ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 579
บทที่579
เมื่อได้ยินที่เย่เฉินพูด อู๋ตงไห่รู้สึกแน่นในใจ
รู้ดีว่าเย่เฉินจะไม่ปล่อยมันไปง่ายๆขนาดนี้ แต่ตัวเองเสนอราคาสูงเสียดฟ้าถึงหนึ่งพันล้าน เดิมทีคิดว่าเขาเห็นแก่เงิน ก็จะไม่สนใจเรื่องขัดแย้งเล็กๆน้อยๆเมื่อกี้ซะอีก
แต่คิดไม่ถึงว่า ผู้ชายคนนี้จะไม่เห็นเงินมูลค่ากว่าพันล้านอยู่ในสายตา เริ่มแรก ก็ต้องการจะคิดบัญชีเก่าเมื่อตะกี้กับตัวเองแล้ว
ถ้าปกติแล้ว ต่อให้ธุรกิจใหญ่ขนาดไหน เจอกับคู่ต่อสู้ที่เจรจาอย่างนี้ อู๋ตงไห่ก็คงจะโมโหแล้วเดินจากไปแล้ว
แต่ว่าตอนนี้ เขาไม่กล้าที่จะทิ้งแล้วเดินจากไปจริงๆ
เพราะว่า ในใจลึกๆของเขาไม่สามารถต้านทานความยั่วยวนของยาอายุวัฒนะได้เลย เหมือนกับติดอยู่ในกับดักของมัน ขนาดที่ว่าสมองคิดแต่ถึงมัน และเพ้อฝันถึงผลลัพธ์หลังจากที่ได้กินมันเข้าไป
ดังนั้น เขาก็แทบจะคุกเข่าลงโดยที่ไม่ลังเลเลย สองมือกำปั้น พูดกับเย่เฉินอย่างจริงจังว่า : “อาจาย์เย่ เมื่อกี้แซ่อู๋มีตาหามีแววไม่ เพื่อนร่วมงานทุกคนในจินหลิงต่างก็เคารพคุณในฐานะมังกรที่แท้จริงบนโลก คุณอย่าได้ถือสาคนทั่วไปอย่างพวกเราเลยนะ！”
อู๋ตงไห่พูดจากได้มีชั้นเชิงมาก
เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเหยียบย่ำตัวเองอีก เขาตั้งใจที่จะเทิดทูลให้อีกฝ่ายสูงส่ง ในเวลานี้ คนส่วนใหญ่ก็ไม่สามารถที่จะถือสาเขาได้อีกต่อไป
แต่ว่า ในเวลานี้ที่เย่เฉินมีต่อสองพ่อลูกตระกูลอู๋ ไม่เพียงแต่ฉลองวันเกิดก่อนหน้านี้ สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่านั้นก็คือ พวกเขาทำลายจี้ซื่อถังของซือเทียนฉีแล้ว
ความโมโหนี้ เย่เฉินจะต้องปล่อยออกไป ไม่ปล่อยออกไปก็จะไม่มีความสุข
ดังนั้น เย่เฉินมองไปที่อู๋ตงไห่ ยิ้มอย่างเฉยเมย พูดว่า : “หนึ่งพันล้านช่างมีความจริงใจจริงๆ แต่ว่าประธานอู๋ มารยาของคุณ เหมือนว่าจะสู้ลูกชายของคุณไม่ได้นะ ”
อู๋ตงไห่ตกตะลึง เข้าใจขึ้นมาทันที เย่เฉินกำลังว่าที่ตัวเองไม่ได้เคาะหัวแสดงความเคารพ
เขาไม่คิดว่าเรื่องเคาะหัวแสดงความเคารพเป็นเรื่องที่น่าขายขี้หน้าอะไร ถึงอย่างไรก็ทำเพื่อยาอายุวัฒนะ！
คิดมาถึงตรงนี้ เขาไม่หยุดคิดไตร่ตรองเลย ก้มหัวลงกราบไหว้
อู๋ตงไห่มองไปยังเม็ดยาอายุวัฒนะนี้ ดมกลิ่นยาหมอสดชื่นที่กระจายมาจากยาอายุวัฒนะ พูดด้วยความดีใจว่า : “อาจารย์เย่ ขอเพียงแค่คุณยอมที่จะขาย เงินสดหนึ่งพันล้านก็จะเข้าบัญชีคุณทันที！”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย : “คุณอย่าเพิ่งร้อนใจไป ก่อนที่เราจะพูดถึงเรื่องเม็ดยาอายุวัฒนะนี้ ยังมีอีกเรื่องที่ยังพูดกันไม่ชัดเจนเลย”
“ยังมี？”อู๋ตงไห่ขมวดคิ้วถามว่า : “เรื่องอะไร？”
ท่าทางของเย่เฉินก็ค่อยๆขรึมขึ้นมา พูดถามด้วยความเยือกเย็นว่า : “ฉันกับซือเทียนฉีล้วนเป็นเพื่อนต่างวัยที่มีมิตรภาพอย่างลึกซึ้ง พวกคุณสองคนทำลายจี้ซื่อถังของซือเทียนฉี เรื่องนี้ จะคิดบัญชียังไง？”
เมื่อพูดประโยคนี้ออกมา คุณท่านซ่งก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วสีหน้าของเขาเคร่งขรึม โพล่งพูดไปว่า : “อู๋ตงไห่ หมอเทพซือ เป็นผู้เชี่ยวชาญในวงการการแพทย์ มีความรู้เรื่องการรักษา ช่วยคนมาไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ เขาก็เป็นเพื่อนสนิทกับฉัน ทำไมคุณต้องทำลายร้านยาของเขาด้วย？！”
เมื่ออู๋ตงไห่ได้ยินประโยคนี้ รู้สึกอึดอัดใจขึ้นมาทันที
คิดไม่ถึง ซือเทียนฉีเป็นเพื่อนต่างวัยที่มีมิตรภาพอย่างลึกซึ้งกับเย่เฉิน？！
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...