ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5855

ในใจเย่เฉิน การเปิดจุดหนีว๋านเป็นเรื่องเร่งด่วนที่เขาในตอนนี้จำเป็นต้องรีบจัดการ

ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ว่าตกลงภัยพิบัติใหญ่หลวงที่ซ่อนอยู่ในภูเขาแสนลี้คืออะไรกันแน่ แค่อู๋เฟยเยี่ยนคนเดียวก็ทำให้เขารู้สึกจนตรอกแล้ว

ตอนนี้ถึงแม้อู๋เฟยเยี่ยนจะถอยกลับชั่วคราว แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าต่อไปเธอจะหวนกลับคืนมาอีก

มิหนำซ้ำเธอเป็นศัตรูที่ไม่อาจอยู่ร่วมฟ้าดินเดียวกันกับตน ต่อให้อนาคตเธอจะไม่มาหัวเซี่ยอีก ตัวเองก็ต้องไปตามล้างแค้นกับเธอ ดังนั้นตนจึงจำเป็นต้องรีบแสวงหาโอกาสให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ แล้วเปิดจุดหนีว๋านออก

ดังนั้นเขาจึงเอ่ยปากพูดหลินหว่านเอ๋อร์ที่อยู่ข้าง ๆ ว่า: “คอยฉันจัดแจงเรื่องราวในจินหลิงเสร็จสรรพ ก็จะหาโอกาสออกไปหาประสบการณ์ เที่ยวชมโลกกว้างให้มากกว่านี้”

หลินหว่านเอ๋อร์ถาม: “คุณชายมีทิศทางคร่าว ๆ ไหมคะ?”

เย่เฉินส่ายหน้า: “ในเมื่อเป็นการแสวงหาโอกาส เมื่อพูดตามหลักแล้วควรปล่อยให้มันเป็นไปตามฟ้าลิขิต อยากไปไหนก็ไป”

พอพูดจบ เย่เฉินก็อดพูดอย่างทอดถอนใจไม่ได้: “แต่ยิ่งเป็นแบบนี้ ก็ยิ่งไม่รู้ว่าควรเริ่มลงมือยังไง ยังไงซะฉันก็มีครอบครัวมีธุรกิจ ในจินหลิงก็มีลูกน้องผู้ติดตามอยู่ไม่น้อย ไม่มีทางวางมือจากทุกอย่างแล้วหายไปอย่างไร้ร่องรอย แบบแผนเพียงหนึ่งเดียวที่สมเหตุสมผลและทำได้ก็คือทุก ๆ ครั้งจะเดินทางไปสถานที่เดียวเท่านั้น จากนั้นค่อยกลับจินหลิง เพื่อเตรียมการสำหรับการเดินทางครั้งต่อไป”

หลินหว่านเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะพูดอย่างถอดถอนใจ: “แต่ทว่าดวงชะตาเกิดของคุณชายสูงเกินไป บ่าวก็ไม่สามารถดูดวงให้คุณชายได้เช่นกัน คุณชายจึงต้องตัดสินใจทุกอย่างด้วยตนเองแล้วล่ะค่ะ”

เย่เฉินลูบสร้อยข้อมือลูกปัดที่อยู่ในมือ จู่ ๆ ดวงตาก็เป็นประกายขึ้นมา แล้วเอ่ยปากพูดว่า: “ฉันอยากกลับเย่นจิงเที่ยวหนึ่งก่อน!”

หลินหว่านเอ๋อร์ถามเขา: “คุณชายวางแผนที่จะไปแสวงหาโอกาสในเย่นจิงหรือ?”