ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 582
บทที่ 582
ซ่งหรงวี่ที่อยู่ข้างๆที่เห็นเช่นนี้ ก็รีบลุกขึ้นยืน และกล่าวว่า: “คุณปู่ ตระกูลซ่งของเราก็เป็นมิตรกับตระกูลอู๋มานานหลายปี โปรดคิดทบทวนให้ดี!”
ซ่งหรงวี่ต่อให้ตายก็ไม่อยากเห็น สองตระกูลซ่งและตระกูลอู๋แตกหักกัน
เขายังหวังว่าจะให้ซ่งหวั่นถิงได้แต่งงานกับตระกูลอู๋ ถ้าทั้งสองครอบครัวแตกหักกัน งั้นก็ไม่มีทางเป็นไปได้ตลอดไป!
คุณท่านซ่งเหลือบมองซ่งหรงวี่ กล่าวอย่างเย็นชาว่า: “ไม่มีอะไรให้คิดทบทวนแล้ว ตระกูลอู๋เป็นตระกูลแรกในเจียงหนาน ตระกูลซ่งของเราคบผู้ที่มีฐานะร่ำรวยกว่าไม่ได้หรอก! ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ตระกูลซ่งและตระกูลอู๋ก็ตัดความสัมพันธ์กัน!”
เมื่อสิ้นเสียงลง ทุกคนที่นั่งอยู่ต่างก็ตกตะลึง
ทุกคนต่างก็คิดไม่ถึง งานจัดเลี้ยงวันเกิด ไม่คิดว่ามันจะทำให้เกิดความแตกแยกระหว่างตระกูลอู๋ตระกูลแรกในเจียงหนานและตระกูลซ่งซึ่งเป็นตระกูลแรกในจินหลิง ……
ดูเหมือนว่า ต่อจากนี้ไปจินหลิงจะเปลี่ยนไป!
สายตาเย็นชาของอู๋ตงไห่มองข้ามคุณท่านซ่งและเย่เฉินไป พูดด้วยความโกรธว่า: “ตระกูลซ่งก็ดี อาจารย์เย่ก็ดี ฉันอู๋ตงไห่จะจำพวกคุณไว้! เรามารอดูกัน! อู๋ซิน ไป!”
พูดจบ อู๋ตงไห่ประคองอู๋ซิน สะบัดแขนเสื้อจะไป
เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา: “นี่ก็นึกว่าเรื่องมันจบแล้ว?”
อู๋ตงไห่หันหัวกลับมา ถามด้วยกลิ่นอายแห่งการสังหาร: “ไอ้แซ่เย่ นายคิดว่ายังไงล่ะ?”
เย่เฉินกล่าว: “ฉันทำให้ลูกชายแกเสียมือไปข้างหนึ่ง เพียงแค่สอนบทเรียนให้เขา แต่พวกแกไปพังร้านของท่านซือ ก็ต้องชดใช้!”
เมื่อพูดจบ เย่เฉินกล่าวอย่างไม่สงสัย: “ฉันให้เวลาจำกัดภายในสามวัน ชดใช้ให้ท่านซือสิบเท่า และก้มหัวขอโทษท่านซือซะ ไปอ้อนวอนให้เขายกโทษให้ มิฉะนั้น ครั้งหน้าฉันจะทำให้มือข้างหนึ่งของอู๋ซินพิการอีก!”
เมื่ออู๋ตงไห่ได้ยินคำนี้ สายตาเย็นชา หน้าตาดุร้าย!
พูดจบ ก็พาอู๋ซินที่มือหัก ออกจากวิลล่าของตระกูลซ่งอย่างจนตรอก
ซ่งหรงวี่มองไปยังร่างของอู๋ตงไห่ที่เดินจากไป และมองซ่งหวั่นถิง เช่นเดียวกับคุณท่านที่อ่อนกว่า 10 กว่าปี แอบกัดฟัน ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ
สำหรับเขาแล้วในวันนี้ เป็นการสูญเสียอย่างหนัก!
คุณปู่ผู้แก่เฒ่าท่านนี้ ทันใดนั้นมีอายุขัยเพิ่มขึ้นเป็นสิบๆปี ความดีความชอบที่ยิ่งใหญ่ของเย่เฉินก็ยกให้เป็นของซ่งหวั่นถิง และเพื่อเย่เฉิน คุณปู่ก็แตกคอกับตระกูลอู๋……
ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป บางทีวันหนึ่งคุณปู่อาจจะประกาศอย่างกะทันหันว่า ให้ซ่งหวั่นถิงเป็นทายาทรุ่นต่อไป!
อย่างนั้น เขาก็คงกระทำในสิ่งที่ไร้ประโยชน์แล้วน่ะสิ?
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...