ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5816

การเดินทางมายังเตียนหนานของหลินหว่านเอ๋อร์ ถือว่าได้บรรลุเป้าหมายที่คาดหวังเอาไว้ทั้งหมดแล้ว กลับมายังต้าหลี่ กราบคารวะพ่อแม่แล้วก็ย้อนกลับไปยังริมสระสวรรค์ที่ซึ่งมารดาแห่งผูเอ่อร์เคยพ้นบาปล้มเหลวในตอนนั้น

จู่ ๆ เย่เฉินพูดว่าจะกลับไป ในใจของเธอก็ไม่มีความเสียใจใดๆ

ยิ่งไปกว่านั้น มาเตียนหนานในครั้งนี้ กลับได้รับสิ่งที่อยู่เหนือความคาดหมาย ก่อนหน้านี้เคยทำเสร็จได้มาหนึ่งกำภายใต้ปลายจมูกของอู๋เฟยเยี่ยน ตอนนี้ก็บังเอิญได้รับต้นอ่อนของมารดาแห่งผูเอ่อร์อีกครั้ง

แต่ทว่า เย่เฉินบอกว่าจะพามารดาแห่งผูเอ่อร์กลับไปเมืองจินหลิงด้วย ทำให้ในใจของเธอรู้สึกประหม่าเป็นอย่างมาก

เดิมทีเธอมีความคิดว่า ควรจะให้ต้นอ่อนของมารดาแห่งผูเอ่อร์เจริญเติบโตอยู่ที่นี่ต่อไป

แต่คำพูดของเย่เฉินก็ทำให้เธอยอมใจอ่อน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม หากยังคงเดินตามเส้นทางที่เคยล้มเหลวอยู่อย่างนั้น ผลลัพธ์มีเพียงอย่างเดียวก็คือความล้มเหลว การพ้นบาปในชาติที่แล้วของมารดาแห่งผูเอ่อร์ก็เหมือนกับการทดลองทางฟิสิกส์ที่ยาวนานแสนนาน เหมือนกับนักวิทยาศาสตร์ที่ต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อค้นหาตัวนำยวดยิ่งที่อุณหภูมิห้อง สายตามองเห็นตัวเลขทั้งหมดว่าอยู่เหมือนใกล้ แต่ก็ไม่สามารถที่จะทะลุผ่านชั้นสุดท้ายของมันไปได้

ถ้าหากจะใช้เวลาทั้งชีวิตในการวิจัยที่ผิดพลาดไปขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ผลลัพธ์ก็คงจะไม่เปลี่ยนแปลงไปอย่างแน่นอน

อาจจะอีกหมื่นปีข้างหน้า มารดาแห่งผูเอ่อร์ต้นนี้ ยังต้องทนต่อสายฟ้าฟาดแห่งการกลับชาติมาเกิดของทางแห่งสวรรค์อีกครั้งอยู่ที่นี่ จากนั้นก็พ้นบาปล้มเหลวอีกครั้ง

แต่ถึงตอนนั้น เกรงว่าคงจะไม่มีเย่เฉินคนนี้ที่จะมาช่วยเธอบรรลุนิพพานและเกิดใหม่ได้อีกแล้ว

คิดถึงตรงนี้ หลินหว่านเอ๋อร์ก็ยอมรับการตัดสินใจของเย่เฉินที่จะนำต้นอ่อนต้นนี้กลับไปเมืองจินหลงด้วย

เธอเคยมีชีวิตอยู่ด้วยการเฝ้าดูมารดาผูเอ่อร์มานานหลายปี ไม่เพียงแต่รู้จักเกี่ยวกับมารดาแห่งผูเอ่อร์เป็นอย่างดี เรื่องประสบการณ์การปลูกชาผูเอ่อร์ก็เก่งกว่าคนทั่วไปมากอีกด้วย