ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5856
หลินหว่านเอ๋อร์ส่ายหน้า: “บ่าวไม่รีบหรอกค่ะ สาเหตุหลักที่จินหลิงทำให้บ่าวรู้สึกผูกพันนั้นเป็นเพราะมารดาแห่งชาผูเอ่อร์ แต่ก่อนออกจากบ้านบ่าวได้รดน้ำให้มันแล้ว แถมเมื่อวานจินหลิงยังฝนตกด้วย คิดว่าคงไม่จำเป็นต้องดูแลจัดการเป็นพิเศษ”
เย่เฉินตอบกลับอย่างเด็ดเดี่ยวโดยไม่ต้องหยุดคิด: “งั้นก็รบกวนคุณหลินเดินทางไปเย่นจิงพร้อมฉันสักเที่ยวหนึ่งนะ”
เมื่อหลินหว่านเอ๋อร์ได้ยินเย่เฉินเชิญชวนตนให้ร่วมเดินทางด้วย เธอก็รู้สึกตื่นเต้นดีใจมาก ก่อนจะรีบตอบกลับว่า: “บ่าวจะปฏิบัติตามคำสั่งทุกอย่างของคุณชายเลยค่ะ!”
หลังจากผ่านไปสิบนาที เครื่องบินที่หลินหว่านเอ๋อร์และเย่เฉินนั่งก็ได้รับการอนุมัติให้เปลี่ยนแปลงเส้นทางการบิน
เครื่องบินที่อยู่บนฟ้าเอนไปทางทิศเหนือ 30 องศา ก่อนจะมุ่งหน้าบินตรงไปยังเย่นจิง
ส่วนเย่เฉินที่อยู่บนเครื่องบินก็ใช้โทรศัพท์ดาวเทียม โทรไปหาถังซื่อไห่ พ่อบ้านตระกูลเย่
กดรับสาย ก่อนจะมีเสียงของถังซื่อไห่สะท้อนออกมา: “สวัสดีครับ ไม่ทราบว่ากำลังเรียนสายกับคุณอะไรอยู่ครับ?”
เย่เฉินเอ่ยปากพูด: “พ่อบ้านถัง ผมเองครับ”
ถังซื่อไห่จึงพูดอย่างเคารพนอบน้อม: “คุณชาย ผมเห็นว่าเบอร์โทรนี้เป็นเบอร์โทรศัพท์ดาวเทียมบนเครื่องบินตระกูลเย่ คุณกำลังอยู่บนเครื่องบินเหรอครับ?”
“ใช่ครับ”เย่เฉินพูด: “ผมกำลังเดินทางไปเย่นจิง น่าจะใช้เวลาอีกประมาณสองชั่วโมงถึงจะแลนด์ดิ้ง รบกวนคุณช่วยจัดแจงรถยนต์มารับผมที่สนามบินหน่อยนะครับ”
ถังซื่อไห่รีบตอบกลับ: “ได้เลยครับคุณชาย ผมจะจัดแจงขบวนรถเดี๋ยวนี้เลย ถึงตอนนั้นจะไปรับคุณที่สนามบินด้วยตนเอง แล้วจะแจ้งคุณท่านแล้วคนอื่น ๆ ให้ทราบด้วย”
เย่เฉินพูด: “ไม่จำเป็นต้องเล่นใหญ่อะไรหรอกครับ คุณเป็นพ่อบ้านใหญ่ของตระกูลเย่ หากคุณมารับผมด้วยตัวเองมันจะดูโดดเด่นไปหน่อย คุณไม่ต้องมาแล้วครับ แค่จัดการจอดรถคันหนึ่งไว้ที่สนามบินให้ผมก็พอแล้วครับ ผมอยากกลับคฤหาสน์หลังเก่าตระกูลเย่รอบหนึ่งน่ะครับ คุณแค่แจ้งคุณท่านก็พอแล้วครับ คนอื่น ๆ ก็ช่างมันเถอะครับ”
ถังซื่อไห่ตอบกลับอย่างเด็ดเดี่ยวโดยไม่ต้องหยุดคิด: “ได้เลยครับคุณชาย งั้นเดี๋ยวผมจะแจ้งคุณท่านก่อน คืนนี้คุณจะพักที่คฤหาสน์หลังเก่าหรือเปล่าครับ? หรือกลับมาพักที่วิลล่า?”
เย่เฉินพูดอื้มคำหนึ่งแล้วพูดว่า: “พักที่คฤหาสน์หลังเก่าดีกว่าครับ ช่วยเตรียมห้องนอนให้ผมสองห้องนะครับ ผมมาพร้อมกับเพื่อนอีกคนหนึ่ง”
ถังซื่อไห่ตอบกลับอย่างเคารพ: “ได้เลยครับ! คุณชายยังมีเรื่องอะไรที่จะกำชับอีกหรือเปล่าครับ?”
เย่เฉินพูด: “ไม่มีแล้ว มีแค่นี้แหละครับ”
ถังซื่อไห่พูด: “ได้เลยครับคุณชาย ผมจะไปรอคุณที่คฤหาสน์หลังเก่านะครับ”
……
ในเวลาเดียวกัน
ซือไท่ปลอมเอ่ยปากพูด: “พ่อบ้านถัง นายหญิงให้ฉันถามนายว่าตอนนี้นายอยู่เย่นจิงหรือเปล่า”
“กระผมอยู่ครับ!”ถังซื่อไห่รีบตอบกลับ: “ไม่ทราบว่านายหญิงมีคำสั่งอะไรหรือ?”
ซือไท่ปลอมตอบกลับ: “พ่อบ้านถังรอสักครู่นะ”
พอพูดจบ เธอก็มองไปทางหญิงวัยกลางคนนั่น แล้วเอ่ยปากพูด: “นายหญิงคะ ตอนนี้พ่อบ้านถังอยู่เย่นจิงอยู่ค่ะ”
นายหญิงพยักหน้าแล้วพูด: “โอเค เปลี่ยนแปลงแบบแผนการเดินทางถัดจากนี้หน่อย วันนี้เราจะไม่ไปจินหลิงแล้ว หลังจากลงจากเครื่องบินเราต้องรีบไปยงเหอกงเลย ให้พ่อบ้านถังไปพบฉันที่ยงเหอกงในอีกหนึ่งชั่วโมงข้างหน้า”
ซือไท่ปลอมตอบกลับอย่างเคารพ: “รับทราบค่ะ”
พอพูดจบ เธอก็ถามถังซื่อไห่ที่อยู่ทางปลายสาย: “พ่อบ้านถังได้ยินแล้วใช่ไหม?!”
ถังซื่อไห่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เคารพนอบน้อมอย่างยิ่งว่า: “กระผมได้ยินแล้วครับ!”
พูดจบ ถังซื่อไห่ก็ชะงักงันเล็กน้อย ก่อนจะพูดกดเสียงต่ำว่า: “พี่ซุน รบกวนคุณช่วยบอกนายหญิงหน่อยนะครับ คุณชายอยู่ระหว่างทางมาเย่นจิงแล้ว!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...