ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5852

ส่วนผู้ที่นั่งอยู่บนเบาะหลังแถวสองหลังซือไท่ก็คือ หญิงวัยกลางคนที่ถูกเรียกว่านายหญิง ซึ่งสร้อยข้อมือลูกปัดที่เย่เฉินกำลังถืออยู่ในมือก็เป็นสิ่งที่เธอทิ้งไว้ในอารามชิงจ้าว โดยเฉพาะ

ตอนนี้ ซือไท่นั่นหันหน้ากลับไปทางหญิงวัยกลางคน แล้วถามอย่างเคารพนอบน้อม: “นายหญิง ต่อไปเราจะจัดแจงอย่างไรดีคะ?”

นายหญิงนั่นกำลังเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง เมื่อได้ยินคำถาม จึงเอ่ยปากตอบกลับว่า: “ไปจินหลิงเถอะ ฉันจะพักอยู่ในวัดชีเสียเหมือนเมื่อก่อน พวกเธอสองคนก็ไปพร้อมฉันสิ หลังจากถึงจินหลิงแล้ว ก็อย่าปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนอีกเลย”

“รับทราบค่ะ!”ซือไท่นั่นพยักหน้าเบา ๆ แล้วพูด: “งั้นเดี๋ยวดิฉันแจ้งสมภารก่อน”

หลังจากพูดจบ ซือไท่ก็ถามอีกว่า: “ใช่สินายหญิง ถัดจากนี้คุณยังอยากคบค้าสมาคมกับผู้หญิงคนไหนอีกหรือ? ดิฉันจะดูก่อนว่าจะหาโอกาสได้หรือไม่”

นายหญิงยักคิ้ว ยิ้มพลางตอบกลับว่า: “อยากเจอใครงั้นเหรอ……จะว่าไปฉันอยากเจออิโตะ นานาโกะอยู่นะ ในบรรดาผู้หญิงเหล่านี้ คนที่มีโอกาสเข้าถึงเต๋ามากที่สุดก็คือเธอแล้วล่ะ”

ซือไท่อมยิ้ม: “งั้นดิฉันจะคิดหาวิธีจัดแจงให้นะคะ”

นายหญิงพยักหน้า หัวเราะเบา ๆ แล้วพูด: “เหมือนเธอกำลังฝึกวิถีบู๊อยู่ในช็องเซลีใช่ไหม?”

“ใช่ค่ะ”ซือไท่ตอบกลับ: “คนที่ฝึกพร้อมเธอยังมีซูรั่วหลีและฉินเอ้าเสวี่ยน”

นายหญิงพูด: “พรสวรรค์ของสาวน้อยทั้งสองคนนั้นยังไม่สามารถเทียบเคียงกับอิโตะ นานาโกะได้ นอกเสียจากมีโอกาสที่ยิ่งใหญ่ มิฉะนั้นก็จะไม่มีโอกาสอะไรได้เข้าถึงเต๋า”

ซือไท่อดพูดอย่างกังวลใจเล็กน้อยไม่ได้: “นายหญิงคะ อย่างไรเสียอิโตะ นานาโกะก็เป็นคนญี่ปุ่น หากเธอเข้าถึงเต๋าจริง ๆ จะมีความเสี่ยงอะไรหรือเปล่าคะ?”

นายหญิงส่ายหน้า: “ไม่จำเป็นต้องกังวลหรอก เธอจะเป็นคนประเทศไหนมันไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญคือพฤติกรรมมารยาทของเธอดีหรือไม่ รวมไปถึงหัวใจของเธออยู่ที่ไหน หากพฤติกรรมมารยาทไม่ดี มีความเห็นนอกรีต แม้จะเป็นคนหัวเซี่ยแล้วอย่างไรเล่า?”

ชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนนายหญิงจะพูดอีกว่า: “ดูจากสถานการณ์ในตอนนี้ พฤติกรรมมารยาทของหญิงสาวคนนี้สมบูรณ์แบบอย่างไร้ที่ติเลย แถมหัวใจของเธอก็ไม่ได้อยู่ญี่ปุ่นตั้งนานแล้วเหมือนกัน”