ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5780
เจนนี่ไม่เข้าใจว่า ทำไมจู่ ๆ สามีก็จะพาลูกชายออกไป
แม้ว่าลูกชายจะป่วยหนัก แต่เขายังคงถือว่าเคมีบำบัดเป็นตัวเลือกสุดท้ายของลูกชาย
เมื่อเห็นว่าสามีกำลังจะพาลูกออกไป โดยไม่รอให้ลูกชายทำเคมีบำบัดเสร็จ เธอก็รีบหยุดแล้วพูดว่า：“คุณบ้าไปแล้วเหรอ？ไม่ว่ายังไง ก็ต้องรอให้ลูกทำเคมีบำบัดเสร็จก่อน！”
เจมส์ สมิธโบกมือ：“รอไม่ไหวแล้ว ผมจะพาเขาออกไปเดี๋ยวนี้”
พูดไป เขาก็ไม่รอเจนนี่กดออดเรียก เดินขึ้นหน้าไป ดึงสายน้ำเกลือลูกชายออก อุ้มลูกชายที่หลับอยู่ขึ้นมาแล้วออกไปด้านนอก
เจนนี่ทั้งตกใจและโกรธ ตามออกไป ก็ตามด่าข้างหลังว่า：“เจมส์！คุณวางจิมมี่ลงนะ！ยาเคมีเขายังไม่ได้ใช้เลยสักนิด แบบนี้คุณจะทำร้ายเขา！”
เจมส์ สมิธไม่พูด เดินเร็วขึ้น วิ่งไปด้านนอกโรงพยาบาลเหมือนกับหลบหนี
เจนนี่รีบตามเขาออกไปจากโรงพยาบาล เห็นเจมส์โบกรถที่ประตู เธอกระทืบเท้าด้วยความโกรธ ร้องไห้แล้วถามว่า：“เจมส์ คุณทำอะไรอยู่？ ไม่ว่ายังไง ก็เอาชีวิตของลูกชายมาล้อเล่นไม่ได้นะ！”
ตอนนี้เอง แท็กซี่คันหนึ่งจอดอยู่ตรงหน้าเจมส์ สมิธ เขากำลังจะอุ้มลูกขึ้นรถ เห็นภรรยาร้องไห้ จึงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง หันกลับมา แล้วพูดข้างหูเธอว่า：“มีเพื่อนโทรมาหาผม บอกว่าจะช่วยจิมมี่เอาโควตาทดลองทางคลินิกของยาเกิดใหม่เก้าเสวียน ตอนนี้ผมยังไม่แน่ใจว่าเรื่องนี้จริงหรือไม่ สำเร็จหรือไม่ แต่อีกฝ่ายบอกผมว่า เปิดเผยเรื่องนี้ออกไปไม่ได้ ดังนั้นผมเลยไม่ได้คุยกับคุณที่โรงพยาบาล”
เจนนี่ได้ยิน ก็ถามเขาด้วยความแปลกใจว่า：“จริงเหรอ？！เจมส์ คุณพูดจริงเหรอ？！จิมมี่จะได้โควตาทดลองทางคลินิกแล้วจริง ๆ ？！”
ที่แห่งเดียวที่บุคคลภายนอกเข้าไปได้ คือทางเข้าหลักของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน ที่นี่ ผู้เยี่ยมชมทุกคนจะต้องแสดงบัตรประจำตัวเพื่อลงทะเบียน และพนักงานภายในบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนจะออกมารับ จึงจะสามารถพาคนเข้าไปได้
เนื่องจากที่ประตูมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคอยเฝ้าอยู่ และมีตำรวจคอยจับตาดูด้วย ดังนั้นเมื่อบุคคลภายนอกมาที่นี่ ไม่ได้นัดหมายก็ไม่สามารถเข้าไปได้
ตอนที่เจมส์ สมิธลงจากรถแท็กซี่ที่นั่งตรงด้านหน้าประตู หูเล่อฉีและซูหลานก็เพิ่งมาถึง
เห็นเจมส์ สมิธ หูเล่อฉีก็ยิ้มไปพูดไปอย่างประหลาดใจว่า：“คุณสมิธ เราเจอกันอีกแล้วนะ！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...