชายโปรดนั่งลงก่อน ฉันจะรินชาให้ หากคุณมีคำถามใด ๆ สามารถถามฉันมาได้เลยค่ะ"
เย่เฉินพยักหน้าทำตาม ทั้งสองก็นั่งไขว่ห้างโดยมีโต๊ะน้ำชาขั้นกลาง
เย่เฉินพยักหน้า เขาหยิบถ้วยชาขึ้นจิบช้า ๆ กลิ่นหอมสดชื่นของชาอบอวลอยู่ในปากและจมูก ซึ่งมันน่าทึ่งมาก
หลินหว่านเอ๋อร์วางถ้วยชาของเธอแล้วถามเย่เฉินว่า "ว่าแต่ คุณชายมีเรื่องสับสนอันใดต้องการเอ่ยถามฉันหรือ?"
เย่เฉินวางถ้วยชาลง เขาถามด้วยสีหน้าจริงจังและคาดหวัง "คุณหลิน รู้หรือไม่ว่าดวงชะตามังกรขั้นสูงคืออะไร?"
“ดวงชะตามังกรขั้นสูง?!” จู่ ๆ หลินหว่านเอ๋อร์ก็ขมวดคิ้วขึ้นแล้วถามว่า “คุณชายไปได้ยินคำนี้มาจากไหน!”
เย่เฉินตอบว่า "ผมเพิ่งไปหาครอบครัวของคุณตาคุณยายมา ได้ยินจากคุณอาว่าพ่อของผมเคยได้รับหนังสือชื่อว่า "จิ่วเสวียนจิงซวี้(บทนำตำราเก้าเสวียน)" โดยบังเอิญ แม้อาของผมจะไม่รู้ว่าหนังสือเล่มนี้เขียนอะไร แต่พอจำได้ว่าพ่อของผมมักพูดถึงคำศัพท์เช่น ดวงชะตามังกรขั้นสูง อีกอย่างเคยได้ยินอาจารย์ล่ายพูดว่า ชะตากรรมของผู้คนสามารถแบ่งออกเป็นดวงชะตาหม่างและดวงชะตามังกร แต่ผมไม่รู้ว่าดวงชะตามังกรขั้นสูงนี้คืออะไร?"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...