ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5862

ซือไท่ปลอมพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าแล้วตอบกลับ: “ตอนนั้นดิฉันรู้สึกกังวลใจเล็กน้อยจริง ๆ ค่ะ เพราะคุณเคยบอกว่าเหมือนคุณชายจะอคติต่อพ่อแม่คุณเล็กน้อย แถมก่อนหน้านั้น คุณชายแค่เอาโอสถที่สามารถช่วยชีวิตพ่อคุณให้คุณกู้ แต่กลับไม่ได้นำโอสถที่สามารถรักษาพ่อคุณให้หายขาดจากโรคร้ายให้เธอพร้อมกัน ดังนั้นดิฉันจึงกลัวว่าถ้าเกิดตอนนั้นคุณชายลังเลใจเพียงเล็กน้อย ก็อาจจะไม่ทันการแล้ว หากเป็นแบบนั้นละก็ เราก็จำเป็นต้องลงมือในระยะเวลาที่สั้นที่สุด แต่ถ้าเกิดคุณชายไม่ได้ลงมือในทันที เราก็จะสูญเสียช่วงโอกาสที่ดีที่สุด เกรงว่าคงหลีกเลี่ยงการตายและบาดเจ็บได้ยากมาก”

อานเฉิงซีพูดอย่างจริงจัง: “เมื่อปีนั้นถึงแม้ฉางอิงจะจัดแจงสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัยให้เฉินเอ๋อ แต่กลับไม่ได้มอบสิทธิพิเศษใด ๆ ให้เขา เขาดิ้นรนอยู่ในจินหลิงมาเกือบ 20 ปี ดังนั้นเขาจึงอาจจะไร้เหตุผลและห้าวหาญเล็กน้อยจริง ๆ อุบายในการลงโทษพวกคนชั่วก็มักจะโหดเหี้ยมกว่าคนชั่วเสมอ แต่ฉันก็เข้าใจอุปนิสัยของเขาอยู่ ในเรื่องประเภทนี้ ต่อให้เฉินเอ๋อจะเข้าใจผิดและไม่พอใจมากแค่ไหน แต่เขาก็จะลงมือเป็นเวลาแรกอย่างแน่นอน”

พอพูดจบ อานเฉิงซีก็อมยิ้มแล้วพูดด้วยใบหน้าที่ดูชื่นใจ: “อันที่จริงฉันกลับรู้สึกชอบความห้าวหาญที่อยู่บนตัวเฉินเอ๋อ และการแบ่งแยกรักและเกลียดอย่างชัดเจน ทั้งยังถูกผู้อื่นผูกมัดน้อยมาก ๆ ด้วย”

“เมื่อปีนั้นฉางอิงก็เป็นเพราะขาดความห้าวหาญนี่แหละ มักจะใช้มาตรฐานคุณธรรมที่สูงส่งมาผูกมัดตัวเอง ดังนั้นตัวเองถึงได้กลายเป็นตัวถ่วงของตัวเอง”

“แต่เฉินเอ๋อกลับแตกต่างกัน เขาไม่เคยใช้คุณธรรมศีลธรรมมาผูกมัดตัวเอง;”

“ตาแท้ ๆ ป่วยแล้วยังไง? ภายใต้สถานการณ์ที่จิตใจความคิดเข้ากันไม่ได้ อย่างน้อยก็ช่วยชีวิตเขาไว้ครั้งหนึ่ง ซึ่งนี่ถือว่าเฉินเอ๋อได้มอบความเมตตาและรักษาสัจจะจนถึงที่สุดแล้ว;”

“เป็นเรื่องแบบเดียวกัน หากเปลี่ยนเป็นฉางอิง เขายอมที่จะกล้ำกลืนฝืนทน แต่ก็จะรักษาโรคของพ่อฉันให้หายขาดให้ได้”