ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5732

คำพูดของหลินหว่านเอ๋อร์ทำให้เย่เฉินมีกำลังใจมากขึ้น

เขารีบถามออกมาว่า “ดวงชะตามังกรขั้นสูง สามารถเพิกเฉยต่อวิถีแห่งสวรรค์ได้ เช่นนั้นมันก็เหมือนกับตำนานที่เหล่าผู้บำเพ็ญเล่าขานกันมาสามารถบรรลุขึ้นสู่สวรรค์ได้อย่างรวดเร็วไม่ใช่หรือไง? !”

หลินหว่านเอ๋อร์ยิ้มออกมา “คุณชายคิดมากเกินไปแล้ว การบรรลุขึ้นสู่สวรรค์ที่จริงเป็นเพียงการคาดเดาของพวกที่ศึกษาเกี่ยวกับโจวอี้เท่านั้น ผู้คนต่างคิดว่าเมื่อฝึกฝนไปถึงระดับหนึ่งแล้ว พวกเขาจะสามารถบรรลุและก้าวไปสู่อีกโลกหนึ่งได้ เหมือนกับโลกแห่งเซียนที่ชาวตะวันออกเล่าขาน โลกแห่งเทพตามที่ชายตะวันตกร่ำลือ แต่ในความเป็นจริง จากความเข้าใจที่ฉันมีต่อโจวอี้ ไม่ว่าจะบำเพ็ญหรือฝึกฝนนานแค่ไหน ความจริงมันก็แค่ทำให้อายุยืนยาวและเพิ่มความแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น”

เย่เฉินถามอย่างนอบน้อม “คุณหลินช่วยอธิบายให้ละเอียดกว่านี้ได้ไหมครับ?”

หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้าเล็กน้อย พูดอย่างจริงจัง “คุณชาย อายุยืนยาวและความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้น มันบ่งชี้ว่าแก่นแท้ของสิ่งต่าง ๆ จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง เฉกเช่นเดียวกับต้นไม้ ไม่ว่ามันจะสูงแค่ไหน มีอายุยืนยาวเพียงใด มันก็ยังเป็นแค่ต้นไม้อยู่ดี ไม่มีวันเปลี่ยนเป็นมนุษย์หรือปีศาจต้นไม้ นางไม้ หรือเทพแห่งพฤกษา”

“และในบางครั้งการบำเพ็ญที่เพิ่มพูนของมัน อาจทำให้มันผลิดอก ออกผล ประสบความสำเร็จเกินความคาดหมาย แต่ด้วยเนื้อแท้ของมันแล้ว มันก็ยังเป็นต้นไม้อยู่ดี”

เย่เฉินพยักหน้าพร้อมพูดว่า “หรือพูดอีกอย่างก็คือ ต่อให้คนบรรลุวิถีสวรรค์ที่พันธนาการเอาไว้ไปได้ ก็ยังเป็นคนอยู่ดี เพียงแต่เป็นคนที่มีอายุยืนนานและความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้น?”

“ใช่” หลินหว่านเอ๋อร์ยิ้มพร้อมพูดออกมา “นี่แหละคือความจริงของโจวอี้ มนุษย์สามารถก้าวข้ามวิถีสวรรค์ไปได้ แต่หลังจากก้าวข้ามวิถีสวรรค์ไปแล้ว ก็ยังเป็นได้แค่มนุษย์ ไม่อาจเป็นเทพได้”

“หากระยะเวลาหนึ่งหมื่นปีคือขีดจำกัดแห่งวิถีสวรรค์ของมารดาแห่งชาผูเอ่อร์ เช่นนั้นเมื่อกำหนดเวลาหมื่นปีใกล้เข้ามา มันต้องเผชิญหน้ากับหายนะแห่งทัณฑ์สวรรค์”

“หากมันไม่สามารถเอาชีวิตรอดจากทัณฑ์สวรรค์ได้ มันก็จะดับสลายไป”

“หากมันสามารถข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์มาได้ มันก็ยังคงเป็นมารดาแห่งชาผูเอ่อร์ดังเดิม ยังคงยืนต้นอยู่ข้างทะเลสาบเทียนฉือ และยังเป็นแค่ต้นไม้ไม่เปลี่ยนแปลง”

และหลินหว่านเอ๋อร์ก็ยังพูดออกมาอีกว่า “ส่วนเรื่องวิถีสวรรค์ ความสูงของมันนั้นอยู่เหนือการรับรู้ของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์ พูดกันตามตรง ด้วยความแข็งแกร่งของซือกง ทำให้เขาสามารถมีชีวิตอยู่ได้เพียงแค่หนึ่งพันปีเท่านั้น หากเขาสามารถบรรลุพันธนาการพันปีไปได้ บางทีเขาอาจจะมีชีวิตอยู่ได้ถึงสองพันปี แต่อย่างไรก็ตาม หากเขาคิดจะมีชีวิตอยู่ถึงวันที่วิถีแห่งสวรรค์ปรากฏออกมา บางทีเขาอาจจะต้องมีชีวิตอยู่ถึงห้าพันปี หรืออาจต้องมีชีวิตอยู่ให้ถึงหนึ่งหมื่นปี พูดอีกอย่างก็คือ ในตอนที่เขาถึงแก่กรรม เขาก็ยังอยู่ห่างจากวิถีแห่งสวรรค์อีกไกลโพ้น”

เย่เฉินถามเธอว่า “เช่นนั้นคุณหลินรู้หรือไม่ว่า แท้จริงแล้ววิถีแห่งสวรรค์นั้นอยู่สูงเพียงใด?”

หลินหว่านเอ๋อร์ส่ายหน้า “ฉันเองมีอายุยังไม่ถึงสี่ร้อยปีเลยด้วยซ้ำ เช่นนั้นจะไปรู้ได้อย่างไรว่าวิถีแห่งสวรรค์นั้นอยู่สูงเพียงใด”

ระหว่างที่พูดออกมา จู่ ๆ เธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เธอจึงพูดกับเย่เฉินว่า “ใช่แล้วคุณชาย วิถีสวรรค์ของมารดาแห่งชาผูเอ่อร์ในตอนนั้น น่าจะใช้ระยะเวลาประมาณหมื่นปี ในตอนที่ทัณฑ์สวรรค์ได้เริ่มต้นขึ้น มันมีชีวิตอยู่มาถึงหนึ่งหมื่นปีแล้ว ซึ่งตัวเลขอายุนี้ เป็นสิ่งที่ฉันคำนวณมาจากดวงชะตาของมัน”

เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย ถามออกไปว่า “ในเมื่อคุณหลินมีความรู้และความเข้าใจเกี่ยวกับโจวอี้ เช่นนั้นสามารถบอกได้หรือไม่ว่า หากมารดาแห่งชาผูเอ่อร์สามารถบรรลุวิถีสวรรค์ได้ เช่นนั้นจะเกิดอะไรขึ้น?”

หลินหว่านเอ๋อร์ตอบกลับไปว่า “หากสามารถมีชีวิตก้าวข้ามทัณฑ์สวรรค์มาได้ บรรลุวิถีแห่งสวรรค์ มันจะสามารถดูดซับปราณทิพย์แห่งสวรรค์และโลกได้ ดำรงการบำเพ็ญและฝึกฝนของมันต่อไป มันจะได้ผลลัพธ์เป็นสองเท่าจากการฝึกฝนเพียงครั้งเดียว และบางครั้ง สักวันหนึ่ง ใบของมันเพียงใบเดียวอาจจะมีสรรพคุณเหมือนกับยาอายุวัฒนะ สามารถทำให้ชีวิตของมนุษย์ยืนยาวไปอีกยี่สิบปี”

พูดถึงตรงนี้ หลินหว่านเอ๋อร์ยิ้มอย่างอ่อนหวานและกล่าวว่า “ดังนั้น ตำนานที่ราชินีมารดรเล่าขานสืบต่อกันมาว่าลูกท้อเพียงหนึ่งลูกสามารถทำให้คนบรรลุและกลายเป็นเซียนได้ บนโลกใบนี้คงไม่อาจเป็นความจริง แต่หากกล่าวว่ามีต้นท้อที่สามารถบรรลุวิถีแห่งสวรรค์และมีอายุยืนนานเป็นหมื่นปี เรื่องนั้นอาจจะยังพอเป็นความจริงได้บ้าง”