ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5776

สำหรับเจมส์ สมิธแล้ว เย่เฉินไม่เห็นใจเลย

ในโลกนี้ มีพ่อแม่ที่เป็นมะเร็งมากมาย เจมส์ สมิธเป็นเพียงหนึ่งในหลายพันคน ไม่ได้มีอะไรพิเศษ

และที่สำคัญที่สุดคือ เดิมทีเขามีโอกาสที่จะช่วยชีวิตลูกชายของตัวเอง แต่ความไม่รู้และความเย่อหยิ่งของเขา ทำให้เขาทิ้งโอกาสนี้ด้วยตัวเอง สถานการณ์แบบนี้ เขาไม่สมควรได้รับความเห็นอกเห็นใจจากใครอีก

เย่เฉินก็ไม่เคยคิดว่า จะเป็นฝ่ายให้โอกาสเขาและลูกชายเขาก่อน

แต่ว่า ที่ทำให้เย่เฉินตกใจเล็กน้อยคือ จากที่หูเล่อฉีพูด ครั้งที่แล้วที่เจมส์ สมิธเห็นตัวเอง พอตัวเองบอกเขาว่าอยากได้อะไรมาก็ต้องลงแรงก่อน ก็ลาออกจากตำแหน่งและงานที่เป็นผู้รับผิดชอบ FDA จริง ๆ ขายทรัพย์สินครอบครัว พาลูกไปก่อตั้งองค์กรการกุศลที่จินหลิง

แม้เย่เฉินจะรู้ดีว่า ที่เขาทำแบบนี้ เพราะอยากให้ลูกชายได้โอกาส แต่ทำให้เย่เฉินซาบซึ้งเล็กน้อยก็คือ เขาตั้งใจทำจริง ๆ สถานากรณ์แบบนี้ ตัวเองก็ถือว่าตอบแทนเขาแทนจินหลิง ซึ่งถือว่าดีมาก็ดีตอบ

และที่บังเอิญไปกว่านั้นคือ หูเล่อฉีที่พบกันโดยบังเอิญที่ภูเขาหลังเต่า ดันรู้จักเจมส์ สมิธ ต้องบอกว่า ยังไงก็มีโอกาสไม่มากก็น้อย

และเพราะแบบนี้ เย่เฉินจึงตัดสินใจชั่วคราว ให้โอกาสหูเล่อฉีและซูหลานมีชีวิตรอดแล้ว ก็ให้โอกาสลูกชายเจมส์ สมิธที่เป็นมะเร็งด้วย

นอกจากนี้ ยังเป็นการพิสูจน์ความจริงว่า การกระทำสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด ถ้าเจมส์ สมิธไม่ทำอย่างนี้หลังจากถูกปฏิเสธ งั้นลูกชายของเข าก็จะไม่มีวันได้ยาเกิดใหม่เก้าเสวียน

และที่โชคดีคือ เขาลงมือทำจริง และนี่ คือเหตุผลหลักว่าทำไมเย่เฉินถึงอยากช่วยลูกชายเขา

หูเล่อฉีคิดไม่ถึงว่า เย่เฉินเพิ่งได้ยินตัวเองเล่าเรื่องเจมส์ สมิธ ก็เต็มใจที่จะช่วยเหลือเขา จึงอดไม่ได้ที่จะถามอย่างตื่นเต้น：“อะเฉิน คุณจะช่วยลูกชายของสมิธให้ได้โควตามาจริง ๆ เหรอ？”

เย่เฉินยิ้ม แล้วพูดว่า：“พอคุณถึงจินหลิงแล้ว แค่ให้เขาพาลูกชายไปบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนด้วย ที่เหลือผมจะจัดการเอง”