“ได้!”เฉินจื้อหมินรับปาก เอ่ยกล่าวกับอานโยวโยว: “ที่รัก ถ้าอย่างนั้นผมวางสายก่อนนะ”
“ค่ะ วางเถอะ”
ทันทีที่เสียงสนทนาหยุดลง อานฉี่ซานเอ่ยกล่าวด้วยสีหน้าหนักจริงจัง: “ไม่ต้องคิดแล้ว จื้อหมินจะต้องมีปัญหาอย่างแน่นอน”
อานโยวโยวเอ่ยกล่าวโดยไม่รู้ตัว: “พ่อคะ จื้อหมินเป็นห่วงพวกเรา อยากรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ถามเยอะไปหน่อยก็ไม่มีปัญหาใช่ไหมละคะ?”
อานฉี่ซานกล่าวอย่างเย็นชา: “ถามเยอะไม่ใช่ปัญหา แต่หลังจากที่ถามจบก็มีปัญหาแล้ว”
หลี่ญ่าหลินในเวลานี้เอ่ยกล่าวเห็นด้วยเช่นกัน: “ผมสนับสนุนการตัดสินของลุงอาน จื้อหมินมีปัญหาจริงๆ!”
อานโยวโยวรีบถาม: “พี่ญ่าหลิน พี่ว่ามาว่าปัญหาอยู่ตรงไหน?”
หลี่ญ่าหลินเอ่ยกล่าวโดยไม่ต้องคิด: “ในสถานการณ์ปกติ เขารู้ว่าเธอรอดพ้นจากอันตราย ถามเยอะแน่นอนว่าไม่มีปัญหา แต่หลังจากที่เขาติดต่อเธอไม่ได้ ไม่ได้รีบมาที่หัวเซี่ย แบบนี้ก็ไม่ค่อยปกติสักเท่าไหร่ ถ้าหากเขาเพียงแค่รักตัวกลัวตายนั่นสามารถเข้าใจได้ แต่ทำไมตอนนี้พอรู้ว่าเธอไม่เป็นไร คาดไม่ถึงว่ายังจะไม่พูดเรื่องที่จะมาเยี่ยมเธอที่เมืองจินหลิง? ภรรยาสามีทั่วไป เจอเรื่องแบบนี้ ต่อให้เหนื่อยอีกสักแค่ไหนเกรงว่าคงจะรีบมาทันที ยิ่งไปกว่านั้น เครื่องบินของครอบครัวพวกเธอก็มีตั้งหลายลำ เขาสามารถขึ้นเครื่องได้ก่อน ค่อยพักผ่อนบนเครื่องเอาก็ได้”
พูดไป หลี่ญ่าหลินก็กล่าวอีกว่า: “เขาไม่พูดเลยสักคำว่าจะมาหาเธอ น่าจะต้องเป็นเพราะเขาต้องรีบนำข่าวสำคัญพวกนี้ไปรายงานแก่ผู้มีพระคุณ จากนั้นให้ผู้มีพระคุณมาตัดสินใจ! ถ้าหากผู้มีพระคุณให้เขามาหาเธอ เขาถึงจะมาหาเธอ”
ทันทีที่หลี่ญ่าหลินพูดจบ ตนเองก็ขมวดคิ้วอย่างไม่ตั้งใจ เอ่ยปากกล่าว: “ไม่ใช่ ผู้มีพระคุณคนนั้นคงจะไม่ให้เธอเขามาหาเธอ หลังจากที่เฉินเอ๋อร้องเพลงอุบายเมืองว่างนั้นจบ ผู้มีพระคุณคนนั้นไม่มีทางกล้าส่งใครก็ตามมาที่เมืองจินหลิงอีก”
พูดไป เย่เฉินไม่รอให้หยุนหรูเกอตอบกลับ ก็กล่าวต่อไป: “อู๋เฟยเยี่ยนใกล้จะถึงออสเตรเลีย เธอจะแวะพักเครื่องที่ออสเตรเลีย หลังจากนั้นบินไปที่เมียนมา ผมกับคุณหลินสงสัยว่า เป็นไปได้มากว่าเธอจะไปที่ภูเขาแสนลี้ ผมอยากจะไปเจอเธอสักหน่อย ดังนั้นจะมาขอคำแนะนำกับคุณหยุนหน่อยว่า จะต้องทำอย่างไรถึงซ่อนปราณทิพย์บนร่างกายได้ ไม่ถูกเธอพบเห็น?”
หยุนหรูเกอกล่าวอย่างตกตะลึงโดยไม่รู้ตัว: “คุณเย่พูดอะไรนะ? อู๋เฟยเยี่ยนออกมาแล้ว?!”
เย่เฉินถามเธอ: “อู๋เฟยเยี่ยนออกมาแปลกมากเหรอครับ?”
หยุนหรูเกอกล่าว: “เธอไม่เคยออกมาเกือบยี่สิบปีแล้ว ข่าวกรองของคุณเย่แม่นยำไหมคะ?”
เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “ไม่ใช่ข่าวกรองอะไร เพียงแค่เป็นการวิเคราะห์เบาะแสที่เกี่ยวข้องกับคุณหลินเท่านั้น คาดคะเนว่าเป็นไปได้มากว่าเธอจะที่ภูเขาแสนลี้ ดังนั้นพวกเราสองคนเลยตั้งใจจะไปที่เตียนหนานสักหน่อย เพื่อพิสูจน์ว่าการคาดเดาของพวกเราถูกหรือผิดกันแน่!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...