ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5756

ทุกครั้งที่พูดถึงอู๋ซานกุ้ย หลินหว่านเอ๋อร์ก็จะเคียดแค้นจนต้องกัดฟัน

เมื่อพูดถึงคุณลุงทั้งสี่ท่านอีกทั้งคนรุ่นหลังไม่มีใครรอดชีวิต หลินหว่านเอ๋อร์ก็คือหยาดน้ำตาเต็มใบหน้า

เย่เฉินคาดไม่ถึงว่า คุณตาของหลินหว่านเอ๋อร์จะน่าสังเวชขนาดนี้ ไม่เพียงถอนหายใจพูดออกมาว่า：“ในสมัยนั้น ชีวิตคนดั่งต้นหญ้า ไม่รู้ว่ากี่ตระกูลที่สืบทอดกันมากว่าพันปีต้องมาถูกตัดขาดการสืบทอดในสมัยนั้น”

หลินหว่านเอ๋อร์กำมือแน่นทั้งสองข้าง กัดฟันพูด：“ต่างต้องโทษไอ้คนทรยศอู๋ซานกุ้ย！”

พูดไป ก็แสดงทัศนคติอันรุนแรงที่เห็นได้ยากจากเธอออกมา พูดออกมาทีละคำ：“ตระกูลหลินของฉันบรรพบุรุษมีคุณธรรม！เหล่าบรรพบุรุษให้เคารพนับถือราชวงศ์หมิงที่ยิ่งใหญ่อย่างที่สุด บิดาคือทิ้งปากกาเข้าสู่กองทัพทหาร กว่าครึ่งชีวิตทำสงครามต่อต้านชาวชิง จนตัวตายต่างก็ไม่ลืมที่จะปกป้องประเทศชาติ แต่เขาอู๋ซานกุ้ย ไม่เพียงปล่อยกองทัพชิงผ่านด่านเข้ามา โค่นล้มราชบัลลังก์ อีกทั้งเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัวลงมือประหารจักรพรรดิหย่งลี่ด้วยมือตัวเองแล้ว ในใจของฉัน มันเป็นคนทรยศที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เคยมีมาในประวัติศาสตร์ของชนชาติฮั่น！”

เย่เฉินคิดๆดูแล้ว พูดว่า：“ดั่งตามความคิดเห็นของประชาชนปัจจุบัน คนด่าฉินหุ้ยมากกว่าอู๋ซานกุ้ยเสียอีก”

หลินหว่านเอ๋อร์ส่ายหน้า พูดอย่างจริงจัง：“การกระทำอันชั่วร้ายและจิตใจชั่วร้ายของอู๋ซานกุ้ยนั้น ต้องพิจารณาอย่างล้ำลึก ยากที่จะอธิบายอย่างละเอียด ไม่อย่างนั้นคงจะทำให้คนสันหลังเย็นวาบขนลุกขนพอง มั่นใจได้เลยว่าฉินหุ้ยนั้นเทียบไม่ได้”

พูดไป หลินหว่านเอ๋อร์ก็พูดออกมาอีกว่า：“อู๋ซานกุ้ยประจำการอยู่เหลียวตงมาหลายปี ทำสงครามกับกองทัพชิงมาหลายปี ถ้าพูดให้เข้าใจในความโหดเหี้ยมที่มีต่อกองทัพชิง บรรดาชาวฮั่นในใต้หล้า แน่นอนว่าเขาเป็นอันดับหนึ่ง เรียกได้ว่าไม่มีใครเทียบเทียมได้ เขาทราบดีเมื่อกองทัพชิงผ่านด่านเข้ามาจะนำพาความหายนะมาให้เหล่าประชาชนมากมายขนาดไหน แต่ถึงกระนั้น เขาก็ยังคงปล่อยให้กองทัพชิงผ่านด่านเข้ามา ขายชาติเพื่อความร่ำรวย ไม่คํานึงถึงความปลอดภัยของประชาชนในใต้หล้าอย่างสิ้นเชิง มองเห็นคนคนนี้ชั่วร้ายอย่างจงใจ！”

เย่เฉินพยักหน้าเห็นด้วย：“จุดนี้ ผมก็เห็นด้วยกับคุณ คนคนนี้คือในประวัติศาสตร์จีน เป็นคนทรยศอันดับหนึ่งอันดับสองจริงๆ สิ่งที่ทำให้คนมองข้ามไปคือ เขาลดความกระจ่างลงก่อนแล้ว ประหารราชวงศ์หมิงใต้กษัตริย์องค์สุดท้ายแล้ว ต่อมาก็ในนามของผู้กอบกู้ชาวฮั่นเจียงซานสร้างกองทัพก่อกบฏ ในประวัติศาสตร์ ยากที่จะหาคนแบบนี้ได้อีก”

หลินหว่านเอ๋อร์ถอนหายใจออกมายาวๆ พูดออกมาด้วยท่าทางผิดหวัง：“สำหรับอู๋ซานกุ้ย สามร้อยปีผ่านไปแล้ว ในวันนี้ฉันยังคงไม่สามารถปล่อยวางได้ดังเดิม”