ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5810

คำพูดของหลินหว่านเอ๋อร์ ทำให้เย่เฉินรู้สึกตกใจขึ้นมา！

เขารู้สึกว่า มีเรื่องบังเอิญหลายอย่างในนั้น

ทำไมถึงได้มีเมฆครึ้มอันแปลกประหลาดเช่นนี้กดลงมาอย่างกะทันหัน?

ทำไมเมฆดำยังสามารถแสดงสัญลักษณ์จิ้งข่วยออกมาได้?

ทำไมเมฆดำอันนั้นจะต้องขาดซึ่งสายฟ้า?

ทำไมจะต้องปรากฏตัวในสถานที่ที่มารดาแห่งชาผูเอ่อร์บำเพ็ญเพียรล้มเหลวในปีนั้น?

แล้วบวกกับตัวเองที่ใช้ไม้ฟาดสายฟ้าที่ก่อตัวมาจากการที่มารดาแห่งชาผูเอ่อร์บำเพ็ญเพียรล้มเหลวพอดี สร้างสรรค์ยันต์ฟ้าร้องอันหนึ่งขึ้นมาใหม่ทั้งหมด

มีมากมายหลายสิ่งที่ทำให้คนสงสัยและปะติดปะต่อขึ้นมา มีเพียงการคาดเดาของหลินหว่านเอ๋อร์ ถึงจะเป็นสิ่งเดียว----ที่จะสามารถไขคำตอบของข้อสงสัยทั้งหมดได้！

เมื่อนึกถึงตรงนี้ เย่เฉินก็เอ่ยปากออกมาอย่างรวดเร็ว：“กระนั้นเป็นเช่นนี้ งั้นผมจะเพื่อเมฆดำที่ปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าอันนี้เรียกฆาตสายฟ้ามาสายหนึ่ง！”

หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้าอย่างแรง ในแววตาเต็มไปด้วยความคาดหวังพูดออกมาว่า：“มารดาแห่งชาผูเอ่อร์กับข้าน้อยก็ถือว่ามีบุญสัมพันธ์ รบกวนคุณชายลงมือช่วยเหลือ！”

เย่เฉินเรียกยันต์ฟ้าร้องออกมา กุมเอาไว้ในฝ่ามือ สายตาจับจ้องเมฆดำที่อยู่เหนือศีรษะอันนั้นที่ยิ่งลดต่ำลงมาเรื่อยๆ ที่ยิ่งหนาขึ้นเรื่อยๆ ทันใดนั้นหยุดลงครอบปราณทิพย์จิตประสานวิชาเป็นหนึ่งเดียว

ตามด้วย เย่เฉินตะโกนออกมาเสียงสูง：“สายฟ้ามา！！”

ทันใดนั้น ปราณทิพย์ทั่วร่างพุ่งออกมาเองทางเส้นลมปราณพิเศษ 8 เส้นอย่างรวดเร็ว พุ่งเข้ามาในยันต์ฟ้าร้องบนฝ่ามือของเขาอย่างบ้าคลั่ง

เพียงแค่แวบเดียว ยันต์ฟ้าร้องที่มืดดำอันนั้นพร้อมทั้งเริ่มมีแสงสีขาวจากด้านในพุ่งออกมาด้านนอก ทว่าปราณทิพย์ในร่างกายเย่เฉิน ก็มีเกินว่าครึ่งที่ถูกยันต์ฟ้าร้องดูดซับ

เย่เฉินรู้สึกว่ายันต์ฟ้าร้องที่อยู่บนฝ่ามือยิ่งสั่นสะเทือนอยู่อย่างไม่สงบ แสงสีขาวยิ่งแกร่งมากขึ้น อีกทั้งด้านในยังมีเสียงของการไหลเวียนของกระแสไฟ