ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5864
เนื่องจากเรือนสี่ประสานมีขนาดใหญ่ ตอนนั้นคุณพ่อคุณแม่ของเย่เฉินอยู่ที่นี่ มีห้องสี่ห้องเชื่อมกัน นอกจากห้องโถงใหญ่ห้องหนึ่ง ห้องนอนห้องหนึ่งแล้ว ยังมีห้องหนังสืออีกห้องหนึ่ง รวมถึงห้องของเย่เฉินเอง
พูดแบบเรียบง่าย ก็คือห้องพักสามห้องนอนที่สามห้องนอนหนึ่งห้องนั่งเล่น
เย่เฉินใช้ชีวิตอยู่ที่นี่หลายปี จึงยังนับว่ามีความคุ้นเคยกับเค้าโครงทั้งหมดของที่นี่ ประกอบกับที่นี่แทบจะไม่มีความเปลี่ยนแปลงอะไรที่ชัดเจน ดังนั้นก็ยิ่งแบ่งแยกได้ง่าย
มาถึงห้องโถงใหญ่ เฟอร์นิเจอร์ที่จัดวางในนี้ ยังเหมือนกับตอนที่คุณพ่อคุณแม่พาตนออกไปไม่มีผิด
ภายในหัวสมองของเย่เฉินมีภาพตอนเด็ก ที่ใช้ชีวิตอยู่กับคุณพ่อคุณแม่ลอยขึ้นมา ความรู้สึกต่างๆประดังประเดเข้ามาทันที
จากนั้น เขาพาหลินหว่านเอ๋อร์เดินดูห้องทั้งหลายอย่างคร่าวๆรอบหนึ่งหนึ่ง
ห้องโถง ห้องนอน นอกจากเฟอร์นิเจอร์แล้ว ยังมีเครื่องนอนหมอนที่จัดเตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้วบางส่วน แต่ว่าเห็นได้ชัดว่าเปลี่ยนใหม่
หากเป็นเช่นนี้ ห้องโถงกับห้องนอนก็สูญเสียคุณค่าในการค้นหาเงื่อนงำ
ดังนั้นเย่เฉินนำจิตใจรวบรวมไว้ที่ห้องหนังสือ
ห้องหนังสือที่ดัดแปลงมาจากห้องที่อยู่ด้านข้างห้องโถงใหญ่ของเรือนสี่ประสานหลังนี้พื้นที่ไม่นับว่าใหญ่มาก เนื้อที่ประมาณเกือบ30ตารางเมตร เพียงแต่ภายในนี้มีชั้นหนังสือกำแพงสามด้านเต็มๆ เก็บหนังสือจำนวนมากมายเอาไว้
ถึงแม้จะเป็นบนชั้นวางหนังสือยี่สิบปีให้หลังของห้องหนังสือ ยังมีหนังสือที่เย่ฉางอิงกับอานเฉิงซีทิ้งเอาไว้ไม่น้อย หนังสือเหล่านี้ล้วนเป็นหนังสือที่สองสามีภรรยาชื่นชอบจนวางไม่ลง
เย่เฉินมองดูคร่าวๆ พบว่าหนังสือที่เก็บสะสมไว้ในนี้ค่อนข้างเยอะ แต่โดยส่วนใหญ่มีเพียงแค่สามประเภท
หนึ่งในนั้นแบ่งเป็นการเงินและการจัดการ ส่วนใหญ่ในนี้ล้วนเป็นประสบการณ์ที่เกี่ยวข้องซึ่งเขียนโดยนักเศรษฐศาสตร์และผู้ประกอบอาชีพทางการเงินที่มีชื่อเสียงระดับโลก
เย่เฉินกล่าว: “ถ้าอย่างนั้นก็ลองดูหนังสืออี้จิงปากั้วชุดนี้ คุณพ่อกับคุณแม่ผมเคยแตะตอนการบำเพ็ญตน คิดว่าด้านในหนังสืออี้จิงปากั้วน่าจะมีบันทึกข้อความที่พวกเขาทิ้งเอาไว้”
หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า ถามเขา: “คุณชาย ข้าน้อยอยากจะช่วยแบ่งเบาคุณชายเช่นกัน เพียงแต่ไม่รู้ว่าคุณชายยินดีจะให้ข้าน้อยช่วยเหลือหรือไม่”
เย่เฉินกล่าว: “ในเมื่อคุณหลินไม่มีธุระอื่น ก็มาช่วยผมพลิกหาแล้วกันครับ ถ้าหากเห็นอะไรที่ค่อนข้างน่าสงสัย ก็บอกผมทันที”
“ไม่มีปัญหา!”หลินหว่านเอ๋อร์ตอบตกลงอย่างรวดเร็วด้วยความดีใจ จากนั้นก็หยิบหนังสือเล่มหนึ่งจากบนชั้นวานหนังสือมาพลิกทีละหน้าบนมือของตนอย่างละเอียด ใช้ความเร็วนี้ค้นหาสิ่งของที่อาจจะอาจหนีบอยู่ในหนังสือรวมทั้งบันทึกหลงเหลือไว้บนหนังสือ
แต่ว่า อ่านหนังสือติดต่อกันหลายเล่ม ทั้งสองคนก็หาสิ่งของที่สามารถทำให้ดวงตาเปล่งประกายได้
ในตอนที่เย่เฉินไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหน ทันใดนั้นหลินหว่านเอ๋อร์ก็หยิบสมุดทำงานสีดำเล่มหนึ่งที่ขนาดพอกันกับหนังสือออกมาจากชั้นหนังสือ จากนั้นเธอก็พลิกอ่านสองสามหน้า เอ่ยกล่าวด้วยความดีใจ: “คุณชาย ตรงนี้อัลบั้มรูปเล่มหนึ่ง”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...