ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5865

สรุปบท บทที่ 5865 ภาพเก่า(1): ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 5865 ภาพเก่า(1) – ตอนที่ต้องอ่านของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

ตอนนี้ของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยาย จีนทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 5865 ภาพเก่า(1) จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหว่านเอ๋อร์ เย่เฉินมองไปทางอัลบั้มรูปสีดำในมือของเธอโดยไม่รู้ตัว

เพียงแวบเดียว ก็สามารถดูออกว่าอัลบั้มรูปเล่มนี้มีอายุมาหลายชั่วคน

ช่วงระยะเวลาสิบกว่าปีนี้ ตามการพัฒนาที่รวดเร็วของสมาร์ตโฟน ประชาชนทั่วไปก็ได้แปลงข้อมูลภาพทั้งหมดเป็นดิจิทัลโดยไม่รู้ตัวแล้ว มีคนจำนวนน้อยมากที่ยังเหมือนกับเมื่อยี่สิบปีก่อน ซื้ออัลบั้มรูปภาพขนาดต่างๆ แล้วค่อยนำรูปภาพทั้งหมดจัดระเบียบใส่เข้าไปในอัลบั้มรูป

เย่เฉินไม่รู้ว่าเนื้อหาภายในอัลบั้มรูปมีอะไรกันแน่ ดังนั้นจึงรับเอาอัลบั้มรูปจากในมือของหลินหว่านเอ๋อร์ พลิกเปิดหน้าแรกอย่างระมัดระวัง

ในหน้าแรกที่สะดุดตาก่อนเป็นอันดับแรกก็คือ ก็คือหนุ่มสาวสองคน ที่ถ่ายรูปเดี่ยวคู่กับเทพีเสรีภาพ

ผู้ชายในรูป มีหน้าตาละม้ายกับเย่เฉิน เพียงแต่แต่งตัวสไตล์ย้อนยุค เสื้อสเวตเตอร์ที่เป็นเอกลักษณ์ กางเกงยีนสีขาวที่สวมใส่ในยุคสมัยนั้น ก็คือเย่ฉางอิงคุณพ่อของเย่เฉิน

และผู้หญิงในรูป มองดูไปอายุประมาณยี่สิบสองถึงยี่สิบสามปี รูปร่างสูงโปร่ง สวมเสื้อโค้ตสีเนื้อตัวหนึ่ง ดัดผมที่เป็นที่นิยมในสมัยนั้น แม้ว่าเป็นตอนนี้ผมหยิกนั้นก็ไม่ดูแย่เลยแม้แต่น้อย เสื้อผ้าและเส้นผมปลิวไสวไปตามลมพร้อมกัน ดูทั้งสวยทั้งสง่างาม

หลินหว่านเอ๋อร์กล่าวจากใจอย่างอดไม่ได้: “คุณแม่ของคุณชายสวยมากจริงๆ.......”

เย่เฉินพยักหน้าเบาเบา จากนั้นก็เอ่ยถามอย่างหยอกล้อ: “ก่อนหน้านี้คุณไม่เคยเจอคุณแม่ผมงั้นเหรอ? เธออยู่ในยุคสมัยนั้นเหมือนกับว่าค่อนข้างมีชื่อเสียง”

หลินหว่านเอ๋อร์ส่ายหน้ากล่าว: “ฉันเคยสืบหาประวัติคุณแม่ของคุณชาย เยี่ยมยอดมากจริงๆ อีกทั้งเทคโนโลยี การเงิน และธุรกิจเงินร่วมลงทุนเมื่อยี่สิบหรือสามสิบปีก่อน มีชื่อเสียงโด่งดังอย่างไม่มีใครเทียบเคียงได้......”

เย่เฉินพยักหน้ากล่าว: “รูปถ่ายเหล่านี้น่าจะเป็นช่วงเวลาที่พวกเขามีความรัก อันที่จริงหลังจากที่ผมจำความได้พวกเขาก็คือรักกันมากขนาดนี้ พวกเขาไม่เคยทะเลาะกันมาก่อน ต่อให้เป็นตอนที่มีความคิดเห็นไม่ตรงกัน ก็จะมีฝ่ายหนึ่งยอมถอยอย่างรวดเร็วก่อนหน้าที่เรื่องราวจะเกินการควบคุม”

หลินหว่านเอ๋อร์ถามอย่างประหลาดใจ: “ถ้าอย่างนั้นปกติแล้วใครจะเป็นฝ่ายยอมถอยออกมาก่อน?”

เย่เฉินคิดแล้วคิดอีก กล่าว: “เหมือนว่าไม่มีใครยอมถอยก่อนอย่างเห็นได้ชัดเป็นพิเศษ พวกเขาสองคนมักจะรู้กันเป็นอย่างมาก มักจะสามารถวิเคราะห์ถึงระดับการยืนหยัดต่อบางเรื่องของอีกฝ่ายได้ ถ้าหากสัมผัสได้ว่าในเรื่องนี้อีกฝ่ายมุ่งมั่นกว่าตนเอง อีกฝ่ายก็จะยอมถอยอย่างเหมาะสม”

หลินหว่านเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ: “ทั้งสองคนสามารถสมดุลกันและกันได้ตลอดเวลา ความรักความผูกพันประเภทนี้ช่างหาได้ยากจริงๆ”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน