เมื่อสามร้อยปีผ่านไปหลินหว่านเอ๋อร์ได้หลับมาที่โซโรอีกครั้ง ที่นี่ไม่หลงเหลืออะไรที่เหมือนตอนนั้นแล้ว
ทะเลเอ๋อไห่ถึงแม้ว่าจะยังเป็นทะเลเอ๋อไห่อันนั้น แต่ความก้าวหน้าเมื่อร้อยปีก่อน ทำให้ผืนน้ำของทะเลเอ๋อไห่กับเมื่อสามร้อยปีก่อนเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากแล้ว
ยืนอยู่ท่ามกลางคึกคักมีชีวิตชีวาของตรอกซอยโซโร หลินหว่านเอ๋อร์ไม่สามารถนำเอาความทรงจำในโสตสมอง มาเชื่อมต่อกับวิวทิวทัศน์ ณ ปัจจุบันได้
ดีที่ภูเขาเปลี่ยนแปลงไปไม่มาก ถึงแม้ภูเขาหลายลูกจะเคยถูกขุด แต่สำหรับลักษณะภูมิประเทศเปลี่ยนแปลงไปไม่มาก
ผ่านการวิเคราะห์จากหลินหว่านเอ๋อร์แล้ว อนุสาวรีย์ของบิดาเธอ ก็อยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของเมืองเล็กๆในโซโร ข้ามเขาลูกแรกที่ยอดเขาเคยถูกขุดไปบางส่วนแล้ว ภูเขาด้านหลังที่มีรูปร่างเหมือนกระดองเต่าก็ใช่แล้ว
เย่เฉินกับหลินหว่านเอ๋อร์นำรถจอดเอาไว้ในเมืองแล้ว หลังจากนั้นสวมใส่รองเท้ากีฬาคู่รักที่หลินหว่านเอ๋อร์เตรียมเอาไว้เรียบร้อย ใส่แบบคู่รักอย่างที่หลินหว่านเอ๋อร์ได้เตรียมเอาไว้ล่วงหน้าเฟย์เก้นเลคเบย์ เริ่มเดินขึ้นไปยังยอดเขาสูงที่เชื่อมติดกัน
ในขณะที่ออกเดินทาง เย่เฉินเริ่มขับเคลื่อนวิชาอย่างเงียบๆ พลังลมปราณที่อยู่บนร่างกายทันใดก็ถูกลดลงจนต่ำสุดแล้ว มองดูแล้ว วิชานี้มีผลลัพธ์อย่างแท้จริง
ภูเขาที่อยู่บริเวณใกล้ๆโซโรไม่สูงมาก จากยอดเขากับพื้นดินระดับความสูงก็อยู่ที่หลักร้อยไม่ถึงพันเมตร ความยากในการปีนเขาน้อยมาก บวกกับทัศนียภาพที่สวยงามตลอดเส้นทาง มองลงไปยังสามารถมองเห็นทะเลเอ๋อไห่ทั้งหมดได้ ดังนั้นปัจจุบันที่นี่จึงกลายเป็นเส้นทางที่ยอดเยี่ยมสำหรับการเดินป่าคนหนุ่มสาวจำนวนมากแล้ว
เย่เฉินสำรวจดูรอบด้าน ยิ้มเล็กน้อยพูดออกมา:“การก่อสร้างโดยมนุษย์ก็มีข้อดีของการก่อสร้างโดยมนุษย์ มองดูแล้วที่นี่มีคนมาปีนเขาจำนวนไม่น้อย โดยรอบต่างเต็มไปด้วยกล้องวงจรปิด อีกทั้งยังมีการเฝ้าระวังป้องกันไฟป่าจำนวนไม่น้อย อู๋เฟยเยี่ยนถ้ามาที่นี่ คงจะหลบเลี่ยงขอบเขตของกล้องวงจรปิดที่ไม่มีแม้มุมอับแบบนี้ไม่ได้ ถึงเวลานั้นพวกเราสามารถให้คุณซุนคิดหาวิธีได้ ทำหนังสือเข้ามาตรวจสอบกล้องวงจรปิดทั้งหมด ไม่แน่อาจจะล็อกร่องรอยของอู๋เฟยเยี่ยนได้”
หลินหว่านเอ๋อร์ถามเขา:“ถ้าสามารถล็อกร่องรอยของอู๋เฟยเยี่ยนจากที่นี่ได้จริงๆ งั้นต่อไปคุณวางแผนจะทำอย่างไร?”
ในใจของเย่เฉินวางแผนการเอาไว้เรียบร้อยแล้วพูดออกมาว่า:“จากที่นี่จนถึงภูเขาแสนลี้ ยังเหลือระยะทางอีกหนึ่งพันกิโลเมตร หนึ่งพันกิโลเมตรนี้ อู๋เฟยเยี่ยนไม่มีทางที่จะเดินเท้า ทว่าเธอลักลอบเข้าหัวเซี่ยมา แน่นอนว่าไม่มีทางนั่งเครื่องบิน รถไฟ ที่เป็นไปได้ที่สุดก็คือขับรถมา ขอเพียงหาร่องรอยของเธอเจอ ล็อกป้ายทะเบียนรถของเธอได้ โดยพื้นฐานแล้วก็สามารถจับความเคลื่อนไหวของเธอแบบเรียลไทม์ได้แล้ว”
พูดไป เย่เฉินก็พูดอีกว่า:“ปัจจุบันบนท้องถนนกล้องวงจรปิดมีทั่วทุกที่ ตราบเท่าที่เป็นถนนลาดยางที่สามารถเดินรถยนต์ได้ ก็จะมีกล้องวงจรปิดบันทึกการจราจรอย่างแน่นอน ผมได้ยินมาว่ากรมการขนส่งมีคลังข้อมูลขนาดใหญ่ พวกเขาในพื้นที่ต่างๆภายในประเทศติดตั้งกล้องไปทั่ว โดยส่วนใหญ่สามารถถ่ายป้ายทะเบียนรถออกมาได้ ขอเพียงเอาคลังข้อมูลของพวกเขามาได้ ก็จะสามารถทราบเวลาของรถคันหนึ่งที่ปรากฏขึ้นบนหน้ากล้องได้อีกทั้งตำแหน่งที่ตั้ง ใช้ข้อมูลเหล่านี้ ก็จะสามารถนำเอาร่องรอยการเคลื่อนไหวของอู๋เฟยเยี่ยนร่างออกมาได้ จนท้ายที่สุดรถของเธอสูญเสียร่องรอยไปตรงไหน สถานที่แห่งนั้นห่างจากสถานที่บำเพ็ญของเมิ่งฉางเชิงในปีนั้น เกรงว่าน่าจะไม่ไกลมากนักแล้ว”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...