ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5749

“นายว่าอะไรนะ?!”

อู๋เฟยเยี่ยนในเวลานี้โมโหเป็นอย่างมาก!

นางมีชีวิตอยู่มาสี่ร้อยปี สามร้อยปีหลังแทบจะไม่เห็นทุกอย่างอยู่ในสายตา

สามร้อยปีมานี้ กล้าพูดว่าจะตัดหัวของตนออก คนนั้นนับเป็นคนแรก!

เฉินจื้อหมินปลายสายโทรศัพท์ด้านนั้น ได้ยินความโมโหของอู๋เฟยเยี่ยน ตกใจจนอกสั่นขวัญแขวนทันที รีบกล่าวอย่างก้มลงคุกเข่าอธิบาย: “ผู้มีพระคุณโปรดให้อภัย กระผมเพียงแค่ทวนคำพูดของไอ้สารเลวนั่นอีกครั้งเท่านั้น ไม่ได้ไม่เคารพใดๆต่อผู้มีพระคุณ......”

ถึงแม้ว่าอู๋เฟยเยี่ยนจะเข้าใจว่าเฉินจื้อหมินเพียงแค่เล่าใหม่อีกครั้งเท่านั้น แต่ในใจของเธอยังคงโกรธเป็นอย่างมาก

เฉินจื้อหมินเกรงว่าอู๋เฟยเยี่ยนจะไม่คลายโกรธ รีบพูดอีกว่า: “ผู้มีพระคุณ กระผมยินดีจะแบ่งเบาภาระของผู้มีพระคุณ จะไปเมืองจินหลิงด้วยตนเอง ถึงเวลานั้นกระผมจะพยายามทุ่มเทแรงกายแรงใจ สืบหาความว่าคนลึกลับคนนั้นมีประวัติความเป็นมาอย่างไรกันแน่ให้ผู้มีพระคุณ!”

อู๋เฟยเยี่ยนกล่าวเสียงเย็นชา: “นายไปตอนนี้ ก็เท่ากับเป็นการส่งตัวเองไปติดกับดักโดยสิ้นเชิง”

เฉินจื้อหมินรีบกล่าว: “ผู้มีพระคุณ ต่งลี่ฉินได้ตายไปแล้ว ความเป็นไปได้ที่คนตระกูลอานจะสงสัยกระผมไม่สูงมาก อีกทั้ง ต่อให้พวกเขาสงสัยกระผมแล้วจะอย่างไร? ไม่มีหลักฐานที่สอดคล้องกับความเป็นจริง ผมไม่เชื่อว่าพวกเขายังจะกล้าฆ่ากระผม? ถึงอย่างไรผมก็เป็นลูกเขยของตระกูลอาน เป็นสามีของอานโยวโยว อีกทั้งยังได้รับความสำคัญจากอานฉี่ซานเป็นอย่างมากมาโดยตลอด......”

อู๋เฟยเยี่ยนเอ่ยกล่าวอย่างเหยียดหยาม: “คนตระกูลอานเจ้าเล่ห์กว่าที่นายคิดเอาไว้มาก หลังจากที่ต่งลี่ฉินเรื่องแดงออกมา คนตระกูลอานไม่มีทางเชื่อใจคนนอกตระกูลคนใดอีกโดยเด็ดขาด ต่อให้นายเป็นสามีของอานโยวโยวแล้วจะอย่างไร? เพียงแต่พวกเขาเกิดความสงสัยในตัวนาย ก็ไม่มีทางปล่อยนายไปอย่างง่ายดายอย่างแน่นอน”

เฉินจื้อหมินกล่าวอย่างอดไม่ได้: “แต่ว่าผู้มีพระคุณ......สถานการณ์ในตอนนี้สำหรับพวกเราแล้วถือว่าเป็นฝ่ายถูกกระทำจริงๆ ยอดฝีมือลึกลับที่อยู่เบื้องหลังตระกูลอานคนนั้นสืบหาไม่พบวันหนึ่ง พวกเราก็ไม่สบายใจวันหนึ่ง!”

