ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5857

ซือไท่ปลอมไม่รู้สึกตะลึงต่อคำพูดของถังซื่อไห่แต่อย่างใด เอ่ยปากพูด: “พ่อบ้านถัง เรื่องที่นายพูดถึงน่ะ นายหญิงคาดเดาได้แล้ว ฉะนั้นถึงได้ให้นายไปคุยกันที่ยงเหอกง นายหมุนเวลาทันหรือเปล่า?”

“ทันครับ”ถังซื่อไห่รีบตอบกลับ: “คุณชายทำทุกอย่างได้ถ่อมตัวมากแล้วครับ ไม่ให้ผมไปรับเขาที่สนามบิน ผมแค่ต้องรอเขาที่คฤหาสน์หลังเก่า และคฤหาสน์หลังเก่าก็อยู่ใกล้ยงเหอกงมาก ๆ เวลาจึงเพียงพออยู่ครับ”

“งั้นก็ดี”ซือไท่ปลอมพูด: “งั้นอีกหนึ่งชั่วโมงเจอกันที่ยงเหอกงนะ”

ถังซื่อไห่ตอบกลับอย่างเคารพนอบน้อม: “รับทราบครับ!”

ซือไท่ปลอมกดวางสายแล้วรายงานกับนายหญิง: “นายหญิงคะ พ่อบ้านถังบอกว่าคืนนี้คุณชายจะไปคฤหาสน์หลังเก่าค่ะ”

หญิงวัยกลางคนดูงุนงงเล็กน้อย มีน้ำตาปรากฏในดวงตาอันงดงามที่หางตามีริ้วรอยเล็กน้อย

จากนั้น เธอก็กลั้นน้ำตาเอาไว้ พลางยิ้มอย่างชื่นใจพลางพูด: “เฉินเอ๋อออกจากที่นั่นมานานขนาดนี้ ก็ถึงเวลากลับไปเยี่ยมดูแล้ว ทว่าฉันที่เป็นแม่พรากจากกับเขามา 20 ปี แต่ก็ยังไม่สามารถพบหน้าเขาได้อยู่ดี”

และหญิงวัยกลางคนคนนี้ก็คือแม่ของเย่เฉินนั่นเอง นักธุรกิจชาวจีนในตำนาน อานเฉิงซี

ตลอดช่วง 20 ปีที่ผ่านมานี้ นอกจากคนสนิทของอานเฉิงซี ก็ไม่มีใครรู้เลยว่าเธอยังมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้

แม้แต่ลูกสายเลือดเดียวกันอย่างเย่เฉิน รวมไปถึงทุกคนในตระกูลอาน ไม่มีคนใดรู้เลยว่าเธอยังมีชีวิตอยู่

เมื่อซือไท่ปลอมนั่นเห็นว่าอารมณ์ความรู้สึกเธอดูเศร้าโศกเล็กน้อย จึงรีบพูดปลอบใจว่า: “นายหญิง แม้ช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้คุณจะไม่ได้เจอหน้าคุณชาย แต่ก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อคุณชายอย่างฝึกความสามารถมาโดยตลอดเช่นกัน อนาคตเมื่อถึงช่วงโอกาสที่พอเหมาะ คุณค่อยอธิบายเรื่องราวทุกอย่างให้คุณชายฟังอย่างชัดเจน คุณชายต้องไม่ถือโทษโกรธเคืองคุณแน่นอนค่ะ”