ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5774

หลังจากที่อู๋เฟยเยี่ยนไม่ได้สังเกตอะไรผิดปกติก็จากไป ในที่สุดเย่เฉินและหลินหว่านเอ๋อร์ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

ทุกคนที่อดหลับอดนอนทั้งคืน เวลานี้ก็เหนื่อย ง่วงจนลืมตาไม่ขึ้น

หลายคนรีบกลับไปที่เต็นท์เพื่อพักผ่อน หูเล่อฉีทนไม่ไหวอีกต่อไป พูดกับเย่เฉินและหลินหว่านเอ๋อร์：“นานมากที่ไม่ได้อดหลับอดนอนมากแบบนี้ ร่างกายรับไม่ไหวจริง ๆ พวกคุณสองคนคงจะเหนื่อยเหมือนกัน กลับไปพักผ่อนที่เต็นท์ไหมล่ะ ช่วงบ่ายพวกเราจะไปเอ้อเต้าโกวที่อยู่ห่างออกไปสิบห้ากิโลเมตร พวกคุณจะไปด้วยกันไหม？”

เย่เฉินส่ายหน้า：“เราสองคนไม่ไปหรอก ตั้งใจว่าจะขับรถเที่ยวเล่น”

ซูหลานถามอย่างแปลกใจว่า：“พวกคุณสองคนจะไปไหน？”

เย่เฉินพูดว่า：“เราตั้งใจว่าจะไปเที่ยวที่ลี่เจี่ยง พักสักสองสามวัน”

ที่จริงแล้ว แผนถัดไปที่เย่เฉินและหลินหว่านเอ๋อร์วางไว้ คือชายแดนทางตะวันตกเฉียงใต้เตียนหนาน ที่เย่เฉินต้องบอกว่าลี่เจี่ยง ก็เพื่อหลีกเลี่ยงความเสี่ยง

หูเล่อฉีพยักหน้า แล้วยิ้ม：“ลี่เจี่ยงพวกเราไปมาแล้ว มันดีมาก พวกคุณไปเที่ยวให้สนุกล่ะ”

พูดไป หูเล่อฉีก็คิดอะไรได้ รีบถามว่า：“พวกคุณสองคนคงไม่ไปตอนนี้หรอกนะ？”

เย่เฉินพูดว่า：“ใช่แล้ว เราจะไปตอนนี้”

“เอ่อ……”หูเล่อฉีรีบพูดว่า：“ไม่ได้นอนทั้งคืน ขับรถไปแบบนี้จะไม่ปลอดภัย พวกคุณควรพักผ่อนก่อน พักเต็มที่แล้วก็ไม่สายเกินไปที่จะออกเดินทาง”

“ไม่ล่ะ”เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม：“ตารางที่จะมาถึงค่อนข้างแน่น จะไม่พักที่นี่แล้ว พอถึงลี่เจี่ยงแล้วค่อยพักก็ยังไม่สายเกินไป เพราะก็อยู่ไม่ไกลจากนี่”

หูเล่อฉีพยักหน้าพูดว่า：“ก็ใช่ ประมาณหนึ่งชั่วโมงกว่า พอถึงแล้ว เข้าพักโรงแรมดี ๆ ก็ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่แล้ว”

ซูหลานเห็นว่าเย่เฉินและหลินหว่านเอ๋อร์จะไปจริง ๆ ก็พูดด้วยความเสียใจ：“เดิมทีคิดว่าจะได้อยู่รู้จักพวกคุณอีกนานหน่อย คิดไม่ถึงว่าพวกคุณจะไปเร็วขนาดนี้ ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะมีโอกาสเจอกันอีกไหม”

สำหรับซูหลานแล้ว เธอไม่รู้ว่าชีวิตตัวเองจะไปถึงจุดสิ้นสุดในอนาคตเมื่อไหร่ แต่เธอรู้ว่า วันนั้นคงไม่นานแน่