ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5858
โบราณว่ากันว่าหากอยากมีชีวิตที่สงบสุข ไม่จำเป็นต้องเข้าป่าเสมอไป ระดับคุณภาพชีวิตที่สงบสุขยิ่งกว่า คือการค้นพบสถานที่ที่สงบสุขท่ามกลางเมืองใหญ่ที่วุ่นวายต่างหาก จะมีคนไหนคิดได้ล่ะว่าที่พักในเย่นจิงของอานเฉิงซีจะอยู่ในวัดวาอารามที่มีผู้คนเข้าออกมากที่สุด
เมื่ออานเฉิงซีมาถึงเรือนสี่ประสาน ถังซื่อไห่ก็มาถึงก่อนแล้ว
เขาในตอนนี้กำลังรอคอยอยู่ในห้องโถงใหญ่ของเรือนสี่ประสาน
เมื่อเห็นอานเฉิงซีและซือไท่ปลอมนั่นเข้ามาพร้อมกัน เขาจึงรีบเดินไปตรงหน้าประตูแล้วพูดอย่างเคารพนอบน้อม: “นายหญิง พี่ซุน!”
อานเฉิงซีพยักหน้าเบา ๆ ใช้นิ้วชี้ไปทางเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ในห้องโถงใหญ่ แล้วพูดกับเขา: “นั่งก่อนสิซื่อไห่”
ถังซื่อไห่ก้มคำนับแล้วพูด: “ขอบคุณนายหญิงครับ”
อานเฉิงซีโบกมือไปมา แล้วนั่งลงตรงกลางห้องโถงใหญ่ ส่วนซือไท่ปลอมที่ใส่หมวกใบหนึ่งยืนอยู่ข้างเธอ
ถึงแม้ซือไท่ปลอมจะยังใส่หมวกอยู่ แต่ถังซื่อไห่ก็ยังสามารถดูออกอยู่ว่าเธอโกนผมแล้ว จึงถามอย่างรู้สึกตะลึงงัน: “พี่ซุน นี่คุณ……”
ซือไท่ปลอมอมยิ้ม ถอดหมวกลงมาแล้วเอ่ยปากพูด: “วันนี้ฉันไปเป็นดารารับเชิญที่ภูเขาแสนลี้มาน่ะ”
ถังซื่อไห่รีบถาม: “พี่ซุนคุณเจอคุณชายแล้วเหรอครับ?! คุณชายยังจำคุณได้หรือเปล่า? อย่าทำให้คุณชายรู้สึกสงสัยในตัวพวกคุณเชียวนะ!”
ซือไท่ปลอมส่ายหน้าแล้วตอบกลับ: “ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันไม่ได้เจอหน้าคุณชายโดยตรง”
“งั้นก็ดีแล้วครับ!”ถังซื่อไห่ผงกหัว แล้วถามอานเฉิงซีอย่างเคารพนอบน้อม: “ใช่สินายหญิง คุณไม่ได้กลับมาเย่นจิงนานมาก ๆ แล้ว เมื่อก่อนขอแค่เป็นสถานที่ที่คุณชายอยู่ คุณก็จะไม่ไปเป็นอันขาด ทำไมวันนี้ถึงมาเย่นจิงพร้อมกับคุณชายได้ล่ะครับ?”
ถังซื่อไห่ถาม: “นายหญิงครับ แล้วการมาเย่นจิงในครั้งนี้ของคุณมีแผนการอะไรไหมครับ?”
อานเฉิงซีตอบกลับ: “ฉันไม่มีแผนการอะไร แค่มีของสิ่งหนึ่งจะให้นาย ก่อนเฉินเอ๋อจะมาถึงเย่นจิง นายช่วยฉันนำสิ่งนี้ไปวางไว้ที่คฤหาสน์หลังเก่าตระกูลเย่หน่อย พรุ่งนี้เช้าฉันก็จะออกเดินทางไปจินหลิงแล้ว”
หลังจากพูดจบ อานเฉิงซีก็พยักหน้าให้ซือไท่ปลอมนั่นเบา ๆ
ซือไท่ปลอมจึงรีบหยิบอัลบั้มรูปภาพเก่า ๆ ที่มีขนาดเท่ากระดาษเอสี่ออกมาจากกระเป๋าหิ้ว แล้วยื่นอัลบั้มรูปภาพให้ถังซื่อไห่
ถังซื่อไห่รับอัลบั้มรูปภาพมา เขาไม่กล้าเปิดอัลบั้มโดยตรง แต่เป็นการสอบถามอานเฉิงซีว่า: “นายหญิงต้องการให้ผมนำอัลบั้มรูปภาพเล่มนี้ไปวางไว้ในคฤหาสน์หลังเก่าเหรอครับ?”
“ใช่”อานเฉิงซีพยักหน้า แล้วพูดอย่างทอดถอนใจ: “20 ปีแล้ว ก็ถึงเวลาที่ต้องให้เฉินเอ๋อค่อย ๆ ทราบเรื่องราวบางอย่างในอดีตที่ถูกกลบอยู่ในฝุ่นแล้ว!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...