ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5816
การเดินทางมายังเตียนหนานของหลินหว่านเอ๋อร์ ถือว่าได้บรรลุเป้าหมายที่คาดหวังเอาไว้ทั้งหมดแล้ว กลับมายังต้าหลี่ กราบคารวะพ่อแม่แล้วก็ย้อนกลับไปยังริมสระสวรรค์ที่ซึ่งมารดาแห่งผูเอ่อร์เคยพ้นบาปล้มเหลวในตอนนั้น
จู่ ๆ เย่เฉินพูดว่าจะกลับไป ในใจของเธอก็ไม่มีความเสียใจใดๆ
ยิ่งไปกว่านั้น มาเตียนหนานในครั้งนี้ กลับได้รับสิ่งที่อยู่เหนือความคาดหมาย ก่อนหน้านี้เคยทำเสร็จได้มาหนึ่งกำภายใต้ปลายจมูกของอู๋เฟยเยี่ยน ตอนนี้ก็บังเอิญได้รับต้นอ่อนของมารดาแห่งผูเอ่อร์อีกครั้ง
แต่ทว่า เย่เฉินบอกว่าจะพามารดาแห่งผูเอ่อร์กลับไปเมืองจินหลิงด้วย ทำให้ในใจของเธอรู้สึกประหม่าเป็นอย่างมาก
เดิมทีเธอมีความคิดว่า ควรจะให้ต้นอ่อนของมารดาแห่งผูเอ่อร์เจริญเติบโตอยู่ที่นี่ต่อไป
แต่คำพูดของเย่เฉินก็ทำให้เธอยอมใจอ่อน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม หากยังคงเดินตามเส้นทางที่เคยล้มเหลวอยู่อย่างนั้น ผลลัพธ์มีเพียงอย่างเดียวก็คือความล้มเหลว การพ้นบาปในชาติที่แล้วของมารดาแห่งผูเอ่อร์ก็เหมือนกับการทดลองทางฟิสิกส์ที่ยาวนานแสนนาน เหมือนกับนักวิทยาศาสตร์ที่ต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อค้นหาตัวนำยวดยิ่งที่อุณหภูมิห้อง สายตามองเห็นตัวเลขทั้งหมดว่าอยู่เหมือนใกล้ แต่ก็ไม่สามารถที่จะทะลุผ่านชั้นสุดท้ายของมันไปได้
ถ้าหากจะใช้เวลาทั้งชีวิตในการวิจัยที่ผิดพลาดไปขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ผลลัพธ์ก็คงจะไม่เปลี่ยนแปลงไปอย่างแน่นอน
อาจจะอีกหมื่นปีข้างหน้า มารดาแห่งผูเอ่อร์ต้นนี้ ยังต้องทนต่อสายฟ้าฟาดแห่งการกลับชาติมาเกิดของทางแห่งสวรรค์อีกครั้งอยู่ที่นี่ จากนั้นก็พ้นบาปล้มเหลวอีกครั้ง
แต่ถึงตอนนั้น เกรงว่าคงจะไม่มีเย่เฉินคนนี้ที่จะมาช่วยเธอบรรลุนิพพานและเกิดใหม่ได้อีกแล้ว
คิดถึงตรงนี้ หลินหว่านเอ๋อร์ก็ยอมรับการตัดสินใจของเย่เฉินที่จะนำต้นอ่อนต้นนี้กลับไปเมืองจินหลงด้วย
เธอเคยมีชีวิตอยู่ด้วยการเฝ้าดูมารดาผูเอ่อร์มานานหลายปี ไม่เพียงแต่รู้จักเกี่ยวกับมารดาแห่งผูเอ่อร์เป็นอย่างดี เรื่องประสบการณ์การปลูกชาผูเอ่อร์ก็เก่งกว่าคนทั่วไปมากอีกด้วย
บริษัทที่ให้บริการบิซิเนสเจ็ตกำลังจัดส่งอย่างเร่งด่วน ประสานงานเพื่อให้ Woou บิซิเนสเจ็ตลำนี้ซึ่งตอนนี้จอดเครื่องอยู่ที่เมืองชุน โดยกว่าเครื่องบินบิซิเนสเจ็ตลำนี้จะบินมาถึงสนามบินสิบสองปันนาอย่างเร็วที่สุดก็ต้องรอจนถึงพรุ่งนี้เช้า 08.30 น.
เฉินจื๋อข่ายโทรศัพท์กลับมาหาเย่เฉิน และหลังจากที่อธิบายสถานการณ์ให้ฟังแล้ว ก็พูดอย่างรู้สึกผิดมากว่า: “ต้องขอโทษคุณชายด้วยครับ เป็นเพราะผมพิจารณาไม่รอบคอบเอง ถ้าหากคุณชายรีบ ผมสามารถจัดเครื่องบินของตระกูลเย่บินกลับไปรับเดี๋ยวนี้ครับ อย่างเร็วที่สุดสองชั่วโมงก็ไปถึงครับ”
เย่เฉินพูดว่า: “นี่ไม่ใช่ความผิดของคุณ ตัวผมเองก็ไม่คิดว่าจะกลับไปเร็วขนาดนี้”
พูดๆ อยู่ เย่เฉินก็พูดขึ้นอีกว่า: “แต่ต่อให้รีบยังไงก็ไม่ใช่ภายในสองสามชั่วโมงนี้ คุณประสานงานจัดเครื่องบินบิซิเนสเจ็ตของบริษัทที่สามมาตามปกติเถอะ พรุ่งนี้เช้าแปดโมงผมค่อยไปที่สนามบิน”
เฉินจื๋อข่ายเห็นเย่เฉินตัดสินใจเรียบร้อยแล้วก็เลยรีบพูดว่า: “คุณชายครับ ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นผมจะทำการยืนยันตารางการบินกับทางนั้นตอนนี้เลยครับ ไม่ทราบว่าตอนนี้คุณชายยังมีอะไรให้ผมรับใช้อีกไหมครับ?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...