ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5817

“ไม่มีแล้ว” เย่เฉินพูดตอบ: “หลังจากที่คุณช่วยผมจัดการเสร็จแล้ว อย่านำข่าวที่ผมจะกลับไปเมืองจินหลงไปบอกกับใครทั้งสิ้น เพราะว่าผมกลับไปอาจจะอยู่แค่เพียงเวลาสั้นๆ หนึ่งถึงสองวันเท่านั้น แล้วจะต้องรีบเดินทางต่ออีก กลับไปครั้งนี้ก็ไม่ต้องการพบใครทั้งนั้น”

เฉินจื๋อข่ายไม่ได้สอบถามถึงเหตุผล และพูดอย่างไม่ลังเลใจว่า: “ได้ครับคุณชาย ผมทราบแล้วครับ!”

เดิมทีเย่เฉินเองก็ไม่คิดว่าจะกลับไปเมืองจินหลิงกะทันหันแบบนี้

เดิมทีเขาคิดอยู่ว่า ปล่อยให้อู๋เฟยเยี่ยนไปที่ภูเขาแสนลี้ก่อน ตัวเองก็ค่อยอยู่เป็นเพื่อนหลินหว่านเอ๋อร์ที่เตียนหนานสักสองวัน

เพราะอย่างน้อยเธออาศัยอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เล็กๆ แต่ก็ไม่ได้กลับมาเป็นเวลาเกือบสามร้อยกว่าปีแล้ว ความรู้สึกคิดถึงบ้านเกิดแบบนี้ เกรงว่าคนอื่นๆ จะไม่สามารถเข้าใจและเข้าถึงได้เลยแม้แต่น้อย

จากนั้นรอให้อู๋เฟยเยี่ยนเตรียมจะเดินทางออกไปจากภูเขาแสนลี้ ตัวเองกับหลินหว่านเอ๋อร์ก็ค่อยเดินทางกลับเมืองจินหลิง หลังจากที่ถึงเมืองจินหลิงแล้วก็ค่อยไปขอให้ซุนจือต้งช่วยเหลือ โดยใช้เส้นสายพรรคพวกและภูมิหลังของเขาในการคัดลอกกล้องวงจรปิดทั้งหมดออกมาหลังจากที่อู๋เฟยเยี่ยนเดินทางไปถึงหัวเซี่ยแล้ว ถึงตอนนั้นก็สามารถย้อนรอยตามเส้นทางของเธอได้ประมาณหนึ่ง

รอให้ได้เส้นทางของเธอออกมาแล้ว ตัวเองก็จะรีบเดินทางไปยังภูเขาแสนลี้ทันที และเดินรอยตามเส้นทางของอู๋เฟยเยี่ยนอีกสักหนึ่งครั้ง ลองดูว่าจะได้รับอะไรบางอย่างหรือไม่

แต่ตอนนี้ จู่ ๆ ก็มีมารดาแห่งผูเอ่อร์โผล่ออกมา เย่เฉินเองก็ไม่กล้าปล่อยเธอเติบโตอยู่ที่นี่แต่เพียงลำพัง ฉะนั้นจึงทำได้เพียงแค่ขุดเธอไป และพากลับไปยังเมืองจินหลิงเพื่อให้หลินหว่านเอ๋อร์ทำการปลูกลงหลักปักฐานไว้ที่ลานบ้านชั้นบนสุดของเธอให้เรียบร้อย

เผอิญว่าตัวเองก็สามารถฉวยโอกาสนี้ทำการย้อนรอยข้อมูลกล้องวงจรปิดตอนนี้ดูก่อนได้ ลองดูสิว่าจะสามารถย้อนหาเส้นทางของอู๋เฟยเยี่ยนได้บ้างหรือไม่

เมื่อรอให้หลินหว่านเอ๋อร์ทำการปลูกลงหลักปักฐานเรียบร้อยแล้ว หลังจากที่ตัวเองก็รวบรวมเส้นทางของอู๋เฟยเยี่ยนไว้ได้แล้ว ตัวเองก็ค่อยเดินทางจากเมืองจินหลิงเพื่อตรงไปยังภูเขาแสนลี้