ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5821

หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้าเบาๆ จ้องมองต้นอ่อนต้นนั้แล้วกล่าวอย่างทอดถอนใจ: “ตอนนี้ก็ต้องดูว่าเธอจะโตเร็วขึ้นอีกหน่อยได้ไหมแล้วล่ะ......”

เย่เฉินยิ้มบาง: “มั่นใจเถอะ เธอมีโชคเป็นของตัวเธอเอง”

พูดไป เย่เฉินกล่าวอีกว่า: “ใช่แล้ว คุณหลินเชิญท่านซุนมาหน่อย อยากจะคุยกับเขาเรื่องกล้องวงจรปิด”

หลินหว่านเอ๋อร์ลุกขึ้นกล่าว: “คุณชายรอสักครู่ ฉันจะให้เหล่าซุนโทรไป”

ในไม่ช้า ซุนจือต้งที่สภาพร่างกายดูอ่อนเยาว์ไม่น้อย ก็วิ่งเหยาะมาที่สวนชั้นบน

ทันทีที่เข้าในสวน เขาก็เอ่ยกล่าวด้วยความนอบน้อม: “คุณหนู คุณเย่ ทั้งสองท่านมีอะไรจะสั่งผมเหรอครับ?”

หลินหว่านเอ๋อร์: “มีวิธีทางที่จะสามารถตรวจสอบกล้องวงจรปิดทั้งหมดในสองสามวันนี้ที่เตียนหนาน โดยที่ไม่ทำให้ผู้คนแตกตื่นได้ไหม?”

ซุนจือต้งกล่าว: “คุณหนู ขอเพียงแค่กล้องวงจรปิดเป็นของทางราชการ ในระบบล้วนสามารถตรวจสอบได้ สิทธิ์ของผมสูง สามารถเรียกดูได้อย่างแยบยล ขอเพียงแค่คุณบอกผม ต้องการเรียกดูกล้องวงจรปิดตรงไหนก็พอครับ”

หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า รำลึกกลับไปอู๋เฟยเยี่ยนปรากฏตัวที่บนภูเขาหลังเต่าเมื่อตอนสิบโมงเช้าของเมื่อวานนี้ ดังนั้นจึงกล่าว: “นายเรียกดูกล้องวงจรปิดในพื้นที่ทั้งหมดของโซโรก่อน”

“ครับ”ซุนจือต้งกล่าว: “คุณหนูรอสักครู่ ผมจะมอบหมายให้คนไปจัดการเดี๋ยวนี้ พวกเขาจะใช้สายสัญญาณพิเศษนำเนื้อหาวิดีโอทั้งหมดถ่ายโอนไปเก็บไว้บนคลาวด์เซิร์ฟเวอร์ หลังจากถ่ายโอนเสร็จเรียบร้อย คุณก็สามารถเข้าไปค้นหาบนเซิร์ฟเวอร์ได้ตามใจชอบ”

หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้าเล็กน้อยด้วยความพอใจ กล่าว: “นายรีบไปจัดการ ฉันรอข่าวจากนาย”

ซุนจือต้งรีบกล่าว: “ครับคุณหนู ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้”

ตอนนั้น ที่นี่ก็คือทางวงกตขนาดมหึมาที่เป็นศิลปะชั้นยอดของธรรมชาติ ขวางทหารชิงของหลินจู๋ว์หลูที่ล้อมปราบเธอเอาไว้ และได้นำพาโอกาสที่ยากลำบากอย่างหนึ่งมาให้พวกเขา

เพียงแค่ในปัจจุบันนี้ ภูเขาแสนลี้ที่การเดินทางเดิมทีแสนยากลำบาก บัดนี้ได้ถูกทางด่วนสายนี้เชื่อมถึงกันไปหมด อุโมงค์และสะพานนับไม่ถ้วน นำที่แห่งนี้เชื่อมเข้าด้วยกันกับโลกภายนอกอย่างใกล้ชิด

แต่ว่า ถึงแม้ว่าทางด่วนจะสามารถปรับเปลี่ยนการคมนาคมของภูเขาแสนลี้ได้ แต่กลับไม่สามารถปรับเปลี่ยนความพิเศษของลักษณะพื้นภูมิของโลกของภูเขาแสนลี้ได้ ตั้งแต่สมัยโบราณเป็นต้นมาที่นี่เรียงรายไปด้วยภูเขา พื้นที่กว้างใหญ่ประชากรบางเบา การคมนาคมไม่สะดวกเป็นอย่างยิ่ง ต้องข้ามภูเขาหลายลูกกว่าจะได้เจอหมู่บ้านสักแห่ง มีคนในบางหมู่บ้าน ไม่เคยก้าวขาออกไปจากภูเขาที่ตนใช้ชีวิตอยู่แม้แต่ครึ่งก้าว

และในช่วงหลายปีที่ผ่านมาตามการพัฒนาของเศรษฐกิจที่ต่อเนื่อง และความก้าวหน้าของการขยายตัวของเมืองที่ไม่หยุดหย่อน ชาวเขาที่ใช้ชีวิตอยู่ในภูเขามานานหลายชั่วอายุคน ก็ได้ทยอยย้ายออกจากภูเขาไปตั้งนานแล้ว ตอนนี้ประชากรในภูเขา น้อยกว่าในยุคสมัยของอู๋เฟยเยี่ยนกับหลินจู๋ว์หลูมาก

ในเวลานี้ รถของอู๋เฟยเยี่ยนเพิ่งจะขับผ่านพื้นที่ให้บริการพื้นที่หนึ่ง แต่เธอไม่ได้เลือกที่จะจอด แต่หลังจากขับต่อไปได้อีกประมาณสิบกว่ากิโลเมตร ก็นำรถชิดข้างทางเข้าจอดที่ในช่องทางฉุกเฉิน

หลังจากรถจอดนิ่งสนิทแล้ว เธอก็ค่อยๆลงจากรถ ยืนอยู่ข้างทางหันไปมองที่บริเวณไกลๆครู่หนึ่ง กล่าวพึมพำ: “เป็นที่นี่แหละ...... อาจารย์ เฟยเยี่ยนกลับมาเยี่ยมท่านแล้ว......”