ซือไท่ปลอมไม่รู้สึกตะลึงต่อคำพูดของถังซื่อไห่แต่อย่างใด เอ่ยปากพูด: “พ่อบ้านถัง เรื่องที่นายพูดถึงน่ะ นายหญิงคาดเดาได้แล้ว ฉะนั้นถึงได้ให้นายไปคุยกันที่ยงเหอกง นายหมุนเวลาทันหรือเปล่า?”
“ทันครับ”ถังซื่อไห่รีบตอบกลับ: “คุณชายทำทุกอย่างได้ถ่อมตัวมากแล้วครับ ไม่ให้ผมไปรับเขาที่สนามบิน ผมแค่ต้องรอเขาที่คฤหาสน์หลังเก่า และคฤหาสน์หลังเก่าก็อยู่ใกล้ยงเหอกงมาก ๆ เวลาจึงเพียงพออยู่ครับ”
“งั้นก็ดี”ซือไท่ปลอมพูด: “งั้นอีกหนึ่งชั่วโมงเจอกันที่ยงเหอกงนะ”
ถังซื่อไห่ตอบกลับอย่างเคารพนอบน้อม: “รับทราบครับ!”
ซือไท่ปลอมกดวางสายแล้วรายงานกับนายหญิง: “นายหญิงคะ พ่อบ้านถังบอกว่าคืนนี้คุณชายจะไปคฤหาสน์หลังเก่าค่ะ”
หญิงวัยกลางคนดูงุนงงเล็กน้อย มีน้ำตาปรากฏในดวงตาอันงดงามที่หางตามีริ้วรอยเล็กน้อย
จากนั้น เธอก็กลั้นน้ำตาเอาไว้ พลางยิ้มอย่างชื่นใจพลางพูด: “เฉินเอ๋อออกจากที่นั่นมานานขนาดนี้ ก็ถึงเวลากลับไปเยี่ยมดูแล้ว ทว่าฉันที่เป็นแม่พรากจากกับเขามา 20 ปี แต่ก็ยังไม่สามารถพบหน้าเขาได้อยู่ดี”
และหญิงวัยกลางคนคนนี้ก็คือแม่ของเย่เฉินนั่นเอง นักธุรกิจชาวจีนในตำนาน อานเฉิงซี
ตลอดช่วง 20 ปีที่ผ่านมานี้ นอกจากคนสนิทของอานเฉิงซี ก็ไม่มีใครรู้เลยว่าเธอยังมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้
แม้แต่ลูกสายเลือดเดียวกันอย่างเย่เฉิน รวมไปถึงทุกคนในตระกูลอาน ไม่มีคนใดรู้เลยว่าเธอยังมีชีวิตอยู่
เมื่อซือไท่ปลอมนั่นเห็นว่าอารมณ์ความรู้สึกเธอดูเศร้าโศกเล็กน้อย จึงรีบพูดปลอบใจว่า: “นายหญิง แม้ช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้คุณจะไม่ได้เจอหน้าคุณชาย แต่ก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อคุณชายอย่างฝึกความสามารถมาโดยตลอดเช่นกัน อนาคตเมื่อถึงช่วงโอกาสที่พอเหมาะ คุณค่อยอธิบายเรื่องราวทุกอย่างให้คุณชายฟังอย่างชัดเจน คุณชายต้องไม่ถือโทษโกรธเคืองคุณแน่นอนค่ะ”
เดิมทีอานเฉิงซีจะมาเปลี่ยนเครื่องที่นี่ จากนั้นค่อยบินย้อนกลับไปยังจินหลิงที่ตั้งอยู่ทางทิศใต้
ทว่าเนื่องจากเย่เฉินเปลี่ยนแปลงเส้นทางการบิน บินตรงมาเย่นจิงกะทันหัน ดังนั้นหลังจากเธอลงจากเครื่องบิน ก็ขึ้นไปนั่งบนรถเก๋งหงฉีคันหนึ่งโดยตรง จากนั้นขบวนรถก็ขับออกจากโรงจอดเครื่องบินอย่างรวดเร็ว จะออกจากสนามบินผ่านเส้นทางผู้โดยสาร มุ่งหน้าตรงไปยังยงเหอกง
ประวัติของยงเหอกงยาวนานมาก ซึ่งเป็นวัดที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดในเย่นจิง
และอานเฉิงซีก็มีเรือนสี่ประสานส่วนตัวที่นี่ด้วย
ที่เธอให้ถังซื่อไห่มาพบเธอที่ยงเหอกงนั้น จริง ๆ ก็หมายถึงเรือนสี่ประสานนี่แหละ

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...