ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5856

หลินหว่านเอ๋อร์ส่ายหน้า: “บ่าวไม่รีบหรอกค่ะ สาเหตุหลักที่จินหลิงทำให้บ่าวรู้สึกผูกพันนั้นเป็นเพราะมารดาแห่งชาผูเอ่อร์ แต่ก่อนออกจากบ้านบ่าวได้รดน้ำให้มันแล้ว แถมเมื่อวานจินหลิงยังฝนตกด้วย คิดว่าคงไม่จำเป็นต้องดูแลจัดการเป็นพิเศษ”

เย่เฉินตอบกลับอย่างเด็ดเดี่ยวโดยไม่ต้องหยุดคิด: “งั้นก็รบกวนคุณหลินเดินทางไปเย่นจิงพร้อมฉันสักเที่ยวหนึ่งนะ”

เมื่อหลินหว่านเอ๋อร์ได้ยินเย่เฉินเชิญชวนตนให้ร่วมเดินทางด้วย เธอก็รู้สึกตื่นเต้นดีใจมาก ก่อนจะรีบตอบกลับว่า: “บ่าวจะปฏิบัติตามคำสั่งทุกอย่างของคุณชายเลยค่ะ!”

หลังจากผ่านไปสิบนาที เครื่องบินที่หลินหว่านเอ๋อร์และเย่เฉินนั่งก็ได้รับการอนุมัติให้เปลี่ยนแปลงเส้นทางการบิน

เครื่องบินที่อยู่บนฟ้าเอนไปทางทิศเหนือ 30 องศา ก่อนจะมุ่งหน้าบินตรงไปยังเย่นจิง

ส่วนเย่เฉินที่อยู่บนเครื่องบินก็ใช้โทรศัพท์ดาวเทียม โทรไปหาถังซื่อไห่ พ่อบ้านตระกูลเย่

กดรับสาย ก่อนจะมีเสียงของถังซื่อไห่สะท้อนออกมา: “สวัสดีครับ ไม่ทราบว่ากำลังเรียนสายกับคุณอะไรอยู่ครับ?”

เย่เฉินเอ่ยปากพูด: “พ่อบ้านถัง ผมเองครับ”

ถังซื่อไห่จึงพูดอย่างเคารพนอบน้อม: “คุณชาย ผมเห็นว่าเบอร์โทรนี้เป็นเบอร์โทรศัพท์ดาวเทียมบนเครื่องบินตระกูลเย่ คุณกำลังอยู่บนเครื่องบินเหรอครับ?”

“ใช่ครับ”เย่เฉินพูด: “ผมกำลังเดินทางไปเย่นจิง น่าจะใช้เวลาอีกประมาณสองชั่วโมงถึงจะแลนด์ดิ้ง รบกวนคุณช่วยจัดแจงรถยนต์มารับผมที่สนามบินหน่อยนะครับ”

ถังซื่อไห่รีบตอบกลับ: “ได้เลยครับคุณชาย ผมจะจัดแจงขบวนรถเดี๋ยวนี้เลย ถึงตอนนั้นจะไปรับคุณที่สนามบินด้วยตนเอง แล้วจะแจ้งคุณท่านแล้วคนอื่น ๆ ให้ทราบด้วย”

เย่เฉินพูด: “ไม่จำเป็นต้องเล่นใหญ่อะไรหรอกครับ คุณเป็นพ่อบ้านใหญ่ของตระกูลเย่ หากคุณมารับผมด้วยตัวเองมันจะดูโดดเด่นไปหน่อย คุณไม่ต้องมาแล้วครับ แค่จัดการจอดรถคันหนึ่งไว้ที่สนามบินให้ผมก็พอแล้วครับ ผมอยากกลับคฤหาสน์หลังเก่าตระกูลเย่รอบหนึ่งน่ะครับ คุณแค่แจ้งคุณท่านก็พอแล้วครับ คนอื่น ๆ ก็ช่างมันเถอะครับ”

ถังซื่อไห่ตอบกลับอย่างเด็ดเดี่ยวโดยไม่ต้องหยุดคิด: “ได้เลยครับคุณชาย งั้นเดี๋ยวผมจะแจ้งคุณท่านก่อน คืนนี้คุณจะพักที่คฤหาสน์หลังเก่าหรือเปล่าครับ? หรือกลับมาพักที่วิลล่า?”

เย่เฉินพูดอื้มคำหนึ่งแล้วพูดว่า: “พักที่คฤหาสน์หลังเก่าดีกว่าครับ ช่วยเตรียมห้องนอนให้ผมสองห้องนะครับ ผมมาพร้อมกับเพื่อนอีกคนหนึ่ง”

ถังซื่อไห่ตอบกลับอย่างเคารพ: “ได้เลยครับ! คุณชายยังมีเรื่องอะไรที่จะกำชับอีกหรือเปล่าครับ?”

เย่เฉินพูด: “ไม่มีแล้ว มีแค่นี้แหละครับ”

ถังซื่อไห่พูด: “ได้เลยครับคุณชาย ผมจะไปรอคุณที่คฤหาสน์หลังเก่านะครับ”

……

ในเวลาเดียวกัน