ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5826

อู๋เฟยเยี่ยนที่สงสัย ก้าวเข้าไปยังทิศทางด้านในของห้องหิน

เดิมที ห้องหินของเมิ่งฉางเชิงมีเพียงห้องด้านนอกนี้เท่านั้น

เมิ่งฉางเชิงในตอนนั้น ได้เริ่มต้นการฝึกฝนห้าร้อยปีครั้งที่สอง ได้ทำให้การอดอาหารเป็นจริงขึ้นมาแล้ว นั่งฝึกฝนตลอดทั้งวันทั้งคืน ไม่ต้องนอน กินข้าวรวมทั้งเข้าห้องน้ำ

หลังจากที่พาอู๋เฟยเยี่ยนกับหลินจู๋ว์หลูกลับถ้ำ เมิ่งฉางเชิงใช้กระบี่เพื่อแบ่งออกเป็นสองห้องนอนเพื่อทั้งสองคน แล้วก็ทำห้องครัวและห้องน้ำ

เพื่อการฝึกฝนของตนเองไม่ได้รับการรบกวน เมิ่งฉางเชิงทำห้องหินให้ตนเองห้องหนึ่ง ทำเป็นห้องนั่งสมาธิฝึกฝนของตนเอง

ดังนั้น ที่นี่จึงมีห้องหินเพิ่มขึ้นอีกห้าห้อง

อู๋เฟยเยี่ยนจ้องมองห้องหินทั้งสี่ห้องรอบหนึ่ง ตอนที่มาถึงยังตำแหน่งห้องหินห้องที่ห้า ที่นี่ไม่เห็นร่องรอยของห้องหินห้องที่ห้าแล้ว

ทางเข้าของห้องหินห้องที่ห้าแต่เดิม ในเวลานี้ได้กลายเป็นกำแพงหินเกลี้ยงเกลาไร้ร่องรอยแล้ว

อู๋เฟยเยี่ยนพลางลูบกำแพงหินที่เกลี้ยงเกลานั้น พลางเอ่ยปากกล่าว: “อาจารย์ ตอนนั้นท่านถึงสิ้นอายุขัย เมื่อฉันกับศิษย์พี่ได้ยินฝากฝังเรื่องของที่นี่ ฉันพูดสองสามประโยคจากก้นบึ้งของหัวใจอย่างรีบร้อน ท่านก็นำข้ากับศิษย์พี่ออกไป หลังจากตอนนั้น ท่านก็หายสาบสูญไปในห้องหินห้องนี้ ตอนนั้นผลการฝึกฝนของฉันอ่อนแอ ยังไม่สามารถแยกแยะได้ว่านี่คือวิชาบังตาหรือพลังวิเศษ......”

พูดไป อู๋เฟยเยี่ยนดึงริบบิ้นเส้นหนึ่งออกมาจากบริเวณ ทันทีที่สะบัดข้อมือ ริบบิ้นเส้นนั้นก็แข็งตรง ราวกับกระบี่ที่ทำมาจากผ้าไหม

ดาบยาวเล่มนี้ ก็คือเครื่องมือทางธรรมของอู๋เฟยเยี่ยน

ในเวลานี้ คมดาบของดาบยาวนั้นเกิดเสียงคำรามสั่นสะเทือน อู๋เฟยเยี่ยนชี้ปลายดาบไปที่กำแพงหิน กัดฟันแน่น กล่าวเสียงเย็นชา: “วันนี้ ฉันจะทำลายถ้ำนี้ ดูว่าท่านจะสามารถหยั่งรู้ได้หรือไม่!”

เมื่อพูดจบ อู๋เฟยเยี่ยนรวบรวมปราณทิพย์ลงไปที่คมดาบ ปราณทิพย์ที่พลุ่งพล่านกลายเป็นพลังโจมตีที่รุนแรง ทันใดนั้นก็ฟาดฟันไปบนกำแพงกินที่เกลี้ยงเกลาแผ่นนั้นทันที