เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 577

บทที่ 577

เมื่ออู๋ซินเห็นพ่อเชื่อมั่นว่า เย่เฉินจะต้องมียาอายุวัฒนะแน่ ก็มองไปยังเขา โพล่งพูดออกไปว่า : “พ่อ พ่อคงไม่ได้จะไปหาเขา แล้วคุกเข่าขอยาอายุวัฒนะอะไรนั่นจริงๆหรอกนะ？”

“ใช่ ”อู๋ตงไห่พยักหน้าแล้ว พูดว่า : “เดี๋ยวแกเดินเข้าไปกับฉัน ฉันจะขอโทษเขาแทนแก แกคุกเข่าขอให้เขาอภัย แล้วฉันจะพูดเรื่องยาอายุวัฒนะกับเขา”

อู๋ซินทำท่าทางที่หดหู่ : “พ่อ พ่อหมายความว่าจะให้ฉันคุกเข่ายอมรับผิด แล้วระหว่างนั้นคุณก็จะแสดงเป็นคนซื่อตรง？ ”

อู๋ตงไห่มองไปที่อู๋ซินที่อยู่ด้านข้าง ถามย้อนว่า : “แกมีัปัญหาอะไรเหรอ？”

อู๋ซินตกใจสายตาที่พ่อมองมา รีบโบกไม้โบกมือแล้วพูดว่า : “ไม่……ผมไม่มีปัญหาอะไร！”

อู๋ตงไห่พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ พูดว่า : “ฉันบอกแกแล้ว เป็นผู้ชายต้องยืดได้งอได้ ถ้าหากแกคุกเข่าแล้วไม่มีประโยชน์ ฉันก็จะคุกเข่า ขอแค่ได้เม็ดยาอายุวัฒนะมา ให้เขาเรียกฉันว่าพ่อฉันก็ยอม ในโลกใบนี้ยังจะมีอะไรสำคัญกว่าชีวิตอีกเหรอ？”

“ก็ได้……” อู๋ซินรู้ พ่อได้หลงใหลในเม็ดยาอายุวัฒนะเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ในเวลานี้ไม่ว่าตัวเองจะพูดอะไรก็ไม่มีประโยชน์

ตอนที่สอนพ่อลูกกำลังเดินกลับไป เย่เฉินให้ผู้คนที่อยู่รอบตัวออกไป

งานเลี้ยงกำลังจะเริ่มขึ้น แต่เขามองออกไปรอบๆ กลับพบว่าโต๊ะที่ตัวเองนั่งอยู่นั้น ยังมีที่ว่างอยู่อีกสองที่

สองที่นั่งนี้ เตรียมไว้ให้สำหรับซือเทียนฉี และเฉินเสี่ยวจาวหลานสาวของเขา

เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะสงสัย

จากความเข้าใจของเขาที่มีต่อซือเทียนฉี ท่านซือเป็นคนที่เคร่งเรื่องเวลามาก และรักษาสัญญา ไม่น่าจะมาสายขนาดนี้

คิดมาถึงตรงนี้ เย่เฉินก็หยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหาซือเทียนฉี

รับโทรศัพท์ อย่างรวดเร็ว

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน