ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5808

เย่เฉินมองเห็นสีหน้าของหลินหว่านเอ๋อร์นั้นกระวนกระวาย การพูดจาตื่นเต้นอยู่บ้างอย่างที่เห็นได้น้อยมาก จึงรีบถามเธอ：“คุณหลิน คุณพูดมาสินี่ยิ่งเหมือนอะไร?！”

หลินหว่านเอ๋อร์ไม่พูดจา สายตายังจับจ้องเมฆดำที่อยู่บนท้องฟ้าอันแน่นหนาขึ้นอย่างรวดเร็ว ในปากยังพึมพำอยู่：“นี่……เมฆดำอันนี้มองดูแล้วราวกับว่าไร้ระเบียบอย่างมาก แต่ประมาณว่ามีการก่อตัวอย่างซับซ้อน……รู้สึกว่า……รู้สึกว่าเหมือนกับสัญลักษณ์จิ้งข่วยในอี้จิง64กั้ว……”

“จิ้งข่วย？！”ฟังอย่างตกใจ อดที่จะอุทานออกมาอย่างตกใจไม่ได้：“เมฆอันนี้คือผังปากว้าจริงๆเหรอ？”

หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า พึมพำออกมา：“จิ้งข่วยนั้นซับซ้อนมาแต่ไหนแต่ไร คนโบราณพูดว่า ก่อนหน้าที่ข่วยจะมาผู้คนต่างหวาดกลัว ความหวาดกลัวจะนำพาซึ่งความสุขและความสงบสุข เกิดเสียงหัวเราะเฮฮา ผู้คนต่างเข้าใจในกฎเกณฑ์ของธรรมชาติแล้ว ；สร้างความน่าตกใจไปเป็นร้อยไมล์ ทหารมีระเบียบวินัย ราษฎรสงบร่มเย็น วัดไม่ถูกปล่อยทิ้งร้าง เมื่อข่วยอันนี้ออกมา จากนั้นข่วยหลักกับข่วยรองสองข่วยซ้อนทับกัน เมื่อมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นต้องมีความหมายโดยนัย อีกทั้งจะต้องเป็นเรื่องใหญ่ที่สะเทือนไปทั่วทั้งฟ้าดิน！”

เย่เฉินก็คือตกใจอย่างมาก อดที่จะถามออกมาไม่ได้：“คนแบบไหนกันที่มีความสามารถระดับนี้ ใช้เมฆบนท้องฟ้ามาทำนายดวงชะตา？！”

หลินหว่านเอ๋อร์มึนงงไปทั้งใบหน้า：“ข้าน้อยก็ไม่ทราบ……แต่ว่า……แต่ว่าผังปากว้าอันนี้พึ่งจะเริ่มต้นขึ้น ก็คือเริ่มต้นขึ้นในวินาทีที่พวกเรามาถึงที่นี่ ข้าน้อยคาดว่า นี่น่าจะไม่ใช่ฝีมือมนุษย์”

“ไม่ใช่ฝีมือมนุษย์……”เย่เฉินถามเธอ：“ถ้าเป็นฝีมืมนุษย์ จะก่อตัวอย่างเป็นธรรมชาติอย่างงั้นเหรอ?

หลินหว่านเอ๋อร์ส่ายหน้า：“ข้าน้อยยังไม่เข้าใจในความลึกลับอย่างแจ่มแจ้ง……”

กำลังพูดอยู่ เมฆดำบนท้องฟ้าก็ยังเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ชั้นเมฆอันหนาราวกับว่าเป็นบ่อน้ำอันไร้ที่สิ้นสุดที่ถูกขุดขึ้นมาบนท้องฟ้า ไม่ทันไรจากใจกลางพวยพุ่งออกมาอย่างต่อเนื่อง อย่างรวดเร็วปกคลุมไปทั่วทั้งหุบเขาที่สระสวรรค์ตั้งอยู่

หลินหว่านเอ๋อร์ขมวดคิ้วแน่น เบิกตากว้างจับจ้องท้องฟ้าอยู่อย่างนั้น ในปากบ่นพึมพำกับตัวเอง：“ผังปากว้าเปลี่ยนแปลงรวดเร็วเกินไปแล้ว……ฉัน……ฉันมองไม่เข้าใจ……คุณอยากจะบอกอะไรกับฉันกันแน่ ได้โปรดชัดเจนชัดเจนอีกสักหน่อยได้ไหม?”

เมฆดำบนท้องฟ้าฟังไม่เข้าใจถึงการพำพึมของเธอ ทำได้เพียงเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง