ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5865
เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหว่านเอ๋อร์ เย่เฉินมองไปทางอัลบั้มรูปสีดำในมือของเธอโดยไม่รู้ตัว
เพียงแวบเดียว ก็สามารถดูออกว่าอัลบั้มรูปเล่มนี้มีอายุมาหลายชั่วคน
ช่วงระยะเวลาสิบกว่าปีนี้ ตามการพัฒนาที่รวดเร็วของสมาร์ตโฟน ประชาชนทั่วไปก็ได้แปลงข้อมูลภาพทั้งหมดเป็นดิจิทัลโดยไม่รู้ตัวแล้ว มีคนจำนวนน้อยมากที่ยังเหมือนกับเมื่อยี่สิบปีก่อน ซื้ออัลบั้มรูปภาพขนาดต่างๆ แล้วค่อยนำรูปภาพทั้งหมดจัดระเบียบใส่เข้าไปในอัลบั้มรูป
เย่เฉินไม่รู้ว่าเนื้อหาภายในอัลบั้มรูปมีอะไรกันแน่ ดังนั้นจึงรับเอาอัลบั้มรูปจากในมือของหลินหว่านเอ๋อร์ พลิกเปิดหน้าแรกอย่างระมัดระวัง
ในหน้าแรกที่สะดุดตาก่อนเป็นอันดับแรกก็คือ ก็คือหนุ่มสาวสองคน ที่ถ่ายรูปเดี่ยวคู่กับเทพีเสรีภาพ
ผู้ชายในรูป มีหน้าตาละม้ายกับเย่เฉิน เพียงแต่แต่งตัวสไตล์ย้อนยุค เสื้อสเวตเตอร์ที่เป็นเอกลักษณ์ กางเกงยีนสีขาวที่สวมใส่ในยุคสมัยนั้น ก็คือเย่ฉางอิงคุณพ่อของเย่เฉิน
และผู้หญิงในรูป มองดูไปอายุประมาณยี่สิบสองถึงยี่สิบสามปี รูปร่างสูงโปร่ง สวมเสื้อโค้ตสีเนื้อตัวหนึ่ง ดัดผมที่เป็นที่นิยมในสมัยนั้น แม้ว่าเป็นตอนนี้ผมหยิกนั้นก็ไม่ดูแย่เลยแม้แต่น้อย เสื้อผ้าและเส้นผมปลิวไสวไปตามลมพร้อมกัน ดูทั้งสวยทั้งสง่างาม
หลินหว่านเอ๋อร์กล่าวจากใจอย่างอดไม่ได้: “คุณแม่ของคุณชายสวยมากจริงๆ.......”
เย่เฉินพยักหน้าเบาเบา จากนั้นก็เอ่ยถามอย่างหยอกล้อ: “ก่อนหน้านี้คุณไม่เคยเจอคุณแม่ผมงั้นเหรอ? เธออยู่ในยุคสมัยนั้นเหมือนกับว่าค่อนข้างมีชื่อเสียง”
หลินหว่านเอ๋อร์ส่ายหน้ากล่าว: “ฉันเคยสืบหาประวัติคุณแม่ของคุณชาย เยี่ยมยอดมากจริงๆ อีกทั้งเทคโนโลยี การเงิน และธุรกิจเงินร่วมลงทุนเมื่อยี่สิบหรือสามสิบปีก่อน มีชื่อเสียงโด่งดังอย่างไม่มีใครเทียบเคียงได้......”
เย่เฉินพยักหน้ากล่าว: “รูปถ่ายเหล่านี้น่าจะเป็นช่วงเวลาที่พวกเขามีความรัก อันที่จริงหลังจากที่ผมจำความได้พวกเขาก็คือรักกันมากขนาดนี้ พวกเขาไม่เคยทะเลาะกันมาก่อน ต่อให้เป็นตอนที่มีความคิดเห็นไม่ตรงกัน ก็จะมีฝ่ายหนึ่งยอมถอยอย่างรวดเร็วก่อนหน้าที่เรื่องราวจะเกินการควบคุม”
หลินหว่านเอ๋อร์ถามอย่างประหลาดใจ: “ถ้าอย่างนั้นปกติแล้วใครจะเป็นฝ่ายยอมถอยออกมาก่อน?”
เย่เฉินคิดแล้วคิดอีก กล่าว: “เหมือนว่าไม่มีใครยอมถอยก่อนอย่างเห็นได้ชัดเป็นพิเศษ พวกเขาสองคนมักจะรู้กันเป็นอย่างมาก มักจะสามารถวิเคราะห์ถึงระดับการยืนหยัดต่อบางเรื่องของอีกฝ่ายได้ ถ้าหากสัมผัสได้ว่าในเรื่องนี้อีกฝ่ายมุ่งมั่นกว่าตนเอง อีกฝ่ายก็จะยอมถอยอย่างเหมาะสม”
หลินหว่านเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ: “ทั้งสองคนสามารถสมดุลกันและกันได้ตลอดเวลา ความรักความผูกพันประเภทนี้ช่างหาได้ยากจริงๆ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...