ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5738

ตอนที่หลินหว่านเอ๋อร์กำลังซาบซึ้งใจเป็นอย่างยิ่งต่อการกระทำของเย่เฉิน เย่เฉินได้กล่าวกับผู้อาวุโสทั้งสามด้วยความจริงจังเป็นอย่างยิ่ง: “คุณตาทั้งสามท่าน ยาอายุวัฒนะที่ทานครั้งนี้ อายุของทั้งสามท่านจะอยู่ได้ถึงร้อยกว่าปี เพื่อไม่ให้สังคมภายนอกหวาดระแวงมากมาย คุณชิวลองไปลงทุนในสถาบันวิจัยทางการแพทย์สักที่หนึ่งก็ไม่เสียหาย แบบนี้เมื่อสังคมภายนอกสงสัยว่าทำไมคุณไม่แก่ ก็นับว่าเป็นคำอธิบายที่พอยอมรับได้ข้อหนึ่ง”

ชิวอิงซานกล่าวโดยไม่ต้องคิด: “คุณชายเย่วางใจ กระผมจะลงทุนในบริษัทและสถาบันที่คล้ายกันอีกสองสามแห่งอย่างแน่นอน”

เย่เฉินพยักหน้า ยังพูดกับซุนจือต้งด้วยว่า: “คุณตาซุนดำรงตำแหน่งใหญ่โต มีการเปลี่ยนแปลงแบบนี้อย่างกะทันหัน จะต้องระวังเอาไว้หน่อย อย่าได้กระตุ้นความสงสัยของคนมากจนเกินไป”

ซุนจือต้งกล่าวโดยไม่ต้องคิด: “คุณชายเย่ กระผมได้ตัดสินใจแล้วว่า จะไม่กลับเย่นจิงอีกแล้ว ต่อจากนี้ไปจะอยู่คอยติดตามข้างกายของคุณหนู ด้วยกันกับเหล่าจาง”

เหล่าจางก็กล่าวด้วยรอยยิ้มเช่นกัน: “กระผมจะติดตามอยู่ข้างกายของคุณหนูตลอดไป แทบจะไม่ได้ติดต่อกับสังคมภายนอก พูดในทางตรงกันข้ามก็จะปลอดภัยยิ่งขึ้นอีกหน่อย”

เย่เฉินพยักหน้า กล่าวด้วยรอยยิ้ม: “ทั้งสามท่านเตรียมตัวเอาไว้ล่วงหน้าเรียบร้อยแล้ว ครั้งหน้าตอนที่กินยาอายุวัฒนะอีก ทั้งสามท่านอาจจะต้องเริ่มเปลี่ยนชื่อเสียงเรียงนามไม่ให้คนอื่นรู้แล้ว”

ตอนนี้สามคนนี้อายุเก้าสิบกว่าปีแล้ว ถ้าหากทานยาอายุวัฒนะอีกครั้ง อายุเกรงว่าคงจะถึงหนึ่งร้อยห้าสิบปี ตอนนั้น จะต้องดึงดูดความสนใจของโลกอย่างแน่นอน

และคำพูดของเย่เฉิน ก็ทำให้ในใจของทั้งสามคนนี้ตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง

เดิมทีพวกเขาคิดว่า เย่เฉินให้ยาอายุวัฒนะเม็ดหนึ่งแก่ตนได้ ก็เป็นโชคลาภและโชคดีของตนหลายชาติแล้ว แต่พวกเขาคิดไม่ถึงว่า เย่เฉินยังวางแผนยาอายุวัฒนะเม็ดที่สองเพื่อพวกเขาอีกด้วย!

หลินหว่านเอ๋อร์ในเวลานี้ก็ดีอกดีใจเป็นอย่างยิ่ง รีบกล่าวกับทั้งสามคน: “เร็ว รีบขอบคุณคุณชายเย่ที่มอบของขวัญให้อีก!”

เย่เฉินโบกไม้โบกมือ รีบกล่าว: “พอแล้วพอแล้ว ขอบคุณครั้งเดียวก็พอแล้ว ขอบคุณกันขนาดนี้ผมก็รับไม่ไหวเช่นกัน”

ทันทีที่พูดจบ ผู้อาวุโสทั้งสามท่านนี้ก็กล่าวด้วยความซาบซึ้งใจเป็นอย่างยิ่งด้วยความพร้อมเพรียงกันอีกครั้ง: “ขอบคุณคุณชายเย่ที่มอบของขวัญให้!”

หลินหว่านเอ๋อร์ที่อยู่ตรงข้ามได้ยินเนื้อหาที่เย่เฉินซักถามเฉินจื๋อข่าย รีบพูดกับชิวอิงซานทั้งสามคน: “พวกเธอสามคนออกไปก่อนเถอะ ฉันกับคุณชายเย่ยังมีธุระที่ต้องคุยกัน”

ทั้งสามคนรีบลุกขึ้น คำนับทั้งสองคนแล้วกล่าวลา จากนั้นก็ออกจากเรือนชั้นบนพร้อมกัน

หลังจากที่ทั้งสามคนไปแล้ว หลินหว่านเอ๋อร์รีบถามเย่เฉิน: “คุณชาย ข้าน้อยได้ยินเนื้อหาในโทรศัพท์ของคุณชายเมื่อครู่นี้ หรือว่าเป็นเครื่องบินขององค์กรพั่วชิงบินขึ้นอีกแล้ว?”

“ใช่”เย่เฉินพยักหน้า กล่าว: “ยังเป็นเครื่องบินลำนั้นเหมือนเดิม จุดหมายปลายทางยังคงเป็นออสเตรเลีย แต่ว่าพวกเขาจะต้องนำออสเตรเลียมาเป็นทางผ่าน บินไปเติมเชื้อเพลิงที่ออสเตรเลียก่อน จากนั้นก็ค่อยบินไปที่เอเชีย มีความเป็นไปได้มากว่ายังคงจะมาที่หัวเซี่ย”

พูดไป เย่เฉินถามเธอ: “คุณหลิน ตามความเห็นของคุณ จะเป็นไปได้หรือไม่ที่อู๋เฟยเยี่ยนจะรู้ทันกลอุบายของผมแล้ว?”

“เป็นไปไม่ค่อยได้”หลินหว่านเอ๋อร์กล่าวอย่างค่อนข้างจริงจัง: “คุณชายเอาภาพวาดของซือกงออกมา นี่สามารถทำให้อู๋เฟยเยี่ยนเคารพรักแต่อยู่ห่างๆแล้ว เธอไม่มีทางยืนยันของจริงของปลอมเบื้องหลังได้เลยสักนิด ที่จริงไม่กล้าแม้กระทั่งที่จะยืนยัน ดังนั้นฉันเชื่อว่าเอไม่มีทางส่งคนมาที่เมืองจินหลิงอีกอย่างเด็ดขาด”