เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 576

บทที่ 576

อู๋ซินพูดอย่างตื่นเต้นทันที : “พ่อ ผมฟังพ่อครับ！”

อู๋ตงไห่พยักหน้าอย่างพอใจ พูดว่า : “เข้าไปขอยากับเย่เฉินด้วยกันกับฉัน！”

“ขอยา？” อู๋ซินรีบเอ่ยถาม : “ขอยังไง？”

“คุกเข่า！” อู๋ตงไห่พูดด้วยสีหน้าที่ราบเรียบว่า : “คนทั้งตระกูลซ่งต่างก็คุกเข่าลงกับพื้น พวกเราก็ต้องคุกเข่าเหมือนกัน！”

“คุกเข่าเหรอ？คุกเข่าให้เย่เฉินเหรอ？！” อู๋ซินรีบกระโดดขึ้นมาทันที พูดอย่างกระตือรือร้น : “ให้ผมคุกเข่าให้เขาเหรอ？！พ่อ คุณฆ่าผมยังดีซะกว่า！”

อู๋ตงไห่ขมวดคิ้วพร้อมจ้องมองไปที่เขา “เมื่อกี้ที่พ่อพูด แกฟังหูซ้ายทะลุหูขวารึ？”

อู๋ซินกล่าวด้วยใบหน้าเศร้า : “พ่อ ต้องคุกเข่าเหรอ！นอกจากพ่อและคุณปู่ผมเคยคุกเข่าให้ใครเมื่อไหร่กัน！พ่อบอกมาโดยตลอดไม่ใช่เหรอว่า ลูกผู้ชายไม่ยอมก้มหัวให้ใครง่ายๆ？”

อู๋ตงไห่หัวเราะอย่างเย็นชา : “ปีนั้นที่หานซิ่นได้รับความอับอายจากการให้คนมาเดินค่อมหลัง ถ้าหากคิดเหมือนกับที่แกคิด เขาก็คงไม่ได้รับการขนานนามจากคนรุ่นหลังว่าเป็นเทพแห่งสงคราม ！”

พูดจบ อู๋ตงไห่ถามย้อนกลับ : “ความเป็นผู้ชายยังสามารถปรับตัวได้ทุกสถานการณ์ แล้วคุกเข่ามันจะยังไงกันเชียว คุกเข่าลงก่อนแล้วค่อยฆ่าทิ้ง ถึงจะเป็นวีรบุรุษที่แท้จริง！”

เมื่ออู๋ซินได้ยินประโยคนี้ ถึงจะพยักหน้า งึมงำๆด้วยความหงุดหงิด : “ได้ ผมเชื่อฟังพ่อ……”

อู๋ตงไห่ตบไปที่ไหล่ของเขา พูดพร้อมยิ้มว่า : “สามารถยืดหยุ่นได้ ก็มีการพัฒนาไปได้มากแล้วนะ！”

พูดจบ เขาพูดอย่างไม่อาจเก็บความตื่นเต้นได้ว่า : “ไป เขาไปกับฉัน！”

……

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน