ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5773

“ตอนนั้น พี่จู๋ว์หลูและพี่ชายคัดค้านเฟยเยี่ยนที่จะเข้าร่วม แต่เฟยเยี่ยนกลับตัดสินใจ ไม่ว่าอย่างไรก็จะสู้เคียงข้างพวกพี่สองคน”

“เฟยเยี่ยนในตอนนั้น บอกว่าเพื่อความเป็นธรรมของชนชาติ แต่ความจริงแล้ว เฟยเยี่ยนก็แค่เด็กผู้หญิง ไม่อยากจะสนใจเรื่องของประเทศ ความชอบธรรม และไม่ก็สนว่าประเทศเป็นของชาวฮั่น หรือชาวแมนจู และก็ไม่สนใจว่าจักรพรรดิจะสกุลจู หรืออ้ายซินเจว๋หลัว เฟยเยี่ยนแค่อยากติดตามพี่จู๋ว์หลู ติดตามอยู่ข้างกายผู้ชายที่ตัวเองรัก”

“หากชายหนุ่มที่เฟยเยี่ยนรักบอกว่า ประเทศนี้ควรเป็นของชาวฮั่น จักรพรรดิควรจะสกุลจูเฟยเยี่ยนก็จะหยิบดาบขึ้นมาต่อสู้กับทหารชิงจนถึงที่สุด”

“หากชายหนุ่มที่เฟยเยี่ยนรักบอกว่า ไม่ว่าประเทศนี้เป็นของใคร เขาแค่อยากเลิกล้มการเป็นทหารแล้วคืนสู่ชีวิตธรรมดา ใช้ชีวิตที่สงบสุข เฟยเยี่ยนก็จะทิ้งดาบ ทิ้งชีวิตแบบนี้ จงรักภักดีต่อเขาตลอดไป

พูดถึงตรงนี้ อู๋เฟยเยี่ยนก็น้ำตาไหล

เธอเผากระดาษเหลืองแผ่นสุดท้าย แล้วพูดอย่างสำลักว่า：“พี่จู๋ว์หลู เฟยเยี่ยนคิดไปเองว่าความรักที่ตัวเองมีให้พี่ จะต้องทำให้พี่หวั่นไหวได้ แต่จนสุดท้ายเฟยเยี่ยนก็ตระหนักได้ว่า ตั้งแต่ต้นจนจบพี่จู๋ว์หลู ไม่เคยรักเฟยเยี่ยนเลยสักนิด……”

“เฟยเยี่ยนเฝ้าอยู่ข้างกายพี่จู๋ว์หลูตั้งแต่เด็ก จนอายุสี่สิบ ยี่สิบแปดปีนี้ ต่อสู้หน้าค่ายนับครั้งไม่ถ้วน รอดตายอย่างหวุดหวิด ระหว่างนั้นมีชายหนุ่มจำนวนมากเข้าหาเฟยเยี่ยน เฟยเยี่ยนไม่เคยมองพวกเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว！”

“เพราะว่า ตั้งแต่ที่เฟยเยี่ยนได้เจอพี่จู๋ว์หลู จนเฟยเยี่ยนชักดาบแทงพี่จู๋ว์หลู ในยี่สิบแปดปีนี้ ในสายตาของเฟยเยี่ยน มีแค่พี่จู๋ว์หลูคนเดียว”

“แต่คิดไม่ถึงว่า ถึงเฟยเยี่ยนจะถ่อมตัวขนาดนี้ พี่จู๋ว์หลูก็ยังไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด……”

“เฟยเยี่ยนไม่พอใจเลย……”

อู๋เฟยเยี่ยนในตอนนี้ เริ่มสะอื้น พูดไม่ออก