ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5820

การเดินทางขากลับของเย่เฉินกับหลินหว่านเอ๋อร์เป็นไปด้วยความราบรื่นทุกอย่าง

เครื่องบินออกเดินทางตรงเวลาแปดโมงครึ่ง เวลาที่ถึงเมืองจินหลิงคือสิบเอ็ดมองตรง

ช่วงเที่ยง ทั้งสองคนรีบกลับไปที่โฮมสเตย์จื่อจิน ตลอดทาง หลินหว่านเอ๋อร์ประคองต้นอ่อนของมารดาแห่งชาผูเอ่อร์เอาไว้ตลอดทาง ไม่กล้าคลายออกแม้แต่วินาทีเดียว

หลังจากที่กลับถึงโฮมสเตย์จื่อจิน หลินหว่านเอ๋อร์ให้ทุกคนของโฮมสเตย์ให้หลบไปก่อนชั่วคราว มาที่สวนชั้นบนกับเย่เฉิน แล้วก็รีบนำต้นอ่อนของมารดาแห่งชาผูเอ่อร์ปลูกใหม่อีกครั้ง

และเธอจ้องมองอยู่ที่สวนอยู่หลายที ถ้าหากไม่ตัดต้นไม้อื่นในสวนทิ้ง ถ้าอย่างนั้นมีเพียงแค่ที่ว่างของริมบ่อน้ำพุร้อนที่เหมาะสมที่สุดจริงๆ

เธอชี้ไปที่พื้นที่ว่างผืนนั้นแล้วพูดกับเย่เฉิน: “ตามความรวดเร็วในการเจริญเติบโตของต้นชาตามปกติ พื้นที่โล่งของที่นี่สามารถให้ต้นชาเจริญเติบโตได้ประมาณแปดปีสิบปี เพียงแต่ไม่รู้ว่าความรวดเร็วในการเจริญเติบโตของมารดาแห่งชาผูเอ่อร์จะเร็วขนาดไหน ถ้าหากโตถึงขนาดประมาณหนึ่ง ที่โล่งของพื้นดินที่นี่ก็ไม่เพียงพอแล้ว ต้องเปลี่ยนสถานที่”

เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “ยังไม่ต้องสนใจเรื่องพวกนี้ ตอนนี้นำมันพักไว้ที่นี่ก็พอ ชาติที่แล้วของมันมีชีวิตอยู่จนต้านทานทัณฑ์สวรรค์ได้ ชาตินี้จะต้องไม่มีทางตายตั้งแต่อายุน้อยเพราะแค่ย้ายสถานที่ไม่กี่ครั้งหรอก นำมันพักไว้ที่นี่ก่อน ต่อไปไม่แน่ว่าจะเปลี่ยนเป็นสถานที่อื่น รอให้คุณรับช่วงจากจื้อเฉิงกรุ๊ป หลังจากปรับภูเขาเอ้อหลางเรียบร้อยแล้ว ไม่แน่ว่าอาจจะสามารถย้ายไปปลูกที่ภูเขาเอ้อหลางได้”

หลินหว่านเอ๋อร์ส่ายหน้ากล่าว: “ต้นไม้ต้นนี้เป็นของคุณชาย ข้าน้อยเพียงแค่เลี้ยงดูปกป้องแทนคุณชาย คุณชายบอกว่าจะย้ายไปที่ไหน ข้าน้อยก็จะย้ายไปที่นั่นให้คุณชาย”

เย่เฉินกล่าวอย่างจริงจัง: “คุณกับเธออยู่ด้วยกันนานที่สุด อนาคตนำไปปลูกที่ไหน ก็ให้คุณตัดสินใจเถอะ”

หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า: “ข้าน้อยเชื่อคุณชายทุกอย่าง”