ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5739

เย่เฉินขมวดคิ้วกล่าว: “ถ้าอย่างนั้นคุณคิดว่า เครื่องบินลำนี้บรรทุกใคร แล้วจะไปสถานที่ใด?”

หลินหว่านเอ๋อร์กล่าว: “เรื่องนี้ ข้าน้อยก็ไม่กล้าคาดเดา”

พูดจบ เธอเอ่ยปากกล่าว: “ไม่ว่าคนที่นั่งเครื่องบินลำนี้จะเป็นใคร เพียงแค่จุดหมายปลายทางสุดท้ายของพวกเขาไม่ใช่ออสเตรเลีย ถ้าอย่างนั้นก่อนหน้าที่พวกเขาจะถึงออสเตรเลีย ยื่นขอเส้นทางการบินระยะต่อไปล่วงหน้า จากบัวโนสไอเรสบินไปที่ออสเตรเลีย อย่างเร็วที่สุดก็ต้องประมาณสิบสองชั่วโมง ดังนั้น เครื่องบินลำนี้ที่สำคัญที่สุดคือจะบินไปไหน ก็จะได้รู้ในอีกประมาณแปดชั่วโมงให้หลังนี้”

เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย กล่าว: “ดูเหมือนว่ามีเพียงรอให้ถึงวันพรุ่งนี้เช้าถึงจะได้รู้”

หลินหว่านเอ๋อร์ยิ้มเล็กน้อยทันที กล่าวอย่างสบายใจ: “คุณชายไม่ต้องกังวลมากจนเกินไป ด้วยความเข้าใจต่ออู๋เฟยเยี่ยนของฉัน เธอไม่มีทางมาที่เมืองจินหลิงอีกครั้งแน่นอน เครื่องบินลำนี้ ไม่แน่ว่าเครื่องบินลำนี้อาจจะบรรทุกคนอื่นไปทำปฏิบัติภารกิจที่พื้นที่อื่น”

เย่เฉินร้องอืมหนึ่งที เอ่ยปากกล่าว: “ตอนนี้คิดมากเกินไปก็ไม่มีประโยชน์ หลังจากแปดชั่วโมงเครื่องบินลำนี้จะบินไปที่ไหนก็จะได้รู้แล้ว ถ้าหากมาที่เมืองจินหลิง อย่างน้อยผมก็ยังมีเวลาเตรียมตัวอีกสิบกว่าชั่วโมง”

หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้ากล่าว: “ถึงเวลานั้นหลังจากที่อีกฝ่ายดำเนินการขั้นตอนต่อไป ยังไงก็ขอให้คุณชายแจ้งให้ข้าน้อยทราบทันที”

“ได้!”เย่เฉินรับปากอย่างตรงไปตรงมา กล่าว: “คุณหลิน เวลาดึกแล้ว ผมไม่ขอรบกวนคุณมากไปกว่านี้แล้ว”

หลินหว่านเอ๋อร์รีบกล่าว: “ถ้าอย่างนั้นข้าน้อยจะออกไปส่งคุณชาย”

พูดไป เธอนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ แล้วก็พูดกับเย่เฉินอีกว่า: “อ้อใช่แล้ว คุณชายรอสักครู่”

ทันทีที่หลินหว่านเอ๋อร์ ก็ลุกขึ้น วิ่งไปที่บันไดอย่างรวดเร็ว

ในไม่ช้า เธอก็ถือสิ่งของที่ห่อด้วยผ้าสีแดงผืนหนึ่งเดินลงมา นำสิ่งของนั้นยื่นให้แก่เย่เฉิน กล่าวด้วยความจริงจัง: “คุณชาย ด้านในนี้เป็นไม้ฟาดสายฟ้าของมารดาแห่งชาผูเอ่อร์นั้น ข้าน้อยพกมันติดตัวเอาไว้นานหลายปี แต่ว่าก็ทำได้แค่ใช้มันเป็นของที่ระลึกอันหนึ่งเท่านั้น ก่อนหน้านี้คุณชายพูดว่า มีเครื่องมือทางธรรมชิ้นหนึ่งที่สามารถเรียกฆาตสายฟ้าลงมาได้ คิดว่าน่าจะถูกทำลายไปตอนที่ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งระเบิดตนเอง ไม้ฟาดสายฟ้าอันนี้ ก็มอบให้คุณชายสำหรับใช้เครื่องมือทางธรรมก็แล้วกันค่ะ!”