เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5824

เย่เฉินชัดเจนมากว่า ที่ตนเองตามหาครั้งนี้ ไม่ใช่อู๋เฟยเยี่ยน แต่เป็นสถานที่นั้นที่อู๋เฟยเยี่ยนต้องการไป

ตนนำภาพวาดของเมิ่งฉางเชิงปล่อยออกมา อู๋เฟยเยี่ยนรีบให้องค์กรพั่วชิงเข้าสู่ความนิ่งเงียบ ข้อนี้พิสูจน์ได้ว่าเธอค่อนข้างหวาดกลัว

แต่ยิ่งหวาดกลัว เธอก็ยิ่งแอบมาที่หัวเซี่ยเงียบๆคนเดียว อีกทั้งไปที่ภูเขาแสนลี้แล้ว นี่ก็พิสูจน์ได้ว่า เธอในตอนนี้จะต้องรีบเร่งเป็นอย่างมากแน่นอน

เย่เฉินคาดเดา เป็นไปได้มากว่าเป็นเพราะไปค้นหาความลับที่เมิ่งฉางเชิงทิ้งเอาไว้ตอนนั้น บางทีก็คือความลับอายุยืนที่ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเอ่ยถึงก่อนหน้านี้

ดังนั้น รอหลังจากที่อู๋เฟยเยี่ยนออกไปจากภูเขาแสนลี้ ตนค่อยเข้าไปค้นหา ยังไม่ต้องสนใจว่าจะได้รับอะไรหรือไม่ อย่างน้อยก็จะไม่เพิ่มอันตราย

และในเวลานี้

ที่ภูเขาแสนลี้

อู๋เฟยเยี่ยนราวกับจอมยุทธ์หญิงในหนังกำลังภายในห้อยโหนสลิง กระโดดไต่กำแพง เดินอยู่ท่ามกลางป่าไม้ในภูเขาลึกด้วยความรวดเร็ว เป็นภูเขาสูงชัน ป่าไม้เก่าแก่ในภูเขาลึกในสายตาของคนทั่วไป แต่ต่อหน้าเธอแล้ว เรียกได้ว่าราวกับเป็นพื้นที่ราบก็ว่าได้

แม้ว่าจะเดินลึกเข้าไปในภูเขาใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆ แต่สถานการณ์กลับยิ่งราบรื่นขึ้นเรื่อยๆ

ตอนหลังจากที่เธอห่างจากทางด่วนเป็นระยะทางไกลแล้ว ค่อยๆเข้าไปในภูเขาลึกไกลแล้ว เธอพบว่าเมื่อเทียบภูเขาแสนลี้ตรงหน้า กับเมื่อสามร้อยปีก่อน กลับไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไป

ภูเขาเขียวขจีของที่นี่ยังเป็นเช่นเดิม แล้วก็ยังคงไร้ผู้คนอาศัยเช่นเดิม

อู๋เฟยเยี่ยนอาศัยความทรงจำในตอนนั้น ที่เดินตั้งแต่เช้าจรดค่ำในภูเขาลึก

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน