เมื่อเย่เฉินและหลินหว่านเอ๋อร์มาถึงสนามบินยงโจว เครื่องบินส่วนตัวลำหนึ่งก็บินออกจากยงโจวพอดี ซึ่งมุ่งหน้าไปยังเย่นจิง
ในทุก ๆ วัน จะมีเครื่องบินส่วนตัวหลายลำรวมไปถึงเครื่องบินราชการของบริษัทให้เช่าต่าง ๆ บินจากมณฑลเมืองต่าง ๆ ไปยังเมืองหลวงเย่นจิง ดังนั้นเครื่องบินลำนี้จึงไม่ได้รับความสนใจเป็นพิเศษแต่อย่างใด
เครื่องบินWoouของเย่เฉินก็จอดรออยู่ที่นี่นานมากแล้วเหมือนกัน เมื่อเย่เฉินและหลินหว่านเอ๋อร์ผ่านจุดตรวจ หลังจากขึ้นเครื่องแล้ว กัปตันก็ยื่นคำร้องเทคออฟกับหอควบคุมการบินโดยตรง เพื่อมุ่งหน้าไปยังจินหลิง
ในขณะที่เครื่องบินเทคออฟ เย่เฉินยังคงใช้นิ้วเล่นสร้อยข้อมือลูกปัดที่ทำมาจากไม้กฤษณอยู่เช่นเคย หลังจากเครื่องบินบินอยู่บนฟ้าอย่างนิ่มนวลแล้ว จู่ ๆ เย่เฉินก็เอ่ยปากถามหลินหว่านเอ๋อร์: “คุณหลิน วันนี้ซือไท่ที่เธอเจอ นอกจากไม่ให้ฉันหันกลับไปแล้ว เธอพูดหรือเปล่าว่าฉันจะกลับภูเขาแสนลี้ได้อีกทีตอนไหน?”
หลินหว่านเอ๋อร์ส่ายหน้าแล้วตอบกลับ: “ซือไท่นั่นพูดแค่ว่าภูเขาแสนลี้อันตรายเกินไป คุณชายอย่าได้ไปเป็นอันขาด แต่กลับไม่ได้บอกเลยว่าคุณชายจะไปอีกทีได้เมื่อไหร่ บางทีเพื่อคำนึงถึงความปลอดภัย ต่อไปคุณชายอย่าไปที่นั่นอีกเลยจะดีกว่าค่ะ”
“ทำไมล่ะ?” เย่เฉินพูดพึมพำ: “เธอบอกว่าที่นั่นอันตราย แต่ต่อให้อันตรายมากแค่ไหน แต่ความอันตรายก็มีขีดจำกัดอยู่ ศักยภาพในปัจจุบันของฉันยังไม่พร้อม ที่นั่นไม่ต่างอะไรจากสถานที่ที่เต็มไปด้วยภยันตรายสำหรับฉัน สักวันถ้าเกิดศักยภาพของฉันพุ่งพรวด บางทีที่นั่นก็ไม่ต่างอะไรจากสถานที่ที่ธรรมดาแล้ว”
หลินหว่านเอ๋อร์พูดอย่างมั่นใจ: “คุณชาย บ่าวรู้สึกว่าในระยะเวลาอีกยาวนานในอนาคตของคุณชาย อย่ามีความคิดที่จะย้อนกลับไปยังภูเขาแสนลี้อีกเลย เมื่อเปรียบเทียบกับการทุ่มเทแรงกายและแรงใจไปที่ภูเขาแสนลี้โดยเสียเปล่า จะดีกว่าหากเอาเวลามาคิดพิจารณาว่าต้องทำอย่างไรถึงจะเจอโอกาสในการบรรลุ ทำการเปิดจุดหนีว๋านออกโดยสิ้นเชิง”
เย่เฉินย้อนถาม: “หลังจากจุดหนีว๋านเปิดออกแล้ว ฉันสามารถกลับภูเขาแสนลี้อีกครั้งได้หรือไม่?”
หลินหว่านเอ๋อร์ส่ายหน้า: “บ่าวรู้สึกว่าต่อให้จุดหนีว๋านเปิดออกแล้วก็ไม่สามารถกลับไปได้เหมือนกัน เพราะเมื่อจุดหนีว๋านของคุณชายเปิดออกแล้ว ก็แค่พอมีศักยภาพที่จะต่อสู้กับอู๋เฟยเยี่ยนได้อย่างยากลำบากเท่านั้น อีกทั้งอัตราชนะก็ต่ำมาก ๆ ด้วย หากต้องการย้อนกลับไปไปยังภูเขาแสนลี้ อย่างน้อยก็ต้องอยู่เหนืออู๋เฟยเยี่ยนให้ได้ก่อนค่อยว่ากันอีกที”
ในมุมมองของหลินหว่านเอ๋อร์ แม้นซือไท่นั่นจะเป็นซือไท่ปลอม ทว่าคำพูดที่เธอกล่าวมากลับเป็นความจริงที่แน่นอน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...
สงสัยไม่ได้อ่านต่อแล้ว...แต่งดีมากเลยคัฟ ได้อรรถรถ...
สงสัยจะไม่ได้อ่านต่อแล้ว กำลังสนุกเชี่ยว...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอครับ 6096...
ทำไหมไม่ต่อครับ รอมาหลายเดือนแล้วครับ...