อู๋เฟยเยี่ยนพ่นลมหายใจอย่างเย้ยหยัน: “แม้กระทั่งท่านเอิร์ลฉางเซิ่งยังจัดการยอดฝีมือลึกลับคนนั้นไม่ได้ แล้วก็เป็นไปไม่ได้ที่นายจะสืบหาเบาะแสใดๆของเขาเจอ ไม่แน่ว่าหลังจากที่อีกฝ่ายจับนายได้แล้ว ทรมานบีบบังคับถาม สุดท้ายก็จะได้ความลับของพวกเราจากปากนายมากกว่าเดิม”

เฉินจื้อหมินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เอ่ยปากกล่าว: “ผู้มีพระคุณ กระผมพูดความในใจกับท่าน ตอนนี้กระผมเองก็ขี่หลังเสือลงไม่ได้อยู่หน่อยๆเช่นกัน ตระกูลอานเกิดเรื่องราวใหญ่โตขนาดนี้ ถ้าหากกระผมไม่ไปที่เมืองจินหลิง คนตระกูลอานจะต้องสงสัยกระผมอย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นควรจะทำอย่างไรให้ผ่านด่านนี้ไปได้ครับ?”

อู๋เฟยเยี่ยนถามอย่างไม่ใส่ใจ: “วางใจเถอะ ในเมื่อคนตระกูลอานสงสัยเธอแล้ว ด่านนี้ยังไงซะเธอก็ผ่านไปไม่ได้อยู่แล้ว แต่ว่ายังมีข้อดีอีกข้อหนึ่ง ลูกสาวของเธอกับอานโยวโยว ตอนนี้ยังอยู่นมือเธอ เก็บไพ่ใบสุดท้ายใบนี้เอาไว้ ไม่แน่ว่าจะมีประโยชน์ในอนาคต และตอนนี้นายยังไม่ต้องแตกหักกับคนตระกูลอาน เลี้ยงลูกที่สหรัฐอเมริกาให้ดี คนตระกูลอานไม่มีทางออกจากเมืองจินหลิงในระยะเวลาอันสั้นนี้ พวกเขาคงจะไม่มีทางเป็นฝ่ายแตกหักกับเธอ ตอนนี้ทุกคนเข้าใจโดยที่ไม่ต้องพูดออกมา ผูกมัดกันและกันเอาไว้เถอะ”

เฉินจื้อหมินเอ่ยกล่าวอย่างนอบน้อม: “กระผมรับทราบ!”

......

ในเวลานี้

หลังจากที่เย่เฉินควบคุมวิชาคาถาซ่อนลมปราณและปราณทิพย์ได้แล้ว ก็ขับรถมุ่งหน้าไปยังโฮมสเตย์จื่อจิน ไปรับหลินหว่านเอ๋อร์ไปสนามบินพร้อมกัน

ตอนที่ถึงโฮมสเตย์จื่อจิน ชิวอิงซาน ซุนจือต้ง เหล่าจางรวมทั้งนายหญิงใหญ่ที่มองดูไปอายุประมาณเจ็ดสิบปีท่านหนึ่ง ได้ยืนรออยู่ด้านนอกประตูโฮมสเตย์ด้วยความเคารพเรียบร้อยแล้ว

เมื่อเห็นเย่เฉินขับรถเข้ามา คนทั้งสี่รีบก้าวไปด้านหน้า รออยู่ด้านนอกประตูรถด้วยความเคารพ

เย่เฉินผลักประตูลงจากรถ ทั้งสี่คนราวกับนัดแนะกันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว โค้งคำนับแก่เย่เฉินในเวลาเดียวกัน กล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเคารพ: “สวัสดีคุณเย่!”

เย่เฉินถูกคนทั้งสี่ทำให้ตกใจจนตั้งตัวไม่ทัน รีบกล่าว: “ทุกท่านไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้ เรียกผมว่าเย่เฉินก็พอ”

พูดไป เขามองไปทางนายหญิงใหญ่ที่อยู่ข้างกายของชิวอิงซาน เอ่ยถามอย่างประหลาดใจ: “ท่านนี้คงจะเป็นนายหญิงใหญ่ชิวใช่ไหมครับ?’

คู่ชีวิตที่อยู่ร่วมกันมานานของชิวอิงซานประสานมือทั้งสองข้าง กล่าวด้วยความนอบน้อมเป็นอย่างยิ่ง: “เรียนคุณเย่ ดิฉันเป็นคนรักของอิงซาน หม่าซู่หยุน เมื่อคืนนี้อิงซานได้นำยาอายุวัฒนะที่คุณเย่ประทานให้ดิฉันแล้ว ดิฉันขอบพระคุณคุณเย่ที่ประทานของขวัญให้!”