ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5858

โบราณว่ากันว่าหากอยากมีชีวิตที่สงบสุข ไม่จำเป็นต้องเข้าป่าเสมอไป ระดับคุณภาพชีวิตที่สงบสุขยิ่งกว่า คือการค้นพบสถานที่ที่สงบสุขท่ามกลางเมืองใหญ่ที่วุ่นวายต่างหาก จะมีคนไหนคิดได้ล่ะว่าที่พักในเย่นจิงของอานเฉิงซีจะอยู่ในวัดวาอารามที่มีผู้คนเข้าออกมากที่สุด

เมื่ออานเฉิงซีมาถึงเรือนสี่ประสาน ถังซื่อไห่ก็มาถึงก่อนแล้ว

เขาในตอนนี้กำลังรอคอยอยู่ในห้องโถงใหญ่ของเรือนสี่ประสาน

เมื่อเห็นอานเฉิงซีและซือไท่ปลอมนั่นเข้ามาพร้อมกัน เขาจึงรีบเดินไปตรงหน้าประตูแล้วพูดอย่างเคารพนอบน้อม: “นายหญิง พี่ซุน!”

อานเฉิงซีพยักหน้าเบา ๆ ใช้นิ้วชี้ไปทางเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ในห้องโถงใหญ่ แล้วพูดกับเขา: “นั่งก่อนสิซื่อไห่”

ถังซื่อไห่ก้มคำนับแล้วพูด: “ขอบคุณนายหญิงครับ”

อานเฉิงซีโบกมือไปมา แล้วนั่งลงตรงกลางห้องโถงใหญ่ ส่วนซือไท่ปลอมที่ใส่หมวกใบหนึ่งยืนอยู่ข้างเธอ

ถึงแม้ซือไท่ปลอมจะยังใส่หมวกอยู่ แต่ถังซื่อไห่ก็ยังสามารถดูออกอยู่ว่าเธอโกนผมแล้ว จึงถามอย่างรู้สึกตะลึงงัน: “พี่ซุน นี่คุณ……”

ซือไท่ปลอมอมยิ้ม ถอดหมวกลงมาแล้วเอ่ยปากพูด: “วันนี้ฉันไปเป็นดารารับเชิญที่ภูเขาแสนลี้มาน่ะ”

ถังซื่อไห่รีบถาม: “พี่ซุนคุณเจอคุณชายแล้วเหรอครับ?! คุณชายยังจำคุณได้หรือเปล่า? อย่าทำให้คุณชายรู้สึกสงสัยในตัวพวกคุณเชียวนะ!”

ซือไท่ปลอมส่ายหน้าแล้วตอบกลับ: “ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันไม่ได้เจอหน้าคุณชายโดยตรง”

“งั้นก็ดีแล้วครับ!”ถังซื่อไห่ผงกหัว แล้วถามอานเฉิงซีอย่างเคารพนอบน้อม: “ใช่สินายหญิง คุณไม่ได้กลับมาเย่นจิงนานมาก ๆ แล้ว เมื่อก่อนขอแค่เป็นสถานที่ที่คุณชายอยู่ คุณก็จะไม่ไปเป็นอันขาด ทำไมวันนี้ถึงมาเย่นจิงพร้อมกับคุณชายได้ล่ะครับ?”