ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 575

บทที่ 575

อู๋ตงไห่เริ่มเกิดความอิจฉาริษยาต่อคุณท่านซ่งอย่างรุนแรงขึ้นแล้ว

ถ้ารู้ว่ายาเม็ดนี้มีความวิเศษมากขนาดนี้ แม้ว่าตัวเองจะต้องฉกชิงต่อสาธารณะ ก็จะแย่งมาอยู่ในมือของตัวเองให้ได้！

เพียงแค่น่าเสียดาย ตัวเองมีตาหามีแววไม่ ไปทำให้เย่เฉินเกิดความขุ่นเคืองแล้ว

ก่อนหน้านี้ ที่ตัวเองอยากจะฆ่าเย่เฉินให้ตาย เพื่อให้ลูกชายของตัวเองตามจีบซ่งหวั่นถิงได้ง่ายขึ้น

แต่ภายหลัง เขาคิดแค่ว่าอยากจะเอายาอายุวัฒนะมาจากมือของเย่เฉิน

ส่วนในอนาคตลูกชายจะแต่งงานกับใคร คำถามนี้เมื่อเผชิญหน้ากับยาอายุวัฒนะ ก็ไม่ได้สำคัญขนาดนั้นแล้ว

ดังนั้น เขาใช้โอกาสช่วงที่คนของตระกูลซ่งคุกเข่าลง แยกตัวออกมาจากวิลล่าตระกูลซ่ง เตรียมที่จะพาอู๋ซินที่ใบหน้ามีแต่ความเกลียดแค้นกลับมา

อู๋ซินพูดด้วยความโมโหว่า ： “พ่อ คุณให้ผมกลับไปทำไม？ให้ผมกลับไปขอโทษไอ้เศษสวะนั่นเหรอ？”

“ใช่แล้ว！” อู๋ตงไห่พูดด้วยน้ำเสียงที่รุนแรงว่า : “ขอโทษไปก่อน ถ้าหากว่าขอโทษแล้วยังไม่ได้ผล ก็ค่อยนั่งคุกเข่าขอโทษ！หากว่าคุกเข่าขอโทษแล้วยังไม่ได้ผลอีก ก็เคาะหัวเพื่อเป็นการขอโทษ สรุปแล้ว จะต้องทำให้เขาหายโกรธ！”

“มีสิทธิ์อะไร？！” อู๋ซินระเบิดออกมาทันที！

“ให้ผมเคาะหัวเพื่อเป็นการขอโทษเขาเหรอ？งั้นพ่อฆ่าให้ผมตายเลยยังจะดีซะกว่า！คุณดูไม่ออกเหรอว่าซ่งหวั่นถิงชอบเขา？ถ้าหากยอมรับผิดเคาะหัวเพื่อเป็นการขอโทษเขา งั้นผมก็ไม่มีโอกาสที่จะตามจีบซ่งหวั่นถิงแล้ว！”

อู๋ตงไห่พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา : “ตอนนี้ สิ่งสำคัญไม่ใช่ว่าแกจะได้แต่งงานกับซ่งหวั่นถิงหรือไม่ แต่เป็นฉันที่สามารถเอายาอายุวัฒนะของเย่เฉินมาได้หรือไม่ต่างหาก”

อู๋ซินพูดออกไปว่า : “พ่อ คุณอายุยังน้อย อยากจะได้ของเล่นนั้นไปทำอะไร？”